....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου
Ο πόλεμος αυτός, αρχικά κηρύχθηκε κατά του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, που στιγματίστηκαν ηθικά και ιδεολογικά ως υπαίτια της χρεοκοπίας με την ταμπέλα της διαφθοράς, της ανομίας και του «συντεχνιασμού», προϊόντα της «αριστερόστροφης» μεταπολίτευσης, ειδικά της δεκαετίας του 80, την οποία ποτέ δεν κατάφεραν να χωνέψουν οι δεξιοί και τα φασιστοειδή, με δημοκρατικό προσωπείο, που στάζουν δηλητήριο στον συντηρητικό τύπο, τύπου Μανδραβέλη, Κασιμάτη, και αρκετών άλλων, νομιμοποιώντας την καταστροφή που σήμερα συντελείται ως «εξορθολογισμός». Σήμερα, έχει αναπόφευκτα μετατραπεί σε ανοιχτό πόλεμο κατά στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον οποίο επίσης υπερθεματίζουν τα εν λόγω μίσθαρνα φασιστοειδή, μέσω ιδεολογημάτων όπως η «θεωρία των άκρων», και η παρεμφερής «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς». Το γεγονός ότι ο εμφύλιος είναι ακόμα άτυπος, και δεν έχει πάρει τη μορφή στρατιωτικής σύγκρουσης, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει σύντομα, είναι θέμα συγκυριών και τύχης, και δε μειώνει στο ελάχιστο την έντασή του.
Άρα, η αριστερά πρέπει, πέρα από το να διαπιστώνει ότι σκοπίμως καλλιεργείται από την κυβέρνηση εμφυλιοπολεμικό κλίμα, να προσαρμόσει τις τακτικές της στον ήδη εν εξελίξει εμφύλιο πόλεμο, αντί να τον αρνείται πεισματικά. Συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να εγκαταλείψει την αμυντική στάση που τώρα εν πολλοίς τηρεί, και να περάσει στην ολομέτωπη και ανευ συμβιβασμών επίθεση στην κυβέρνηση, κατ’ αρχάς σε ιδεολογικό- αξιακό-προγραμματικό επίπεδο, εντός και εκτός βουλής, και να επιδιώξει την όσο το δυνατόν ταχύτερη πτώση της κυβέρνησης, με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτει (διαδηλώσεις, απεργίες, προτάσεις μομφής κτλ), πριν αυτή προλάβει να διαβρώσει ολοκληρωτικά τη δημοκρατία. Πρέπει να δημιουργήσει, σε συνεργασία με την υπόλοιπη, κοινοβουλευτική και μη, αριστερά, ένα πλατύ, ενεργό και μαζικό λαϊκό κίνημα, με αμεσοδημοκρατικές δομές, που θα έχει ως βάση τους χώρους εργασίας και διαμονής των απλών ανθρώπων και όχι τα κομματικά γραφεία, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, δίκτυα αλληλεγγύης και δομές ανταλλακτικής οικονομίας.
Παράλληλα με τον αγώνα σε ιδεολογικό, θεσμικό και κοινωνικό πλαίσιο, η αριστερά θα πρέπει, όπου χρειάζεται να χρησιμοποιεί και βία, και εδώ η συμβολή του αναρχικού χώρου μπορεί να είναι πολύτιμη. Η ιδεολογικής προέλευσης απέχθεια για τη βία, είναι για την αριστερά δεδομένη, αλλά, επειδή δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο, δεν πρέπει η αξιακή αυτή απόρριψη, να οδηγήσει στην αδράνεια και σε έναν ψευδεπίγραφο πρότυπο κίβδηλου φιλειρηνισμού και κακώς εννοούμενης «νομιμοφροσύνης». Απέναντι στην «νόμιμη βία» και την «έννομη τάξη», που εκθειάζει η κυβέρνηση και τα προαναφερθέντα φασιστοειδή στο χώρο του Τύπου, και η οποία δεν είναι παρά το προκάλυμμα για την εκ των έσω διάβρωση της δημοκρατίας και τον εκφασισμό, πρέπει η αυτοοργανωμένη και κινητοποιημένη κοινωνία να ασκήσει τη μόνη πραγματικά νόμιμη και δίκαιη βία, για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και των ελευθεριών της.
Οι σιχαμεροί τραμπούκοι, πατριδοκάπηλοι, τα ανθρωπόμορφα κτήνη που τρέφονται σαν παράσιτα από το αίμα και το μίσος, αυτός ο βούρκος της κοινωνίας, πρέπει να χωθεί οριστικά πλέον στον υπόνομο από τον οποίο βγήκε, καταρχάς για λόγους δημόσιας υγείας, μαζί βεβαίως με την παραδειγματική τιμωρία όσων τους έβγαλαν από την αφάνεια και τώρα τους χρησιμοποιούν ανενδοίαστα για να σωθούν οι ίδιοι από την απαξίωση και την περιθωριοποίηση.
Μια τέτοια «ανομία», που θα έλεγε και ο Πάσχος, είναι σήμερα κοινωνικό καθήκον, και όχι απόκλιση από την «έννομη τάξη», είναι το πρώτο βήμα για την σωτηρία και την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, με δεύτερο βεβαίως την εκλογική συντριβή των ακροδεξιών και των νεοφιλελεύθερων, αρκεί η αριστερά να δώσει στους πολίτες ελπιδοφόρο πολιτικό όραμα ανάπτυξης και ευημερίας, τολμώντας επιτέλους και προετοιμάζοντας τη ρήξη, με όσα ως τώρα θεωρούνταν δεδομένα(ελεύθερη οικονομία, συμμετοχή σε ΕΕ και ευρωζώνη). Οι ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες ρήξης και ανατροπής τόσο στο εξωτερικό, με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, όσο και στο εσωτερικό, με τους φασίστες και το επίσημο κράτος που τους στηρίζει, μέσω των μηχανισμών καταστολής, θα στηριχτούν σε ένα ενεργό και πολιτικά διαπαιδαγωγημένο λαϊκό κίνημα, που θα διατρανώνει την παρουσία του όχι στην κάλπη κάθε τετραετία, αλλά καθημερινά στους δρόμους και τις γειτονιές, τόσο με την ένοπλη πάλη έναντι των φασιστών, όσο και με την οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης για τους οικονομικά-κοινωνικά ασθενέστερους(συσσίτια και δωρεάν μαθήματα για ανέργους μετανάστες, κοινοτική οικονομία κτλ). Φορέας πολιτικής έκφρασης του κινήματος αυτού θα είναι η κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία θα πρέπει να επιφέρει σειρά βαθύτατων ριζικών τομών σε όλα τα επίπεδα(σύνταγμα, θεσμοί, οικονομία, εκπαίδευση κτλ), τις οποίες σκοπεύω να περιγράψω σε αδρές γραμμές σε επόμενο άρθρο μου, στα πρότυπα μιας «νέας μεταπολίτευσης», η οποία θα διδαχτεί από τα επιτεύγματα αλλά και τα λάθη της σημερινής.
Στα πλαίσια της πολιτικής ωρίμανσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία θα πρέπει να συνδυάσει τον ακτιβισμό του δρόμου, μια άμεσα υλοποιήσιμη κυβερνητική πρόταση σε εθνικό επίπεδο, ώστε να μπορεί, όταν έρθει η ώρα, να αναλάβει το δύσκολο έργο της οικονομικής ανόρθωσης και του κοινωνικού-πολιτικού εκδημοκρατισμού, οφείλω να επισημάνω ένα τελευταίο επίκαιρο κρίσιμο ζήτημα. Πρόκειται για την περίφημη θεωρία του «συνταγματικού τόξου», που διόλου τυχαία διατυπώνεται όλο και πιο εμφατικά από τα κυβερνητικά κόμματα προς την αριστερά, και κυρίως με αποδέκτη το ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για το ενδεχόμενο η ριζοσπαστική αριστερά να συνταχθεί με τη νεοφιλελεύθερη και τη λαϊκή εθνικιστική δεξιά (ΝΔ και ΑΝΕΛ), καθώς και με την εκφυλισμένη και ενσωματωμένη στο νεοφιλελεύθερο status quo «σοσιαλδημοκρατία»(ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), σχηματίζοντας ένα «δημοκρατικό τόξο» απέναντι στο φασισμό και τη ΧΑ. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική απάτη από αυτή. Για τον απλούστατο λόγο, ότι μια παράταξη με το παρελθόν και το ιστορικό της ΝΔ, δεν ανήκει και δεν άνηκε ποτέ στις δημοκρατικές δυνάμεις, γιατί δεν ενστερνίστηκε ποτέ αληθινά τις δημοκρατικές αξίες. Στέγασε, προστάτεψε, και υπέθαλψε συστηματικά χουντικούς και δωσίλογους, από τους προαναφερθέντες Αβέρωφ, Βορίδη και Γεωργιάδη, μέχρι τον ίδιο της τον ιδρυτή, η δράση του οποίου στην Κατοχή παραμένει σκοτεινή και ανεξιχνίαστη, ενώ υπήρξε πολιτικός οργανωτής του κατασταλτικού μετεμφυλιακού κράτους, και συνεπώς ένας εκ των ηθικών αυτουργών της εκτροπής του 1967.
Αν θέλουν οι κύριοι της κυβερνητικής δεξιάς και του «φιλελεύθερου κέντρου» να παραστήσουν τους δημοκράτες, ας το κάνουν με δακρύβρεχτες δηλώσεις καταδίκης του φασισμού και «θεσμικές πρωτοβουλίες», με προτάσεις νόμων και ατέρμονες συζητήσεις, αφήνοντας τους θεσμούς ηθικά διαβρωμένους και τους χρυσαυγίτες σε ρόλο υπερασπιστών του «νόμου και της τάξης», με την ανοιχτή σύμπραξη της αστυνομίας. Θα τους κρίνει ο λαός. Η Αριστερά πρέπει, το ξαναλέω, να αντιμετωπίσει τους φασίστες στο δρόμο, στο δικό τους γήπεδο και χρησιμοποιώντας, όταν χρειάζεται, τα δικά τους μέσα, χωρίς βέβαια να ταυτιστεί μεθοδολογικά μαζί τους. Η Δεξιά, όποιο δημοκρατικό περίβλημα και αν χρησιμοποιεί, όπως το περίφημο «δημοκρατικό κέντρο», θα αποτελεί πάντοτε τον κατεξοχήν ιδεολογικό- πολιτικό αντίπαλο, με τον οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών και συμμαχιών. Εξάλλου, μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση, για να χτίσει γερά θεμέλια για τις τομές που οφείλει να επιφέρει, πρέπει πρώτα, να ελέγξει ολοκληρωτικά το κράτος και τους θεσμούς(στρατό αστυνομία κτλ), να τους αποκαθάρει από τα αντιδραστικά-φασιστικά στοιχεία, και βέβαια να απαλλαγεί από το ακροδεξιό παρακράτος, το οποίο θα αποτελεί, εφόσον το ανεχτεί, τροχοπέδη στο έργο της. Να απαλλάξει δηλαδή σταδιακά τη χώρα από όσα δεινά προκάλεσε η Δεξιά, τα τελευταία 80 περίπου χρόνια, από τότε που απέκτησε πολιτική και κομματική έκφραση.
Κλείνοντας, είναι ιστορική ανάγκη και υποχρέωση για την Αριστερά, να αποτινάξει τις αυταπάτες περί «συναινέσεων» και «κεντρώας σύγκλισης» που την ταλανίζουν και της έχουν κοστίσει τόσο ακριβά τα τελευταία 25 χρόνια, ωθώντας την στη συνύπαρξη και τη συνδιαχείρηση με τη Δεξιά του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος, και εκφυλίζοντάς την. Τώρα, που γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ο εθνικισμός, και τα κόμματα που τους εκφράζουν(ΝΔ, ΑΝΕΛ, λοιποί «φιλελεύθεροι» έως και εξευγενισμένοι ακροδεξιοί), είναι προπομποί του φασισμού και ασύμβατοι με τη δημοκρατία, μόνο μια ριζοσπαστική, κυβερνητικά αξιόπιστη, κινηματική και ιδεολογικά συνεπής και συνεκτική Αριστερά, μπορεί να σώσει και να αναζωογονήσει το δημοκρατικό κεκτημένο, για το οποίο χύθηκε τόσο αίμα. Πριν η ΝΔ και οι συνοδοιπόροι της ξεφορτωθούν τη δημοκρατία, παραδίδοντας την εξουσία στην ΧΑ, ας τους ξεφορτωθεί μια και καλή η δημοκρατία, με τη βεβαιότητα πως στην αναγεννημένη δημοκρατία, με πρωτεργάτη την Αριστερά, κόμματα σαν αυτό που σήμερα κυβερνά(αλλά και ευρύτερα δεξιά κόμματα), με τον καιρό θα περιθωριοποιηθούν οριστικά, θα αφανιστούν, γιατί δεν θα έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και δράσης.
Συνεπώς, είναι προφανές ότι το ενδεχόμενο η χώρα να περιέλθει σε εμφύλια σύρραξη, δεν είναι πια ενδεχόμενο, αλλά πραγματικότητα.
Ο εμφύλιος διεξάγεται ήδη σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, και η νεοφιλελεύθερη και συντηρητική ακροδεξιά που κυβερνά και τον προκάλεσε κάνει ότι μπορεί για να τον οξύνει, γιατί μόνο σε πολεμικές συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», μπορεί να κρατήσει την εξουσία, στηριγμένη στον φόβο, τον κοινωνικό διχασμό την θυματοποίηση της κοινωνίας, και το πλάσιμο ανύπαρκτων εσωτερικών εχθρών, στο πρόσωπο της αριστεράς.
Ο πόλεμος αυτός, αρχικά κηρύχθηκε κατά του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, που στιγματίστηκαν ηθικά και ιδεολογικά ως υπαίτια της χρεοκοπίας με την ταμπέλα της διαφθοράς, της ανομίας και του «συντεχνιασμού», προϊόντα της «αριστερόστροφης» μεταπολίτευσης, ειδικά της δεκαετίας του 80, την οποία ποτέ δεν κατάφεραν να χωνέψουν οι δεξιοί και τα φασιστοειδή, με δημοκρατικό προσωπείο, που στάζουν δηλητήριο στον συντηρητικό τύπο, τύπου Μανδραβέλη, Κασιμάτη, και αρκετών άλλων, νομιμοποιώντας την καταστροφή που σήμερα συντελείται ως «εξορθολογισμός». Σήμερα, έχει αναπόφευκτα μετατραπεί σε ανοιχτό πόλεμο κατά στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον οποίο επίσης υπερθεματίζουν τα εν λόγω μίσθαρνα φασιστοειδή, μέσω ιδεολογημάτων όπως η «θεωρία των άκρων», και η παρεμφερής «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς». Το γεγονός ότι ο εμφύλιος είναι ακόμα άτυπος, και δεν έχει πάρει τη μορφή στρατιωτικής σύγκρουσης, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει σύντομα, είναι θέμα συγκυριών και τύχης, και δε μειώνει στο ελάχιστο την έντασή του.
Άρα, η αριστερά πρέπει, πέρα από το να διαπιστώνει ότι σκοπίμως καλλιεργείται από την κυβέρνηση εμφυλιοπολεμικό κλίμα, να προσαρμόσει τις τακτικές της στον ήδη εν εξελίξει εμφύλιο πόλεμο, αντί να τον αρνείται πεισματικά. Συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να εγκαταλείψει την αμυντική στάση που τώρα εν πολλοίς τηρεί, και να περάσει στην ολομέτωπη και ανευ συμβιβασμών επίθεση στην κυβέρνηση, κατ’ αρχάς σε ιδεολογικό- αξιακό-προγραμματικό επίπεδο, εντός και εκτός βουλής, και να επιδιώξει την όσο το δυνατόν ταχύτερη πτώση της κυβέρνησης, με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτει (διαδηλώσεις, απεργίες, προτάσεις μομφής κτλ), πριν αυτή προλάβει να διαβρώσει ολοκληρωτικά τη δημοκρατία. Πρέπει να δημιουργήσει, σε συνεργασία με την υπόλοιπη, κοινοβουλευτική και μη, αριστερά, ένα πλατύ, ενεργό και μαζικό λαϊκό κίνημα, με αμεσοδημοκρατικές δομές, που θα έχει ως βάση τους χώρους εργασίας και διαμονής των απλών ανθρώπων και όχι τα κομματικά γραφεία, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, δίκτυα αλληλεγγύης και δομές ανταλλακτικής οικονομίας.
Παράλληλα με τον αγώνα σε ιδεολογικό, θεσμικό και κοινωνικό πλαίσιο, η αριστερά θα πρέπει, όπου χρειάζεται να χρησιμοποιεί και βία, και εδώ η συμβολή του αναρχικού χώρου μπορεί να είναι πολύτιμη. Η ιδεολογικής προέλευσης απέχθεια για τη βία, είναι για την αριστερά δεδομένη, αλλά, επειδή δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο, δεν πρέπει η αξιακή αυτή απόρριψη, να οδηγήσει στην αδράνεια και σε έναν ψευδεπίγραφο πρότυπο κίβδηλου φιλειρηνισμού και κακώς εννοούμενης «νομιμοφροσύνης». Απέναντι στην «νόμιμη βία» και την «έννομη τάξη», που εκθειάζει η κυβέρνηση και τα προαναφερθέντα φασιστοειδή στο χώρο του Τύπου, και η οποία δεν είναι παρά το προκάλυμμα για την εκ των έσω διάβρωση της δημοκρατίας και τον εκφασισμό, πρέπει η αυτοοργανωμένη και κινητοποιημένη κοινωνία να ασκήσει τη μόνη πραγματικά νόμιμη και δίκαιη βία, για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και των ελευθεριών της.
Σε καταστάσεις όπου οι αστικοί θεσμοί, που σε κανονικές συνθήκες είναι οι εγγυητές της δημοκρατίας(βουλή, αστυνομία, δικαιοσύνη κτλ), έχουν εσκεμμένα διαβρωθεί και μετατραπεί σε όργανα υπονόμευσής της από τους κυβερνώντες, και οι οποίοι έχουν καταστήσει μια ναζιστική συμμορία κράτος εν κράτει, η βία από τα κάτω για την υπεράσπιση του πνεύματος και του γράμματος της δημοκρατίας, είναι όχι μόνο επιτρεπτή, αλλά ηθικά επιβεβλημένη. Εξάλλου, η βία στην περίπτωση αυτή δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε στρέφεται κατά αθώων και αδύναμων ανθρώπων, με πρόσχημα το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, όπως στην περίπτωση των ΜΑΤ και των χρυσαυγιτών, αλλά αποτελεί το έσχατο μέσο για την υπεράσπιση στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων που παραβιάζονται βάναυσα και απρόκλητα.
