Το παρελθόν, το παρόν και εσύ.

.....του Στέλιου Μουρατίδη


 

   Παρακολουθώ πολύ καιρό το blog (κυρίως μέσω Facebook) και θέλω να δώσω πολλά μπράβο στα παιδιά που ασχολούνται ενεργά και στους δημιουργούς. Χθες το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου και πήρα την απόφαση να σας γράψω.

Τις τελευταίες τρείς μέρες (σήμερα είναι η τέταρτη) παρακολουθώ με προσοχή τους πολιτικούς μας να συμπεριφέρονται σαν νήπια που μαλώνουν για το ποιο θα ανέβει πρώτο στην τσουλήθρα. Παιδαριώδεις αντιδράσεις σε μια στιγμή που πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά η χώρα μας πλήττεται και χρειάζονται αποφασιστικές κινήσεις και χειρισμούς. Αυτή τη στιγμή που θα έπρεπε να βάλουν στην άκρη τις πολιτικές και προσωπικές διαφορές και να πάρουν μια σοβαρή – ίσως και την πιο σημαντική – απόφαση, επί τέσσερις μέρες παίζουν «κρυφτούλι» και κάνουν τις γνωστές βαρύγδουπες-κενές δηλώσεις απλά και μόνο για το θεαθήναι.

Δυστυχώς, αποδεικνύονται για άλλη μια φορά πολύ μικρότεροι των περιστάσεων. Και το αποδεικνύουν από την που συνεχίζουν και μαλώνουν για το ποιος έχει την ευθύνη για το τεράστιο χρέος. Όλοι τους. Η ιστορία έχει γραφτεί και δεν αναιρείται ούτε διαγράφεται. Και η ιστορία γράφει 370 δις χρέος. Σαφώς και έχει σημασία να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί που μας έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, και πιστεύω πως όλοι μας το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. Δεν νομίζω πως αλλάζοντας
πρωθυπουργό και κυβέρνηση έχουμε την λύση στο πρόβλημα. «Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Η λύση είμαστε εμείς. Ήρθε ο καιρός να ωριμάσουμε – έστω και λίγο απότομα – σαν λαός και να δούμε τις δυνατότητες και τις εναλλακτικές λύσεις. Και δεν μιλώ για κόμματα, αλλά για νέες ιδέες και για νέο τρόπο σκέψης. Γιατί και η αποχή, είναι συνενοχή.

Μπορεί να με πείτε ρομαντικό, εκτός πραγματικότητας ή και παράλογο, αλλά από όλα αυτά που μας έχουν πάρει, όλα μπορώ να τα παραβλέψω εκτός από ένα, τα όνειρά μου. Γιατί μπορείς να μου κλέψεις τα χρήματα μου, γιατί τα χρήματα θα τα ξαναβρώ, τα όνειρα μου όμως όχι. Κανένας δεν μπορεί να μου φέρει πίσω τα όνειρά μου, γι’ αυτό και δεν μπορώ να αφήσω σε κανέναν να μου τα στερήσει. Γιατί είμαι 19 χρονών και τα όνειρά μου είναι η ζωή μου. Μην αφήσεις σε κανέναν να σου πάρει το όνειρο, γιατί είναι δικό σου. Και κυρίως, μην απογοητεύεσαι!

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.