Δι' ευχών

.....της Ζωής Παπαδοπούλου

     Για 'σένα υπέρλαμπρο, παντοδύναμο κέρδος

στο βωμό κατευθύνω

τα κομμάτια της ψυχής μου

για να εξευμενίσω την τρέλα και το μένος σου εναντίον μου

'Η μάλλον όχι, φίλος μου είσαι,- μα τι λέω- εσύ;

Φαύλος κύκλος αυτός στον οποίον βρισκόμαστε αιχμάλωτοι

μεταξύ δούναι και λαβείν παράλυτοι

προσφέροντας σου υδρίες από αίμα άλλων- όχι το δικό μας-

γιατί στα λόγια όλα θελήσαμε να τα αλλάξουμε εκτός απ΄ τον εαυτό μας

Και να, που σκεφτόμαστε όπως κυλάει το λιωμένο σίδερο.

νωχελικά, αργά

Για σένα αδηφάγα ύπαρξη που κυβερνάς τον κόσμο.