Royksopp

.... του Στέλιου Μουρατίδη

   Όταν έκατσα να γράψω για συγκρότημα μου ήρθαν τόσα πολλά που δυσκολεύτικα λίγο να αποφασίσω να διαλέξω, αλλά τελικά κατέληξα στους Royksopp γιατί είναι ένα από τα συγκροτήματα από τα οποια άρχισα να ανακαλύπτω την ηλεκτρονική μουσική. Με γενικότερο υπόβαθρο την ηλεκτρονική μουσική, οι Royksopp μπορεί να πει κανείς ότι δημιούργησαν ένα καινούργιο είδος μουσικής γιατί η μουσική τους δεν κατηγοριοποιείται εύκολα σε ένα ή δυο είδη.

Απαισιόδοξοι και κατακτημένοι.

.....του Νίκου Βράντση

 

Απαισιόδοξοι επειδή κατακτήθηκαν και αυτοί οι ίδιοι; Ή κατακτημένοι επειδή απαισιοδοξούν; Πολλοί νέοι σήμερα έχουν σκύψει το κεφάλι, έχουν πάψει να κοιτάζουν το μέλλον μέσα από φίλτρα ιδεών και ονείρων. Κοντόφθαλμοι και μοιρολάτρες, έχουν μετατραπεί σε κύριο συστατικό συντήρησης της σήψης που απεχθάνονται. Κοίταζαν κάποτε μακρυά και τους χτυπούσαν. Πλέον για να αποφύγουν τα χτυπήματα κοιτάνε κάτω. Μα αν δεν πετάς στα σύννεφα εσύ που έχεις ένα μέλλον να δομήσεις, ποιός περιμένεις να δομήσει αυτό το μέλλον για σένα;

Pawel Kuczynski.Tέχνη για σκέψη

.....από τον Γρηγόρη Γκουντή

  

Μια τέχνη παράξενη, τόσο σκληρή και αντιφατική. Εικόνες που προκαλούν σκέψη, συναίσθημα, μια ωμή προσέγγιση της πραγματικότητας. Της αντίθεσης, της παρακμής του Τώρα. Το χρέος της Τέχνης το εκπληρώνει άριστα ο Πολωνός καλλιτέχνης Pawel Kuczynski με τις εικόνες που μας προσφέρει. Τέχνη για σκέψη.

Χαρισματική δημοκρατία

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

   Πριν από ένα μήνα, στο πλαίσιο ενός μαθήματος στο Πανεπιστήμιο, έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και ερμηνεία αναφορικά με την έννοια του χαρισματικού ηγέτη. Τα συμπεράσματα που βγήκαν προσφέρουν μία αρκετά εύλογη εξήγηση του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει ο δημόσιος διάλογος στη χώρα μας. Και εξηγούμαι.

Common - The Dreamer/The Believer

.....του Νώντα Λειβαδίτη

    Με αφορμή τη νέα στήλη του blog που αναφέρεται σε προτάσεις μας που έχουν να κάνουν με μουσική, ταινίες, βιβλία κλπ, παρουσιάζω την τελευταία δουλειά ενός εκ των αγαπημένων μου καλλιτεχνών, του Common, που τιτλοφορείται "The Dreamer/The Believer". Η αυθεντικότητα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, μαζί με την ικανότητα του να προσεγγίζει και να μεταφέρει στο χαρτί όλα όσα συμβαίνουν γύρω του σ' ένα άρτιο στιχουργικό επίπεδο, κατατάσσουν τη συγκεκριμένη κυκλοφορία μία από τις πιο αναμενόμενες, αλλά και κατά πολλούς (μεταξύ των οποίων και ο γράφων) μία από της καλύτερες τη χρονιά που μας πέρασε, αφού κυκλοφόρησε λίγο πριν εκπνεύσει το 2011.

O tempora o mores!

