....της Αναστασίας Λαδοπούλου
Η ευκολία με την οποία παραιτούνται οι νεοέλληνες πια απο οποιαδήποτε συζήτηση πολιτικού περιεχομένου κυρίως,είναι παροιμιώδης.Πολλοί απο μάς έχουμε βρεθεί να κάνουμε (ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να κάνουμε) τέτοιες συζητήσεις για να καταλήξουμε στο τέλος αντικείμενα χλευασμού και αποδέκτες της απορίας των υπολοίπων που "ακόμα ασχολούμαστε με αυτές τις βλακείες".Αυτό που δεν μπορεί μερίδα του κόσμου να καταλάβει είναι οτι οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους,όπως σε κάποιον αρέσει να συναρμολογεί αεροπλανάκια,έτσι αρέσει σε κάποιον άλλο ν'ασχολείται με τα κοινά(όχι απαραίτητα αναλαμβάνοντας αξιώματα).
Η πηγή του κακού εντοπίζεται μάλλον στο γεγονός πως δυστυχώς έχουμε μάθει να κατακρίνουμε οτι μας είναι ξένο κι όχι μόνο αυτό,αλλά προσπαθούμε να πείσουμε και τους υπόλοιπους οτι η δική μας γνώμη είναι η σωστή χωρίς να ακούμε και την αντίθετη άποψη.Ιδιαίτερα η πολιτική είναι ένα θέμα αρκετά επικίνδυνο,ειδικά αυτές τις εποχές που διανύουμε και είναι κατανοητό οτι ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια.Ωστόσο,είναι μάλλον απαράδεκτο να απαξιώνεται η πολιτική συνείδηση του ατόμου μόνο και μόνο επειδή είναι πια συνυφασμένη με την κομματικοποίηση. Οι δυο αυτές εκ διαμέτρου αντίθετες και παρεξηγημένες έννοιες πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν να συγχέονται.
Σίγουρα δε μπορούμε οι πάντες να έχουμε (σωστή απο άποψη τεκμηρίωσης) γνώμη για όλα,αλλά οπωσδήποτε επιβάλλεται να μάθουμε επιτέλους να ακούμε και να σεβόμαστε μια άλλη άποψη απ'τη δική μας χωρίς να την κοροιδεύουμε ή ακόμα και να την απαξιώνουμε.Ο τίτλος του κειμένου δεν είναι τελικά τυχαίος. Ας καταλάβουμε οτι ισχύει όντως πως ο καθένας απο εμάς έχει χρέος να υποστηρίζει το χώρο που γνωρίζει καλά και σε αυτόν έχει αφοσιωθεί,όπως και να στηρίζει ό,τι τον αντιπροσωπεύει χωρίς φόβο,αλλά με πολύ πάθος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου