Μόλις λυτρωθήκατε!

.....της Δόξας Τούφα

   Θέλω αρχικά να σηκωθείτε απ' τον ηλίθιο καναπέ.

Να πάρετε το τηλεκοντρόλ και να κλείσετε το αναθεματισμένο κονσερβοκούτι.

Και αν το τραβήξετε και καμιά κλοτσιά και το σπάσετε ακόμη καλύτερα.

Και μετά θέλω να κοιτάξετε γύρω σας και να ντραπείτε.

Να ντραπείτε παράφορα, ως τα βάθη της ψυχής σας, που καταντήσατε έτσι.

Απάνθρωποι, χαμένοι και μόνοι.

Και μετά να κλάψετε γοερά, με λυγμούς.

Ύστερα θέλω να ξυπνήσετε τα όνειρά σας και τις επιθυμίες σας που τις είχατε καταπιεσμένες και καταχωνιασμένες στην πιο αραχνιασμένη γωνία του μυαλού σας.

Και μετά θέλω να αρχίσετε να οργίζεστε, θέλω να σας πλημμηρίσει λύσσα κακιά και αγανάκτηση.

Θέλω να θέλετε δικαίωση.

Έπειτα θέλω να αρχίσετε να ουρλιάζετε από θυμό και δίψα για ζωή.

Θέλω να βγείτε έξω και να τα γκρεμίσετε όλα, όλα!

Να μην μείνει τίποτα, τίποτα όρθιο.

Και μετά θέλω να πιαστείτε χέρι χέρι.

Να αγκαλιαστείτε.

Να φιληθείτε.

Να ανάψετε μια φωτιά στην παραλία, να πάρετε μια κιθάρα και να τραγουδήσετε και να χορέψετε γύρω της.

Θέλω.. κάπου ανάμεσα από εκεί που σκάει το κύμα στην άμμο, από τον ουρανό και τον αέρα, μέχρι εκεί που χάνεται το μάτι στην απεραντοσύνη του ορίζοντα.. θέλω να νιώσετε ελεύθεροι ..

Ελεύθεροι και ζωντανοί.

Ελεύθεροι, ζωντανοί και νέοι.

Γιατί, μόλις λυτρωθήκατε!