...της Αναστασίας Λαδοπούλου

               "ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης.Οι μικρές μύγες πιάνονται,ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.."
                                                                                             Ανάχαρσις  

Gramatik

....της Κωνσταντίνας Ιωακειμίδου

Ξεκινώντας το μουσικό μας ταξίδι, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καλύτερο στο είδος του από τον Gramatik. Γιατί? Γιατί ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, πρωτοτυπεί, είναι ταλαντούχος και εισάγει κάτι ξεχωριστό σε κάθε κομμάτι του. Ο Σλοβενός καλλιτέχνης έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με μια σειρά από albums του ανεξάρτητου label Cold Busted που κυμαίνονται σε ρυθμούς hip-hop, chill out, funk, jazz.

Leonard Cohen- Songs of Leonard Cohen

....του Γιάννη Γιαννικουρή

Γεια σας και πάλι μετά από αρκετό χρονικό διάστημα. Αυτήν την φορά θα ασχοληθούμε με τον πρώτο δίσκο ενός αγαπημένου μου τραγουδοποιού. Ο Leonard Cohen γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Πριν ασχοληθεί με την μουσική ήταν ποιητής. Έχει μάλιστα εκδώσει αρκετές ποιητικές συλλογές αλλά και 2 μυθιστορήματα. Το 1967 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο “Songs of Leonard Cohen”.

Η χρονιά της ευφυΐας

.....του Ρίζου Καϊάφα

   Αποκλίνοντας φαινομενικά από τη θεματολογία της στήλης, θα ήθελα σήμερα να μιλήσουμε για ένα σύνθημα. Έναυσμα για αυτή μου τη φαεινή – ευελπιστώ – έμπνευση στάθηκε η ανάγνωση ενός πρόσφατου άρθρου του Σταύρου Θεοδωράκη στο protagon. gr, όπου γινόταν λόγος για την ευφυΐα. Μια ευφυΐα χαραγμένη ως σύνθημα σε κάποιον τοίχο, κάπου στα στενά της πρωτεύουσας.

Trust (Πίστεψέ με)

.....της Κάλλις Κολόζη

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Clive Owen σε μια πειστική ερμηνεία μαζί με την Catherine Keener (η σύζυγος) και στο βασικό καστ η κόρη Liana Liberato, σε ένα δράμα της σύγχρονης εποχής. Ο Clive Owen συνηθισμένος σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών το ένα εκ των οποίων γίνεται θύμα αποπλάνησης μέσω διαδικτύου.

Κυπριακή ΑΟΖ, ένα δυνατό χαρτί και πως πρέπει να το εκμεταλλευθούμε

....του Θράσου Στυλιανού



Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου.
Εθνική κυριαρχία και γεωστρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο

Η Δημοκρατία κρύβει ανθρωπιά.

....της Mαρίας Πατρώνα

 

   Η διαχρονικότητα της δημοκρατίας είναι αναμφισβήτητη, από τα αρχαία χρόνια ως και τη σημερινή εποχή ασκείται το πολίτευμα της δημοκρατίας. Ωστόσο στις μέρες μας, αρκετές φορές παρατηρείται η καταρράκωσή της με διάφορες καταστάσεις, πράγμα που οδηγεί ένα μέρος των ανθρώπων να αμφισβητούν την αξία της.

2011 Reloaded

....του Χρήστου Παπά


Μετά από διαμαρτυρίες για την απαισιοδοξία του άρθρου «Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασε ο χρόνος.» και κάποιες αναφορές εκ μέρους μου που δεν έγιναν ποτέ σε σημαντικά γεγονότα του 2011, υπεύθυνα αναλαμβάνω ευθύνη και ελπίζω πώς το ακόλουθο συμπλήρωμα θα καλύψει τις όποιες ατέλειες. Με πιο σκωπτική διάθεση το sequel του άρθρου (όπως φαίνεται και από την επιλεγμένη φωτογραφία).

O κήπος του σκότους

.....του Σταύρου Μολύβα

Ο κήπος

του σκότους είναι

ο πρόωρος

χαμός μας.

βλέποντας τον κήπο

δεν φοβόμαστε

ωραίος φαινεται

μα φίδια

κρυβονται

και απλως περιμένουν

χτυπώντας βαριές αλυσίδες

Περιπλάνηση στο σκοτάδι μας και στο φώς μας.

