...του Νώντα Λειβαδίτη
Το θέμα
που μονοπωλεί τα Μ.Μ.Ε. τις τελευταίες μέρες είναι το «Όχι» της Κυπριακής
κυβέρνησης στην πρόταση «διάσωσης» της Ε.Ε, η οποία περιελάμβανε φορολόγηση των
καταθέσεων.
Σίγουρα με μια πρώτη ματιά είναι μια πολύ σημαντική και ίσως
ιστορική απόφαση, που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μόνο ο δρόμος της τυφλής
υποταγής στις υποδείξεις της Τρόικας και του Δ.Ν.Τ, κάτι που γελοιοποιεί την δική
μας τρικομματική κυβέρνηση και το «Ναι σε όλα».
Αν όμως
εξετάσει κάποιος το θέμα εις βάθος, θα διαπιστώσει ότι έχει να κάνει με
συμφέροντα πολύ πιο σημαντικά από αυτή τη θέση του Κυπριακού Κοινοβουλίου,
καθώς όλη αυτή η ιστορία μοιάζει με μια παρτίδα σκάκι, του οποίου τα πιόνια
κινούνται από πολύ ισχυρούς παίχτες. Αρχικά λοιπόν, είναι αξιοσημείωτο το
γεγονός ότι η Κύπρος είναι πολύ «νέα» σε συμφωνίες με Τρόικα και Δ.Ν.Τ,
επομένως δεν έχει εισχωρήσει τόσο βαθειά σε δεσμεύσεις και εγγυήσεις, όπως έχει
συμβεί με άλλες χώρες.
Επίσης, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που δεν μπορούσε
να αγνοηθεί από πλευράς Κύπρου είναι ότι είναι ένα νησί, του οποίου η οικονομία
βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ισχυρούς καταθέτες, μεγάλες επενδύσεις και
πολύ – μα πολύ – «μαύρο» χρήμα. Άρα η αποδοχή φορολόγησης όλων των παραπάνω,
δεν θα ήταν και η πιο έξυπνη κίνηση. Τρίτη και τελευταία, αλλά διόλου αμελητέα
ποσότητα, είναι η ανάμειξη της Ρωσίας στα κυπριακά δρώμενα, μέσα από
επενδύσεις, αγορές, αλλά και βλέψεις για εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού
αερίου. Δεδομένου δε ότι η Κύπρος στράφηκε πρώτα στη Ρωσία για βοήθεια,
φανερώνει τις καλές σχέσεις των δύο χωρών, τις οποίες δεν θα ήθελαν να χαλάσουν
λόγω Μέρκελ και Σόιμπλε.
Κλείνοντας
να ξεκαθαρίσω πως σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τη σημασία μιας τέτοιας
απόφασης, αλλά πάντοτε θα πρέπει να εξετάζουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες
λαμβάνεται, όπως και το ιστορικό πλαίσιο και παρασκήνιο. Η Κύπρος είναι από
πολύ παλιά μια χώρα η οποία έχει επανειλημμένως επηρεαστεί από τις παγκόσμιες
εξελίξεις και δεν είναι καθόλου τυχαίο, λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Όπως
επίσης δεν είναι τυχαίο το ότι είχε χαρακτηριστεί πριν λίγα χρόνια ως το «Κατάρ
της Ευρώπης».
Επομένως, πέρα από τη σημασία του για το πολιτικό γίγνεσθαι στο
ευρωπαϊκό στερέωμα, ένα τέτοιο «Όχι» ενισχύει τις θέσεις και τις επιλογές των
κυβερνήσεων της τα τελευταία χρόνια και σίγουρα τα εναλλακτικά πλάνα είναι
αρκετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου