The real Greek party is here

....της Νατάσας Κανταρτζή

Μπορεί το Dubium να γιόρτασε ήδη τα πρώτα του γενέθλια, όμως εγώ αποφάσισα να γράψω το πρώτο μου άρθρο την Κυριακή το βράδυ, που διάβασα ότι το Σάββατο (20/10) πραγματοποιήθηκε η 12^η «Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας». Η «γιορτή» αυτή γίνεται για τα νεαρά μέλη της χρυσής αυγής. Παρακολούθησα το σχεδόν 30λεπτο βίντεο με τις ομιλίες του Κασιδιάρη και του Μιχαλολιάκου, τους οποίους δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω κυρίους.

Πρώτα εμφανίστηκε ο Κασιδιάρης, ο άντρας που ταράζει τον ύπνο πολλών Ελληνίδων (φυσικά και αποκλειστικά) και έχει μετατραπεί σε sex symbol. Οι λαϊκισμοί, οι υποσχέσεις και τα 

μεγάλα δημόσια «κατηγορώ» προς τους συναδέλφους του στη Βουλή φυσικά και υπήρχαν, όπως και σε κάθε πολιτική συγκέντρωση που σέβεται τον εαυτό της.

Έκανε αναφορά στο «σύνταγμα της χρυσής αυγής» με αναθεωρήσεις και αλλαγές που πηγάζουν απ’ το «δημοκρατικό» και «φιλελεύθερο»  χαρακτήρα αυτού του κόμματος. Μας υπενθύμισε τις απόψεις του κόμματός του για τους λαθρομετανάστες και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει όταν ανέβει στην εξουσία. Εγκωμίασε τους νέους Έλληνες που παρευρέθηκαν στη συγκέντρωση αυτή, χαρακτηρίζοντάς τους ως «παιδιά σκεπτόμενα, μάχιμα, με υψηλό πνευματικό επίπεδο και σωματική ρώμη». 

Αναφερόμενος στην πορεία του κόμματος, μίλησε για έναν «όμορφο και τίμιο δρόμο». Αναρωτήθηκα γιατί αυτά τα μορφωμένα και έξυπνα παιδιά πράττουν χωρίς κριτική σκέψη, σεβασμό προς το συνάνθρωπο ανεξάρτητα από το φύλο, τη θρησκεία και την καταγωγή του, οδηγούμενα από συναισθήματα μνησικακίας και φανατισμού. 

Αυτός ο «όμορφος» δρόμος τι χρώμα έχει; Το γαλάζιο της ελληνικής σημαίας ή το κόκκινο του μαιάνδρου σας; Ή μήπως το κόκκινο αυτό προέρχεται από κάποιο βιολογικό υγρό κάθε ανθρώπινου σώματος;  Η «τιμιότητά» του από πού εκφύεται; Απ’ τους τραμπουκισμούς, τη βιαιότητα, το ρατσισμό και το σοβινισμό αυτού του κόμματος;

Ύστερα ανέβηκε στο βήμα ο Μιχαλολιάκος. Το σημείο που με ξάφνιασε ήταν εκείνο, όπου χαιρετώντας ναζιστικά αρχικά με το ένα και έπειτα και με τα δύο χέρια, ο Μιχαλολιάκος είπε ότι αυτά τα χέρια μπορεί να χαιρετάνε κατ' αυτόν τον τρόπο αλλά είναι καθαρά και δεν έχουν κλέψει. Εξοργίστηκα. 

Σκέφτηκα τους ανθρώπους  που έχουν πέσει θύματα αυτών των «καθαρών» χεριών. Πώς γίνεται να είναι καθαρά αυτά τα χέρια όταν έχουν βιαιοπραγήσει εις βάρος άλλων ανθρώπων; Μόνο η κλεψιά λερώνει τα χέρια; Ο βασικός σας στόχος είναι να διώξετε τους μετανάστες. Έτσι όμως δεν ποδοπατάτε κάθε πιθανότητα και ελπίδα αυτών των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή; μόνο το να κλέβετε χρήματα λερώνει τα χέρια; Και τα όνειρα που διαλύετε; η ελευθερία που στερείτε; ο σεβασμός και η ανθρωπιά που δε διαθέτετε;  

Σε όλη τη διάρκεια των ομιλιών ακούγονταν συνθήματα και ακούστηκε ιδιαίτερα προς το τέλος της ομιλίας του Μιχαλολιάκου το «εγέρθητι» (σωστά αυτή τη φορά). Αυτές οι παθιασμένες φωνές των υποστηρικτών της χρυσής αυγής ήταν που με ώθησαν να γράψω αυτό το άρθρο. Είναι φωνές νέων, με κάποιους απ’ τους οποίους ίσως ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο ή είμαστε τώρα συμφοιτητές ή έχουμε καθίσει αντικριστά στο αστικό. 

Με πληγώνει βαθιά που τα παιδιά αυτά θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο μέσω μίας εθνικής ομοιογένειας και ενός σωβινιστικού ξεκαθαρίσματος, όταν άλλοι θέλουμε έναν κόσμο ισότητας και σεβασμού. Έχω συμπεράνει ότι η αδιαφορία δεν είναι η λύση και αναζητώ τον τρόπο που θα εκφράσω τη δική μου αντίδραση…