«Χαίρεται κύριε Υπουργέ»

.....του Νώντα Λειβαδίτη

   Με λίγα λόγια απέκτησαν εξουσία εκείνοι οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα στήριζαν την προηγούμενη κυβέρνηση και είχαν κλειστά τα αυτιά τους στις αποδοκιμασίες και στα προβλήματα του κόσμου, με απώτερο σκοπό βέβαια, να έρθει η στιγμή όπου θα ακούνε από τους γύρω τους τη συγκεκριμένη φράση : «Χαίρεται κύριε Υπουργέ». Σ' αυτή τη φράση όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζεται η πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια.

Στο πολιτικό προσκήνιο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ως στόχο να αποκτήσουν εξουσία, με τον έναν ή το άλλο τρόπο, φτάνοντας στο σημείο να απαξιώνουν την πολιτική τους θέση, αλλά και το «βήμα» που τους δόθηκε, για να το επιτύχουν. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ, παρά μόνο στο βουλευτή του νομού μας, Άγγελο Τόλκα, ο οποίος από τη στιγμή που εξελέγη, τάχθηκε υπέρ του πρωθυπουργού, με τη βουβή στάση του για όλες τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα φυσικά η αφοσίωση του αυτή να επιβραβευτεί με τη θέση του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ. Βέβαια σ' αυτή τη κατηγορία ανήκουν και πολλοί ακόμα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κινούμενοι στην αφάνεια προσπαθούν να «καπαρώσουν» εφ' όρου ζωής μια θέση στο Κοινοβούλιο.

Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει στη σύνθεσή της ανθρώπους οι οποίοι στο παρελθόν με την στάση τους, τα λόγια τους, τις πράξεις τους (και τα ρόπαλά τους), όπως οι βουλευτές του ΛΑΟΣ Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, απαξίωναν με κάθε ευκαιρία οποιαδήποτε μορφή δημοκρατικής σκέψης και έκφρασης, με την ιστορία βέβαια να τους «δικαιώνει», καθώς έγιναν μέλη μιας κυβέρνησης, η οποία ανέλαβε καθήκοντα με, κάθε άλλο παρά, δημοκρατικό τρόπο. Για να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο όμως προηγήθηκε η στάση του κόμματους που εκπροσωπούν και του αρχηγού τους, κύριου Καρατζαφέρη, όπου όλο αυτό τον καιρό άγονταν και φέρονταν για τα θέματα που αφορούσαν την ορθότητα των αποφάσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου, την οποία «δήθεν» δεν ενέκριναν, με αποτέλεσμα όμως να μπουν απ' το παράθυρο και να γίνουν το τρίτο κόμμα σε μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων (και υπεύθυνων, κατ' εμέ, για τη σημερινή κατάσταση) κομμάτων.

Παρακολουθώντας λοιπόν τις εξελίξεις, αντιλαμβάνεται κανείς πολύ εύκολα ότι εξουσία στη χώρα μας παίρνουν αυτοί οι οποίοι δεν δυσαρεστούν κανένα και μπορούν πολύ εύκολα να αλλάζουν τις απόψεις τους και τη στάση τους για να ταιριάζουν με όλους. Επίσης, πάνω από κάθε πολιτική θέση και αξιοπρέπεια υπάρχει η δίψα για εξουσία, για προβολή και αναγνώριση στο παιχνίδι αυτό της πολιτικής διπλωματίας με στόχο πάντοτε να ακούν από πολίτες, δημοσιογράφους, παρουσιαστές την φράση που ηχεί στα αυτιά τους σαν την απόλυτη καταξίωση: «Χαίρεται κύριε Υπουργέ».