Άλλον στην καρδιά, άλλον στο κρεβάτι.

.....της Έφης Δίντση

Όσο θλιβερό και αν φαίνεται κάτι τέτοιο, δεν παύει να είναι πραγματικότητα. Γιατί πολλοί από εμάς έχουν βρεθεί στη δυσάρεστη θέση με άλλον να είναι και άλλον να σκέφτονται.
Είναι μια δύσκολη στιγμή αυτή που συνειδητοποιείς πως τα χέρια που σε αγκαλιάζουν και τα χείλη που αγγίζουν τα δικά σου ανήκουν σε κάποιον άλλον, που εκείνη τη στιγμή μοιάζει τόσο ξένος, και όχι σε αυτόν που πραγματικά θέλεις. Κλείνεις τα μάτια για να ονειρευτείς και να ευχηθείς με μιαν ανάσα να αλλάξουν όλα εκείνη τη στιγμή, και μόλις τα ανοίγεις τα ίδια ξένα χέρια με πριν συνεχίζουν να σε αγκαλιάζουν.

Τα ξένα αυτά χεριά είναι τόσο τρυφερά στην πραγματικότητα και περιποιητικά, γεμάτα αγάπη και πάθος για σένα, χωρίς όμως εσύ να το βλέπεις. Εκεί εσύ, κολλημένος στο εγώ σου και γεμάτος τύψεις, νιώθοντας ότι προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό και τα συναισθήματά σου. Συνεχίζεις ακάθεκτος να σκέφτεσαι το πρόσωπο των ονείρων σου, μην αφήνοντας έτσι τον εαυτό σου να ανοιχτεί στο κάτι καινούριο, και φυσικά μη βλέποντας πόσο όμορφο και αληθινό είναι, χάνοντας έτσι ίσως ευκαιρίες από τη ζωή σου.
 

Γιατί όμως να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Πολύ απλά γιατί έτσι είναι ο έρωτας, το κόλλημα, η καψούρα, θα πεις. Χωρίς καμιά λογική, με μούντζες από τους φίλους σου που έχασες την ευκαιρία με «ένα τόσο καλό παιδί» όπως λένε. Δεν μπορείς όμως να κάνεις κάτι, όταν συμβαίνει αυτό. 

 

Αν κάποιοι από εσάς έχουν τη δύναμη να βάλουν στην άκρη τα πραγματικά τους συναισθήματα και να προσπαθήσουν κάτι καινούριο, μπράβο τους και πολύ καλά θα κάνουν, εφόσον βέβαια είναι σίγουροι γι' αυτή τους την απόφαση. Αν πάλι κάποιοι θεωρούν ότι θέλουν να συνεχίσουν με την καψούρα τους, κάνοντας πέρα οτιδήποτε άλλο έχει προκύψει, μέχρι να ξεπεράσουν το παρελθόν τους ή μέχρι να το μετατρέψουν στο μέλλον τους, και αυτοί καλά θα κάνουν.

Αυτό που έχει σημασία στην προκειμένη περίπτωση είναι, όποια απόφαση και αν πάρεις, να είσαι καλά με τον εαυτό σου.Keep dreaming.