Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Χρησμού Φωνή

.....του Κωνσταντίνου Κολοκυθά



  Μια απ’ τις τελευταίες Σίβυλλες
-ίσως κι η τελευταία-
μες στους εξαγνισμένους καπνούς
δάφνης καιγόμενης
απλώνει το αυτί της
στο βουβό
και αινιγματικό
στόμα του «υπερπέραν».

Το παραπέτασμα απλώθηκε
-όποιος κι αν είναι αμέθεκτος
δεν θα μπορέσει να σπιλώσει την στιγμή
ακούγοντας.
Σιωπή….
κι ύστερα μια νωχελική ηχώ:
«ΓΕΝΕΣΗ-ΑΓΑΠΗ-ΕΓΩ-ΜΙΣΟΣ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ».

Σύντομο κοίταγμα στ’ ανθρώπινα
μια σύντομη ματιά μονάχα.
«Εγώ» παύλα «Εμείς»
δίδυμο δίπολο του
«Φαίνεσθαι» παύλα «Είναι»,
τα μόνα που δεν έπεσαν
στην ανακύκλωση του χρόνου.
Σίγουρα χρόνου ανακύκλωση;
Όχι προφανώς,
μάλλον
ανθρώπων και κινήτρων στασιμότητα.

Η Σίβυλλα ρίχνει
κλεφτή ματιά στο παραθύρι.
Ένας φιλόσοφος
πίσω από το παραπέτασμα
σβήνει το φανάρι του
-βαρέθηκε τον ΑΝΘΡΩΠΟ να ψάχνει.
Μόνο ένα σιωπηρό ψιθύρισμα
έρχεται τώρα
από το υπερπέραν.

«Αφετηρία η Μεσότητα
κι όχι απόλυτα το τέλος.
Απεύχομαι μονάχα
από εδώ και στο εξής
αποθαρρημένα παιδιά,
να μην καλοσωρίζουνε
τον κάθε νέο χρόνο
με κλάματα
και σαπισμένα ρόδια».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου