......της Κάλλις Κολόζη
Το θέμα της ψήφου στις εκλογές είναι ενδεχομένως το πιο φλέγον στους κύκλους που κινούμαι. Είναι ίσως επειδή η ηλίκια μου δεν μου επιτρέπει πλέον να αποφεύγω τις ευθύνες, είναι ίσως η πολιτική συνείδηση που μου εμφύσησαν οι γονείς μου, άθελά τους, αφήνοντάς με πάντα ελεύθερη να αποφασίζω μόνη μου. Είναι ενδεχομένως οι τραγικές συγκυρίες που μας έχουν φέρει σε ένα γκρεμό να κρεμόμαστε από ένα κλαρί..και οι κυβερνήσεις μας αντί να μας δίνουν χείρα βοηθείας, μας δίνουν ένα πριόνι. Είναι ίσως απλά γιατί η δική μου γενιά βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσμενή θέση και στο φοβισμένο «μένω ή φεύγω;» δίλημμα..
Αυτό που συνεχίζει να με εκπλήσσει δυσάρεστα είναι η άρνηση των νέων να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Το επιχείρημά τους, κοινότυπο «και τι θα αλλάξει, αφού όλοι τα ίδια σκατά είναι». Στο άκουσμα αυτής της παραίτησης, από ανθρώπους μόλις λίγο πάνω από τα 20, δεν μπορώ να σκεφτώ παρά μόνο δύο ενδεχόμενα. Είτε είναι «φτιαγμένοι» από οικογενειακούς πόρους και νομίζουν ότι μια ζωή θα αναλαμβάνει ο μπαμπάς να λύνει τα προβλήματα επιβίωσης της οικογένειας, είτε ότι δεν έχουν συναίσθηση της κατάστασης και αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τα μάτια να δουν τι συμβαίνει, σαν τα παιδάκια που απειλούν ότι θα κρατήσουν την ανάσα τους μέχρι να σκάσουν. Το τρίτο ενδεχόμενο, ότι νιώθουν απελπισία και αδυναμία δεν μπορώ να το προσμετρήσω ως πραγματικό, γιατί αδυνατώ να δεχτώ ότι η σημερινή νεολαία είναι πιο αδύναμη από την νεολαία της χούντας ή της γερμανικής κατοχής και των νέων ακόμα πιο πίσω στην ιστορία μας..
Ο σκοπός μου δεν είναι να σας πείσω υπέρ κάποιας συγκεκριμένης παράταξης, ο σκοπός μου είναι να σας πείσω απλά να παρευρεθείτε στην εκλογική διαδικασία και να κάνετε το καθήκον σας, ως πολίτες αυτής της χώρας. Ως πολίτες που πονάνε και πληγώνονται από ένα κράτος που τρώει ως ένας άλλος Τιτάνας τα παιδιά του. Αυτές οι κυβερνήσεις που δημιουργούν αυτό το χάος γύρω μας, πρέπει να τιμωρηθούν. Και πρέπει να τιμωρηθούν από εμάς τους ίδιους, τους νέους. Ειλικρινά δεν μπορώ να περιμένω από την γιαγιά μου να κάνει την επανάσταση και να ψηφίσει κάτι διαφορετικό από αυτό που ψηφίζει χρόνια τώρα. Αν και ομολογώ ότι ακόμα κι αυτή σκοπεύει να τιμωρήσει με τον τρόπο της!
Οφείλουμε επιτέλους να λάβουμε δράση και να μην επιτρέπουμε να παρασυρόμαστε από φήμες του τύπου «αν το 51% ψηφίσει λευκό ακυρώνονται οι εκλογές και δεν επιτρέπεται στους υποψηφίους να ξαναλάβουν μέρος» (ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ!!!), ούτε να αφήσουμε τα γνωστά «κομματόσκυλα» να ροκανίσουν για άλλη μια φορά τα ετοιμόρροπα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας. Ας αναλάβουμε δράση, ας ψηφίσουμε μικρά κόμματα, με όποιο κριτήριο αποφασίσει ο καθένας, ας αλλάξουμε τακτική για μια φορά..και ίσως τελικά να μπορέσουμε κι εμείς σαν γενιά να γραφτούμε με περηφάνια στα ιστορικά κείμενα, ως η γενιά που άλλαξε τον δικομματισμό.
Όλοι εκεί όταν έρθουν επιτέλους οι εκλογές.
Μαζι σου Καλλη. Οπως ολοι στους δρομους για να αλλαξει κατι, ετσι ολοι στις καλπες για να αλλαξει κατι. Και αν δεν νοιαζεστε για την υστεροφημια και το χρωμα των γραμματων με τα οποια θα σας γραψει η ιστορια, νοιαστειται για το δικο σας αυριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό. Όχι, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. (Δεν το συνηθίζω, κολακεύσου καλή μου Κάλλι)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ώς μέρος, ή καλύτερα: μέλος, της γενιάς που οραματίζεται να αλλάξει τον δικομματισμό, οφείλεις να μείνεις. Βασικά, παραπλανητική η πρόταση. Η αλήθεια είναι πώς δεν οφείλεις τίποτα. Αλλά θέλουμε να μείνεις. Θέλω να μείνεις. Μιας και δεν είμαι εκπρόσωπος κανενός και την τελευταία φορά που μίλησα με τον ψυχοθεραπευτή, μου είπες πώς ακόμη είμαι ένας. Ο εγώς ο ίδιος.
