Μετα-.....-ισμός: μία κρυπτογραφημένη μνεία

....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Στον κλίβανο της αποτεφρωμένης πελαγίσιας παλινδρόμησης

-Μην πτοείσαι καρδιά μου!-

ρύγχος κενού σε ατόφιο ματαιοζύγι,

θέσφατο ξίφους του ακατέργαστου σκοταδιού...

Κι εσύ στενοχωριέσαι στις κλειστές πύλες του αδιάφορου,

χρονοδίνη της σιωπής που σφάζει τους ανέμους!

Το ξέρεις πια, δεν ήταν που κοιλοπονούσε η Δηϊδάμεια

καθισμένη στους γκρεμούς του κόσμου, στην πέτρα του στερνού κι ακυοφόρητου.

Οι λόγοι που καταλαβαίνεις, πιο λίγοι από τότε, χάνονται πιο μακρόσυρτα απ' το τίποτα.

Ούτε εμείς, ούτε κι οι άλλοι που προσπάθησαν να δαμάσουν το παράταιρο

-και είδαν πως οι ποιητές ανασαίνουν σαθρά αγριόχορτα λογαριασμένα για μακροτάξιδα σαλπίσματα-

καταλαβαίνουν τη συμφορά του υετού των επερχόμενων "τι" και "πώς",

των αλλοτινών εκλάμψεων που χαράζονται στα μάρμαρα και γράφουν αν-ιστορημένα ψεύδη.

Αυτή η στρογγυλή αιχμή, η αποκολλημένη διάθεση, πικρή στα χείλη των παιδιών,

υποτίθεται οτ' είναι η μοίρα, το απαιτήσιμο των υποδείξεων των καιρών

στους κόλπους της αμετροέπειας των αλόγων

η σύγχρονη φαρμακερή γιατρειά μου, που δεν αφήνει την καρδιά μου να εξιστορήσει

πόσα και πόσα η ποίηση έχει αποφανθεί στο γδάρσιμο του δέρματος της μνήμης μου.

Στα μάτια των αστεροειδών φόβων σου,

κομμάτια κάποιων σημερινών κομητοφερόντων απρεπειών

που δάκρυσε το απέραντο των ατρέπτως "διανοούμενων" ελπίδων μας

και γυάλισε μέσα στο δάκρυ:

μια γενικευμένη ακαταληψία,
γέννημα της ματαιοδοξίας μιας δηθενιστικής "ελίτ".

(Σημείωση: Διάβασε με τη σειρά τις μαυρισμένες λέξεις, ώστε να σου αποκαλυφθεί το κρυπτογραφημένο μήνυμα που αναφέρεται στη σύγχρονη εποχή της ποίησης των μετα-ισμών)