...της Σοφίας Ξενέλλη

 Βγαίνοντας από το σπίτι ακούω στη τηλεόραση ειδήσεις. Είμαι ήδη στο κατώφλι και κλείνω πίσω μου τη πόρτα όταν ακούω πάλι τη παρουσιάστρια να προμηνύει νέα μέτρα..... Και τι με νοιάζει; Πάω βόλτα, αρκετά με τη μιζέρια. Κλείνω τη πόρτα και κλείνω και τη μαυρίλα της εποχής πίσω της ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Περπατάω στο δρόμο και έχω την εντύπωση ότι ακούω πάλι τη τηλεόραση ...''διάολε'' ,σκέφτομαι , ''πρέπει να το σπάσω πια αυτό το μαραφέτι τέτοια εξάρτηση πια που νομίζω ότι ακούω ειδήσεις και στο δρόμο μου!''.

Τελικά μήπως δεν μας βοήθησαν τόσο πολύ???

.....του Κωνσταντίνου Δουραλή

   Είναι μέσα στα ‘’τρελά’’ σενάρια που περνάνε από το μυαλό σου..λες ρε φίλε τελικά ποιος λέει την αλήθεια ποιος τα ψέματα??? Πήρα το θάρρος να γράψω μετά τις δηλώσεις του κ Σόιμπλε πρόσφατα σε γερμανική εφημερίδα.Ο κύριος Σόιμπλε ερωτηθείς στο κατά πόσο η Γερμανία πληρώνει με τα λεφτά των Γερμανών φορολογουμένων την ‘’ανάκαμψη’’ της Ελλάδος ο κ.Σόιμπλε απάντησε στην BILD : “Δώσαμε δάνεια στην Ελλάδα για τα οποία εισπράττουμε τόκους”.

Ο χαμένος,ακήρυχτος, πόλεμος της ασφάλτου

.....του Χρήστου Παπά

Η χρονιά μόλις είχε ξεκινήσει. Με μουσικές πρόβες, διαβάσματα και γραψίματα για τον έναν, με χειμερινά σπόρ και ταξίδια για τον δεύτερο. Οι δύο καλοί φίλοι βρέθηκαν την προηγουμένη για πρώτη φορά έπειτα από κάμποσες εβδομάδες και αφού βγήκαν και τα είπαν, αποφάσισαν να ανέβουν στο χιονοδρομικό κέντρο του Καιμακτσαλάν για ski, ο μεγάλος, για snowboard, ο μικρότερος. Έπειτα από έναν όχι και τόσο μακρύ βραδινό ύπνο, το ξυπνητήρι εντυπωσίασε, διακόπτοντας θεαματικά και εκκωφαντικά τον ύπνο των δύο φίλων. Το πρώτο τράνταγμα. Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012.

Κι αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί..

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου 

Κάθε μέρα που περνάει στην Ελλάδα προκύπτει πάντα ένα θέμα για συζήτηση,ειδικά τον τελευταίο καιρό.Πρόσφατη έμπνευση,ο πρώην υπουργός Κ.Κουλούρης,ο οποίος με τη στάση που κράτησε απέναντι σε αστυνομικούς που τον σταμάτησαν (ή μάλλον προσπάθησαν να τον σταματήσουν)για έλεγχο,επιβεβαιώνει οτι η αναξιοκρατία και η αδικαιολόγητη "μαγκιά" με μόνιμη πρόφαση πρώην (και νυν) αξιώματα,δε θα σταματήσουν ποτέ να ζούν και να βασιλεύουν σ'αυτό τον τόπο.

Οι Κινέζοι, το κρασί και η ελπίδα

.....του Νίκου Καμπούρη

    Κρίση, φτώχεια, μιζέρια, εξαθλίωση, απελπισία, φόβος, καταστροφή. Κάπως έτσι παρουσιάζεται σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα. Μαύρη, τραγική και αδιέξοδη.