Αναστασία, οι όσες φωνές υπάρχουν οι οποίες υποστηρίζουν τα αυτονόητα δεν ακούγονται ακριβώς γιατί θεωρούν αυτονόητη την παρουσία στις εκλογές! Οι άλλοι, οι "επαναστατημένοι" (γιατί, όπως έγραφε και στο μπλόγκ του ο Ρασούλης, άλλο επαναστατημένος - που μπορεί να είναι ο καθείς- και άλλο επαναστάτης που θέλει δουλειά, επαφή με την πραγματικότητα και συνείδηση) είναι που μιας και δεν βρίσκουν πολλά να πούν (πρακτικά και πραγματιστικά πράγματα, γιατί από μπίρι-μπίρι έχουν χορτάσει τα αυτιά μας!), και ακόμη λιγότερα να κάνουν, διαλέγουν την "επαναστατημένη οδό", και όπου τους βγάλει. Επειδή όμως ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς και το πιο πιθανό να μην οδηγήσει και σε βελτιωμένο προορισμό, εμείς οι "φλώροι του συστήματος" διαλέγουμε την πεπατημένη: Εκλογές. Το συντομότερο και με γεμάτα εκλογικά κέντρα. Ήρθε η ώρα της εκλογικής επανάστασης.
Όχι, πραγματικά. Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ.Μπράβο.
Έγιναν τόσες επαναστάσεις για δίκαιη και ελεύθερη εκλογική διαδικασία κι όμως αρνούμαστε να λάβουμε μέρος. Το δεδομένο και θεμελιωμένο δικαίωμά μας το παραμελούμε, τα παραπετάμε και το απαξιώνουμε. Ας αντιληφθούμε τη δύναμη αυτής της διαδικασίας και ας δώσουμε την μάχη μας. Εύχομαι να γίνει κατανοητό από όλους τους νέους αυτό και να γεμίσουν τα εκλογικά κέντρα με την δύναμη της αντίρρησής τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Κάλλις,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πραγματικά αισιόδοξο ότι ακόμα υπάρχουν νέοι με συνείδηση(συγκαταλέγοντας θέλω να πιστεύω και τον εαυτό μου δυστυχώς είμαστε λίγοι). Δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λες παρά μόνο με ένα πράγμα. Η νέα γενιά οφείλει να έχει συνείδηση. Πολιτική, κοινωνική, ανθρώπινη. Εκφράζοντας πάντα την δική μου άποψη, πιστεύω ότι τα μικρά κόμματα δεν είναι λύση αλλά ούτε και η αποχή. Ναι, ναι ο δικομματισμός μας έχει φάει αλλά και ο πλουραλισμός δεν φαίνεται να κάνει ουσιαστικό έργο (τι έχουν καταφέρει όλοι οι "μικροί" και "μεσαίοι" στην Βουλή πέρα από το να φωνάζουν ή να δίνουν την συγκατάθεση τους εν μία νυκτί;
Άποψη μου είναι ότι σε μία κατάσταση που όλα φαίνονται λάθος και απαιτείται συνοχή, ίσως πρέπει να προτιμάς το λάθος προκειμένου να στρώσεις σωστά για να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις με το σωστό το άλλο πρωί. Κάτι σαν όλους τους αντικατοχικούς και αντιχουντικούς που φαινομενικά ακολουθούσαν το ρεύμα μέχρι που βρήκαν λύσεις πέρα από την πολιτική για να δράσουν και να πετύχουν.
Μην αποπροσανατολίζεσαι από τους ιθύνοντες περί πολιτικής ευθύνης και μονόδρομου αλλαγής την πολιτική για να θεωρήσεις ότι επανάσταση έρχεται από τις κάλπες. Την επανάσταση σου (και μας) την κάνεις και μόνο γιατί είσαι σε αυτό το μπλογκ και συνεργάζεσαι, προχωράς, εξελίσσεσαι και πάνω απ' όλα δεν φοβάσαι να μιλάς με τ' όνομα σου...
Συγχαρητήρια σε όλους σας για το μπλογκ!
Φιλικούς χαιρετισμούς από έναν πρώην μπλογκερ.
Αγαπητέ Κωνσταντίνε, πρώην blogger, κάποιος φίλος κάποτε μου είχε πει ότι "εάν η ψήφος είχε πραγματική δύναμη, θα ήταν παράνομη". Απογοητεύτηκα όταν το ανέλυσα λίγο παραπάνω μέσα μου γιατί κατέληξα ότι μάλλον αυτή η φράση περιέχει περισσότερη αλήθεια απ'ότι θα ήθελα. Με την πάροδο του χρόνου όμως αντιλήφθηκα ότι αυτό δεν ισχύει όταν η "μάζα" ή ο "λαός" (όπως θες πες το), οι ψηφοφόροι εν τέλει, δεν παραδοθούν άνευ όρων και δεν επιτρέψουν να χειραγωγηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκεπτικό πίσω από την προτροπή μου να ψηφίσουμε μικρά κόμματα είναι απλό. Όχι στην ενδυνάμωση των ενός και μόνο κόμματος, όχι στην αυτοδυναμία ενός κόμματος. Αν μη τι άλλω είναι ανεύθυνο εκ μέρους μας. Πρέπει να υπάρχει πολυφωνία και πρέπει μέσα σε αυτό το πλήθος υποψηφίων να βρούμε αυτόν που θα μας βοηθήσει να φέρουμε την αλλαγή σε αυτόν τον τόπο. Να αλλάξει δλδ, όχι μόνο την Ελλάδα..αλλά κι εμάς τους ίδιους τους Έλληνες. Εσύ, εγώ, οι φίλοι του blog, είμαστε τα σπόρια για να καταφέρουμε να γίνει αυτό. Και πιστεύω πολύ στα σπόρια και στους νεοσσούς. Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Εκτιμώ πολύ την οπτική σου.
Θανάση Τεμπ, είσαι αγωνιστής, πάντα ήσουν και χαίρομαι που είσαι φίλος :)