Παραδείγματος χάριν, στο κέντρο της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων, η άσκηση συστηματικής και οργανωμένης βίας κατά των νεοναζί, όπου και αν βρίσκονται (γραφεία, «συσσίτια», «κατηχητικά» για μικρά παιδιά, και άλλες μορφές «κοινωνικού έργου»), από τους άμεσα θιγόμενους και από αριστερές δυνάμεις με πρότερη εμπειρία σε τέτοιες μορφές δράσης (κομμουνιστές, αντιεξουσιαστές κτλ), είναι θέμα επιβίωσης και σωματικής ακεραιότητας για αυτούς, και φυσικά αναφαίρετο δικαίωμά τους, σε συνδυασμό βέβαια και με μη βίαιες μορφές αντιφασιστικού αγώνα (π.χ αντιρατσιστικά συλλαλητήρια). Οι νεοναζί, έχοντας ως προστάτη το εκφασισθέν κράτος, καταλαμβάνουν δρόμους και γειτονιές, επιβάλλοντας τρομοκρατικά το δικό τους νόμο. Οι δημοκρατικές δυνάμεις, για να τους συντρίψουν, οφείλουν, εκτός των άλλων, να στρέψουν τις ίδιες τους τις μεθόδους εναντίον τους, να τους κάνουν δηλαδή το βίο αβίωτο, όπως κάνουν αυτοί στους μετανάστες, κάθε στιγμή που κυκλοφορούν και αναπνέουν να γίνει τρόμος και ανασφάλεια, να μην μπορούν να καταφύγουν και να κρυφτούν πίσω από κανένα θεσμό, παρά να τους τσακίσει ανηλεώς η λαϊκή οργή, την οποία σήμερα εκμεταλλεύονται, διοχετεύοντας την σε ακίνδυνους για τους κυβερνώντες διαύλους.
Οι σιχαμεροί τραμπούκοι, πατριδοκάπηλοι, τα ανθρωπόμορφα κτήνη που τρέφονται σαν παράσιτα από το αίμα και το μίσος, αυτός ο βούρκος της κοινωνίας, πρέπει να χωθεί οριστικά πλέον στον υπόνομο από τον οποίο βγήκε, καταρχάς για λόγους δημόσιας υγείας, μαζί βεβαίως με την παραδειγματική τιμωρία όσων τους έβγαλαν από την αφάνεια και τώρα τους χρησιμοποιούν ανενδοίαστα για να σωθούν οι ίδιοι από την απαξίωση και την περιθωριοποίηση.
Μια τέτοια «ανομία», που θα έλεγε και ο Πάσχος, είναι σήμερα κοινωνικό καθήκον, και όχι απόκλιση από την «έννομη τάξη», είναι το πρώτο βήμα για την σωτηρία και την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, με δεύτερο βεβαίως την εκλογική συντριβή των ακροδεξιών και των νεοφιλελεύθερων, αρκεί η αριστερά να δώσει στους πολίτες ελπιδοφόρο πολιτικό όραμα ανάπτυξης και ευημερίας, τολμώντας επιτέλους και προετοιμάζοντας τη ρήξη, με όσα ως τώρα θεωρούνταν δεδομένα(ελεύθερη οικονομία, συμμετοχή σε ΕΕ και ευρωζώνη). Οι ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες ρήξης και ανατροπής τόσο στο εξωτερικό, με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, όσο και στο εσωτερικό, με τους φασίστες και το επίσημο κράτος που τους στηρίζει, μέσω των μηχανισμών καταστολής, θα στηριχτούν σε ένα ενεργό και πολιτικά διαπαιδαγωγημένο λαϊκό κίνημα, που θα διατρανώνει την παρουσία του όχι στην κάλπη κάθε τετραετία, αλλά καθημερινά στους δρόμους και τις γειτονιές, τόσο με την ένοπλη πάλη έναντι των φασιστών, όσο και με την οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης για τους οικονομικά-κοινωνικά ασθενέστερους(συσσίτια και δωρεάν μαθήματα για ανέργους μετανάστες, κοινοτική οικονομία κτλ). Φορέας πολιτικής έκφρασης του κινήματος αυτού θα είναι η κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία θα πρέπει να επιφέρει σειρά βαθύτατων ριζικών τομών σε όλα τα επίπεδα(σύνταγμα, θεσμοί, οικονομία, εκπαίδευση κτλ), τις οποίες σκοπεύω να περιγράψω σε αδρές γραμμές σε επόμενο άρθρο μου, στα πρότυπα μιας «νέας μεταπολίτευσης», η οποία θα διδαχτεί από τα επιτεύγματα αλλά και τα λάθη της σημερινής.
Στα πλαίσια της πολιτικής ωρίμανσης της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία θα πρέπει να συνδυάσει τον ακτιβισμό του δρόμου, μια άμεσα υλοποιήσιμη κυβερνητική πρόταση σε εθνικό επίπεδο, ώστε να μπορεί, όταν έρθει η ώρα, να αναλάβει το δύσκολο έργο της οικονομικής ανόρθωσης και του κοινωνικού-πολιτικού εκδημοκρατισμού, οφείλω να επισημάνω ένα τελευταίο επίκαιρο κρίσιμο ζήτημα. Πρόκειται για την περίφημη θεωρία του «συνταγματικού τόξου», που διόλου τυχαία διατυπώνεται όλο και πιο εμφατικά από τα κυβερνητικά κόμματα προς την αριστερά, και κυρίως με αποδέκτη το ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για το ενδεχόμενο η ριζοσπαστική αριστερά να συνταχθεί με τη νεοφιλελεύθερη και τη λαϊκή εθνικιστική δεξιά (ΝΔ και ΑΝΕΛ), καθώς και με την εκφυλισμένη και ενσωματωμένη στο νεοφιλελεύθερο status quo «σοσιαλδημοκρατία»(ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), σχηματίζοντας ένα «δημοκρατικό τόξο» απέναντι στο φασισμό και τη ΧΑ. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική απάτη από αυτή. Για τον απλούστατο λόγο, ότι μια παράταξη με το παρελθόν και το ιστορικό της ΝΔ, δεν ανήκει και δεν άνηκε ποτέ στις δημοκρατικές δυνάμεις, γιατί δεν ενστερνίστηκε ποτέ αληθινά τις δημοκρατικές αξίες. Στέγασε, προστάτεψε, και υπέθαλψε συστηματικά χουντικούς και δωσίλογους, από τους προαναφερθέντες Αβέρωφ, Βορίδη και Γεωργιάδη, μέχρι τον ίδιο της τον ιδρυτή, η δράση του οποίου στην Κατοχή παραμένει σκοτεινή και ανεξιχνίαστη, ενώ υπήρξε πολιτικός οργανωτής του κατασταλτικού μετεμφυλιακού κράτους, και συνεπώς ένας εκ των ηθικών αυτουργών της εκτροπής του 1967.
Μια τέτοια παράταξη που γέννησε και εξέθρεψε ιδεολογικά, οργανωτικά και στελεχιακά εκτρώματα σαν τη ΧΑ, είναι μέγιστη υποκρισία και θράσος να διεκδικεί σήμερα την πρωτοκαθεδρία στο «δημοκρατικό τόξο», εναντίον της ΧΑ, που αποτελεί σάρκα από τη σάρκα της, και μάλιστα να τείνει χείρα φιλίας προς την αριστερά, ως εταίρο σε αυτό το τόξο, την ίδια ώρα που συστηματικά εξισώνει το ΣΥΡΙΖΑ με τη ναζιστική συμμορία. Η αντιπαράθεση σήμερα δεν είναι μεταξύ «δημοκρατικού τόξου» και ΧΑ, αλλά μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, όπως ήταν ανέκαθεν, και συνεπώς το «δημοκρατικό τόξο», δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα λεκτικό φτηνό πυροτέχνημα, ένας δούρειος ίππος προκειμένου να καταστεί η αριστερά πολιτικά συνένοχη στον εκφασισμό που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτική επιβίωση των κυβερνητικών κομμάτων, και ιδίως της ΝΔ. Μέτωπο πραγματικό και λαϊκό απέναντι στο φασισμό μόνο η Αριστερά μπορεί και πρέπει να συγκροτήσει, και κανένας άλλος.
Αν θέλουν οι κύριοι της κυβερνητικής δεξιάς και του «φιλελεύθερου κέντρου» να παραστήσουν τους δημοκράτες, ας το κάνουν με δακρύβρεχτες δηλώσεις καταδίκης του φασισμού και «θεσμικές πρωτοβουλίες», με προτάσεις νόμων και ατέρμονες συζητήσεις, αφήνοντας τους θεσμούς ηθικά διαβρωμένους και τους χρυσαυγίτες σε ρόλο υπερασπιστών του «νόμου και της τάξης», με την ανοιχτή σύμπραξη της αστυνομίας. Θα τους κρίνει ο λαός. Η Αριστερά πρέπει, το ξαναλέω, να αντιμετωπίσει τους φασίστες στο δρόμο, στο δικό τους γήπεδο και χρησιμοποιώντας, όταν χρειάζεται, τα δικά τους μέσα, χωρίς βέβαια να ταυτιστεί μεθοδολογικά μαζί τους. Η Δεξιά, όποιο δημοκρατικό περίβλημα και αν χρησιμοποιεί, όπως το περίφημο «δημοκρατικό κέντρο», θα αποτελεί πάντοτε τον κατεξοχήν ιδεολογικό- πολιτικό αντίπαλο, με τον οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών και συμμαχιών. Εξάλλου, μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση, για να χτίσει γερά θεμέλια για τις τομές που οφείλει να επιφέρει, πρέπει πρώτα, να ελέγξει ολοκληρωτικά το κράτος και τους θεσμούς(στρατό αστυνομία κτλ), να τους αποκαθάρει από τα αντιδραστικά-φασιστικά στοιχεία, και βέβαια να απαλλαγεί από το ακροδεξιό παρακράτος, το οποίο θα αποτελεί, εφόσον το ανεχτεί, τροχοπέδη στο έργο της. Να απαλλάξει δηλαδή σταδιακά τη χώρα από όσα δεινά προκάλεσε η Δεξιά, τα τελευταία 80 περίπου χρόνια, από τότε που απέκτησε πολιτική και κομματική έκφραση.