Μέσα σ’αυτό το περιβάλλον όμως, έρχεται μια είδηση από μια μικρή περιοχή κάπου στον ελληνικό Βορρά, που σε κάνει να σκεφτείς αν είναι πραγματικά έτσι τα πράγματα ή αν υπάρχουν εξαιρέσεις, που δουλεύουν, που παλεύουν, που πραγματοποιούν αυτό για το οποίο προσπαθούμε ως χώρα τόσα χρόνια.

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται: True or False?

.....της Έφης Δίντση

«Είναι όλα τέλεια! Περνάμε φανταστικά μαζί! Όταν είμαστε μαζί…γιατί μας χωρίζει η απόσταση!» Και το βλέμμα απογοήτευσης της κατά τα άλλα τόσο τέλειας σχέσης εμφανίζεται. Το μόνο ψεγάδι: η απόσταση.

Ποιοι πολεμούν την εκκλησία..

....του Νίκου Γράκχου 

   Το άρθρο αυτό απευθύνεται σε όσους θέλουν επιτέλους να φωτιστούν με την πραγματική αλήθεια και να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Όσοι θέλετε να ζήσετε στην πλάνη και στο ψέμα σταματήστε να διαβάζετε εδώ και τώρα.

Puncture

.....της Κάλλις Κολόζη



   Πρόκειται για μια εξαιρετική αληθινή ιστορία, η οποία γίνεται ταινία κοινωνικής – δραματικής προσέγγισης. Διαθέτει φρέσκο καστ και στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Chris Evans, τον οποίο ίσως να θυμάστε από το Fantastic Four ή το Captain America: The First Avenger. Η ταινία αν και πολλά υποσχόμενη, παρουσιάζει έναν δικηγόρο ο οποίος προσπαθεί να κάνει το αυτονόητα ηθικό και δίκαιο για τους άλλους αντίθετα με ό,τι καταφέρνει στην προσωπική του ζωή, εν τέλει όμως δεν καταφέρνει να σε βυθίσει στον συναισθηματικό ωκαιανό της αληθινής ιστορίας και τίνει να γίνεται βιογραφία ενός drug addict δικηγόρου, ο οποίος ναι μεν παλεύει με το κατεστημένο (πολυφορεμένο αν και ηρωικό) αλλά η ουσιαστική πλοκή εν τέλει καπελώνεται από τον υπέροχο κατά άλλα Mike Weiss (Chris Evans, φάτε ματια ψάρια). Η σοβαρή προσπάθεια να σε κρατήσει ξύπνιο ως το τέλος, δυστυχώς χάνεται εφόσον η συγκέντρωσή σου γίνεται μπαλάκι του πινγκ- πονγκ ανάμεσα στην λύπηση για τον πρωταγωνιστή, στο ανάθεμα για το σύστημα και στην επιδερμική προσέγγιση των προβλημάτων που προσπαθούν να αναφερθούν όλα μονομιάς. Το σίγουρο είναι ότι πριν το τέλος της ταινίας καταλήγεις να κάνεις τσιγάρο στην βεράντα.

Παίρνει 5/10 επειδή διατηρήθηκε το ύφος της αληθινής ιστορίας χωρίς τις χολυγουντιανές φανφάρες.

Trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=JEuYaFRGatY&feature=player_embedded

Είσαι έτοιμος να εκτεθείς;

Dubium



    Η αμφιβολία για τον σκεπτόμενο άνθρωπο είναι ό,τι και η πυξίδα για τον καπετάνιο. Οδηγός. Ένας οδηγός ερμηνείας του κόσμου. Μια στάλα αμφιβολίας αρκεί να ανατρέψει αλήθειες που στο παρελθόν φάνταζαν αδιαμφισβήτητες. Αρκεί για να θέσει σε κίνηση τον τροχό της σκέψης, που στις μέρες μας έχει σκουριάσει, λόγω αδράνειας και απραξίας.

Η αξία του να ζεις.

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Σαν μικρό παιδί κι εγώ έψαχνα την ουσία της ζωής, έμπλεκα σε θεωρίες και σε σκέψεις γιατί κάθε θεωρία έβλεπε το μέλλον. Κάθε θεωρία, κάθε ρήση μου λεγε πώς θα είμαι στο μέλλον. Όμως όλες οι ρήσεις και οι θεωρίες είχαν ένα πρόβλημα. Δεν έβλεπαν εμένα. Καμία θεωρία δε μπορεί να αφήσει το αποτύπωμα πάνω μας και την σκέψη της πάνω μας αν εμείς οι ίδιοι δεν την αφήσουμε να μας παρασύρει στο δικό της ρυθμό.

Το χρήμα ως χρέος.

Ο Paul Grignon είναι ένας Καναδός καλλιτέχνης, πρώην χίπις, που ασχολείται με τις γραφικές τέχνες και σκηνοθετεί ταινίες κινουμένων σχεδίων. Το 2006 έφτιαξε ένα μικρό βιντεάκι το Money as debt που έκανε θραύση στο διαδίκτυο όπου το είδαν εκατομμύρια θεατές.

Το θέμα του είναι το τραπεζικό σύστημα και η δημιουργία του χρήματος μέσα από την ιστορία. Με απλά παραδείγματα ο Paul Grignon εξηγεί παραστατικά πως η χρηματιστική και τραπεζική βιομηχανία, μέσω του μηχανισμού της δανειοδότησης, έχει καταφέρει να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται την παγκόσμια οικονομία. Η διασκεδαστική αφήγηση που παραπέμπει σε παραμύθι παρέχει μια διαφωτιστική προσέγγιση της πορείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Παρόλες τις αμφιλεγόμενες πλευρές του, για τις οποίες δεν έχει λείψει η κριτική, το εν λόγω φίλμ είναι πολύ χρήσιμο για όσους αναρωτιούνται ποια είναι η προέλευση και η λειτουργία του χρήματος στη σύγχρονη οικονομία, ιδίως τώρα στον καιρό της κρίσης.

Απολαύστε το.

Φωτίζοντας ο ήλιος το δρόμο

....του Σταύρου Μολύβα 

Κάτω απο

το φως

της τηλεορασης

καθαπως κορμια

αδεια,ασπρα

απροσωπα

σε πρωτο λογο

κουνιουνται

ατερμονα καταδικασμενα

σε αιωνια ιδιο σκοπο

Εσείς, την τρέλα μου, σε άλλο θεό πιστεύετε?

....του Κωνσταντίνου Δουραλή

   Υπάρχει οργανωμένο σχεδιο.Το πιστεύω ειλικρινα…Δεν εξηγείται διαφορετικά..Μιλώ φυσικά για το σχέδιο όλων των ιερωμένων-απόλυτα αγίων ανθρώπων που θέλουν να δοκιμάσουν την πίστη μας..Εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο να είναι χριστουγεννιάτικα έξω από την ΓΑΔΑ 100 άτομα(δεν θα τους χαρακτηρίσω) που φώναζαν για τον άδικα κατηγορούμενο Εφραίμ..Το ρίχνεις το γαμωσταυριδι σου η όχι??? Xριστουγεννιάτικα κιόλας!!!!

Ένας Τάπερ και μια Τσουλήθρα

.....του Ερεβιέρακος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή

Αριστερά: Ο Τάπερ
Δεξιά:  Η Τσουλήθρα

Χάπιχιπ Χίποχοπ: Το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης της ελληνικής Χιπ Χοπ σκηνής. Είναι το τελευταίο επίπεδο ξεπεσμού του έρρυθμου λόγου και αιωρείται λίγο πιο πάνω από τις άναρθρες κραυγές ενός κοπαδιού μπαμπουίνων που παρακολουθούν αγωνιωδώς έναν χαρωπό, πεινασμένο ιπποπόταμο να ξεσκίζει μανιαμένα τα δυο μεγάλα αρσενικά της αγέλης τους, τη στιγμή που μάχονταν μεταξύ τους για την επικράτηση του ενός πάνω στα καυτά, τριχωτά θηλυκά της ομάδας.