Η τέχνη του αποπροσανατολισμού

.....του Νώντα Λειβαδίτη

    Παρακολουθήσαμε όλοι τις τελευταίες μέρες τις εκφράσεις αγανάκτησης των Ελλήνων πολιτών εναντίον της κυβέρνησης, μέσα από τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας (αλλά και σε άλλες πόλεις) και τις αντιδράσεις κατά την διάρκεια των παρελάσεων την ημέρα της επετείου του «ΟΧΙ». Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιδράσεων ήταν να γίνεται λόγος αν έγιναν με σωστό τρόπο ή όχι, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψη ο θυμός του κόσμου.

Ο αποπροσανατολισμός, ο οποίος αναφέρω στον τίτλο του άρθρου, επιτεύχθηκε για ακόμα μια φορά από τα Μ.Μ.Ε, των οποίων η στάση καταντά προβλέψιμη και πολλές φορές προκλητική, αλλά και από την πολιτική εξουσία της χώρας, η οποία με σπασμωδικές κινήσεις και αντιδράσεις προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Όσον αφορά τις διαδηλώσεις έχουμε παρακολουθήσει επανειλημμένα να επικεντρώνεται η κοινή γνώμη σε 300-400 «ταραξίες», τους οποίους γνωρίζει και υποβοηθά και η αστυνομία, αλλά και πολιτικά κόμματα και να περνά στα ψιλά γράμματα μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η συγκεκριμένη τακτική είναι γνωστή εδώ και πάρα πολλά χρόνια και προφανώς έχει στόχο τον εκφοβισμό του κόσμου, ο οποίος διαφωνεί και αντιδρά σε όλα αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή ση χώρα μας.

Από την άλλη μεριά, την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας εκφράστηκε με ποικίλους τρόπους η απέχθεια των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς κάτι που ενόχλησε τον Πρωθυπουργό, αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι οποίοι έκαναν λόγο για αντιδημοκρατικές ενέργειες. Βέβαια το πόσο δημοκρατικές είναι οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης όλο αυτό το χρονικό διάστημα είναι μια άλλη ιστορία, αλλά φυσικά οι πολιτικοί μας δεν έχουν κάνει ποτέ την αυτοκριτική τους για να το διαπιστώσουν. Ο αποπροσανατολισμός λοιπόν και σε αυτή την περίπτωση έχει να κάνει με το γεγονός ότι τέθηκε το ζήτημα του αν αυτές οι ενέργειες είναι σωστές ή λάθος και αν έχουν δίκιο ο Παπανδρέου και ο Παπούλιας γι' αυτά που δήλωσαν.

Το ζήτημα, για όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος αριθμός των πολιτών «βράζει» εξαιτίας όλων αυτών των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και το δείχνει με κάθε ευκαιρία και το μήνυμα, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό εφόσον θέλουμε να μιλάμε για μια δημοκρατική χώρα. Από ΄κει και πέρα ο καθένας από εμάς θα πρέπει να έχει τη γνώση, αλλά και την σκέψη, να αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε μορφή «υπονόμευσης» όλων αυτών των αντιδράσεων, με την δικαιολογία της, δήθεν, αντιδημοκρατικής ή υπερβολικής φύσης τους.