Κλείνοντας, είναι ιστορική ανάγκη και υποχρέωση για την Αριστερά, να αποτινάξει τις αυταπάτες περί «συναινέσεων» και «κεντρώας σύγκλισης» που την ταλανίζουν και της έχουν κοστίσει τόσο ακριβά τα τελευταία 25 χρόνια, ωθώντας την στη συνύπαρξη και τη συνδιαχείρηση με τη Δεξιά του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος, και εκφυλίζοντάς την. Τώρα, που γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ο εθνικισμός, και τα κόμματα που τους εκφράζουν(ΝΔ, ΑΝΕΛ, λοιποί «φιλελεύθεροι» έως και εξευγενισμένοι ακροδεξιοί), είναι προπομποί του φασισμού και ασύμβατοι με τη δημοκρατία, μόνο μια ριζοσπαστική, κυβερνητικά αξιόπιστη, κινηματική και ιδεολογικά συνεπής και συνεκτική Αριστερά, μπορεί να σώσει και να αναζωογονήσει το δημοκρατικό κεκτημένο, για το οποίο χύθηκε τόσο αίμα. Πριν η ΝΔ και οι συνοδοιπόροι της ξεφορτωθούν τη δημοκρατία, παραδίδοντας την εξουσία στην ΧΑ, ας τους ξεφορτωθεί μια και καλή η δημοκρατία, με τη βεβαιότητα πως στην αναγεννημένη δημοκρατία, με πρωτεργάτη την Αριστερά, κόμματα σαν αυτό που σήμερα κυβερνά(αλλά και ευρύτερα δεξιά κόμματα), με τον καιρό θα περιθωριοποιηθούν οριστικά, θα αφανιστούν, γιατί δεν θα έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και δράσης.
Το Ά μέρος εδώ
den tha diafoniso..alla estiazeis monopleura tha elega...an oi so called sindikalistes kanan sosta ti douleia tous kai den katantagan pionia-bolemenoi. den nomizo na upirxe I idia eikona.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ν.δ βοηθαει τους ναζι να κατακτανε(?!?) γειτονιες.Που το στηριζεις αυτο?Με τι στοιχεια?Ποιες γειτονιες?Η ν.δ παραδιδει εξουσια στους ναζι.Με τι στοιχεια παλι?Λες πολλα εξωφρενικα πραγματα χωρις στοιχεια το οποιο πηγαζει απο εμπαθεια και μισος.Η νδ που κοιμαται ορθια ειναι φασιστικη κυβερνηση δηλαδη?Μου φαινεται δεν γνωριζεις τι εστι φασισμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιακρινω πολυ μισος σε αυτα που γραφεις.Ενοπλη εμφυλια συγκρουση γραφεις...με ποιον?γιατι?
" τόσο με την ένοπλη πάλη έναντι των φασιστών,"Ποιοι ειναι οι φασιστες?Γιατι καλεις σε ενοπλη συγκρουση?Ποιος σου εδωσε το δικαιωμα να βαζεις ταμπελες και να ζητας επιθεσεις εναντιων συμπολιτων σου?Οι εκλογες τι ρολο παιζουν?2013 εχουμε.Να μας λειπουν "Αριστεροι" που ταμπελωνουν,απαξιωνουν τις δημοκρατικες διαδικασιες και ζηταν αιμα και ενοπλες συγκρουσεις.
Ο Φανατισμος ειναι κακος συμβουλος του ανθρωπου.Και οχι,το να αυτοπροσδιοριζεσαι ως αριστερος δεν σε καθιστα τελειο,αναμαρτητο και κριτη των παντων.Κριμα να υπαρχουν νεοι στην Ελλαδα που ελπιζουν σε εμφυλιους.
Tρεις διευκρινισεις. Πρωτον, οι φασιστικες πρακτικες και η εσκεμμενη απαξιωση των δημοκρατικων θεσμων απο τη ΝΔ, ειναι καθημερινη κατασταση, και περιγραφεται αναλυτικα στο κειμενο, με συγκεκριμενα παραδειγματα, ευκολα προσβασιμα και κατανοητα απο τον καθενα, οποτε δεν θα τα επαναλαβω. Δευτερον, οταν λεω φασιστες εννοω τους εγκληματιες της ΧΑ, που τρομοκρατουν και βιαιοπραγουν εναντιων μεταναστων, αυτους που απειλουν και βασανιζουν αντιφασιστες στα αστυνομικα τμηματα(ειναι κοινο μυστικο οι στενες σχεσεις μεγαλου τμηματος της αστυνομιας και του στρατου με τη ΧΑ), καθως και αυτους οι οποιοι νομιμοποιουν τη δραση των νεοναζι, ταυτιζοντας τους με την Αριστερα. Αυτους οχι, δεν τους θεωρω συμπολιτες μου. Δεν χωραμε στην ιδια χωρα και στο ιδιο πολιτευμα. Δημοκρατια που ανεχεται και εκτρεφει τη ναζιστικη βια, στο ονομα της "ανεκτικοτητας" ειναι καταδικασμενη να καταλυθει. Οταν περιφρονεις ανοιχτα τις δημοκρατικες αρχες και τα ανθρωπινα δικαιωματα, καμια δημοκρατια που αξιζει το ονομα αυτο δεν υποχρεουται να σε σεβαστει. Η δημοκρατια εχει κανονες, δεν ειναι ξεφραγκο αμπελι, οποιος θελει να απολαμβανει δημοκρατικες ελευθεριες οφειλει να τις αναγνωριζει και στους αλλους, χωρις διακρισεις χρωματος, εθνους, θρησκειας κτλ. Η πραγματικη δημοκρατια ειναι δημοκρατια για τους δημοκρατες. Για τους φασιστες ειναι δικτατορια. Εξαλλου, γιατι να παραπονεθουν, αφου οι ιδιοι ασπαζονται δικτατορικες αποψεις; Απλα θα τους δωσουμε αυτο που οραματιζονται. Και τελος, ποτε δεν ειπα οτι ο εμφυλιος ειναι μια επιθυμητη κατασταση, ουτε μου ειναι ευχαριστο να προτρεπω σε βιαιη αντιμετωπιση του φασισμου. Ο εμφυλιος ειναι ηδη εδω, δεν ελπιζω εγω σε αυτον, ειναι αναγκαιο κακο, οταν η αστικη δημοκρατια ειναι παραλυτη και ανικανη να αντιμετωπισει το φασισμο. Αν η κυβερνηση επαιρνε στα σοβαρα τη δημοκρατια, και κινητοποιουσε την κρατικη βια κατα των νεοναζι, και οχι κατα των αριστερων και των εργαζομενων, δεν θα χρειαζοταν να αναλαβει η κοινωνια δραση εναντιον τους. Δυστυχως ομως, αυτο σημερα δε συμβαινει, και το να προσποιουμαστε οτι μπορουμε να αφησουμε την αντιμετωπιση των χρυσαυγιτων στη συγκεκριμενη κυβερνηση, των Γεωργιαδη, Βοριδη, Κρανιδιωτη και σια, και στη συγκεκριμενη αστυνομια, ειναι υποκριτικο και επικινδυνο. Και για να μην κατηγορηθω οτι μιλαω στον αερα, ιδου ενα μικρο μονο μερος του υλικου που αποδεικνυει αδιασειστα την διαπλοκη ΧΑ- κρατικης εξουσιας.
Διαγραφήhttp://vimeo.com/63520474
http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD
Η Δημοκρατια εχει κανονες,ναι.Το να αφηνεις εναν αλλοεθνη που μπηκε παρανομα να μενει εδω χωρις προυποθεσεις δεν εχει απολυτως καμια σχεση με την δημοκρατια ομως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οτι η χωρα ειναι ξεφραγκο αμπελι αναιρει ολα αυτα που λες καθως οι κυβερνησεις τις οποιες κατηγορεις για φασισμο+ξενοφοβια ειναι εκεινες που δημιουργησαν το προβλημα της λαθρομεταναστευσης εξ αρχης.Τα ορθανοιχτα συνορα(με αποτελεσμα να μπαινει οποιος να ναι) απο που και ως που ειναι φασισμος?
Και ο Συριζα εχει πολλους φασιστες,μεχρι και βουλευτες οπως Τατσοπουλος και Νασος Θεοδωριδης αλλα δεν βλεπω να σ ενοχλουν αυτοι.Στα λογια ολα ωραια ειναι...στην πραξη να δουμε τι θα κανει ο συριζα αν βγει ποτε κυβερνηση.Οποτε ας μετραμε λιγο τα λογια μας,ειδικα για τους εμφυλιους.Αυτο που συμβαινει τωρα δεν ειναι εμφυλιος και αν ο Συριζα εχει προβλημα με την νδ κυβερνηση ας διεκδικησει εξουσια μεσω των εκλογων και οχι των οπλων.Λιγοτερο ασπρομαυρη λογικη..
Τί σχέση έχει η έξαρση του μεταναστευτικού προβλήματος, με τον φασισμό και την κρίση των δημοκρατικών θεσμών; Η ενδυνάμωση και η προστασία της δημοκρατίας είναι αποκλειστικά εσωτερικό θέμα, και είναι βλακώδες να επιρρίπτουμε τα δικά μας αδιέξοδα και τις ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες. Να υποθέσω ότι πιστεύεις πως αν οι "πατριώτες" της ΧΑ,"εκκαθαρίσουν" τη χώρα από τους μετανάστες, όπως λένε, η Ελλάδα θα γίνει επίγειος παράδεισος; Ύφεση και ανεργία θα εξαφανιστούν, και η δημοκρατία θα λειτουργεί σωστά, ως δια μαγείας, υπό την θαυματουργό επίδραση του "ελληνικού αίματος", και ο "Θεός της Ελλάδας", ο "Ξένιος Δίας", θα διώξει από τη χώρα τους "κακούς ξένους εκμεταλλευτές" που εποφθαλμιούν τον "εθνικό πλούτο"; Ωραίο το παραμυθάκι, αλλά μόνο για μικρά παιδιά. Οι κυβερνήσεις οι οποίες επέτρεψαν την αθρόα είσοδο μεταναστών στη χώρα, είναι οι ίδιες που επι χρόνια άφησαν τους μετανάστες να ζουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αντιμετωπίζοντάς τους σαν ζώα, ενώ οι "φιλήσυχοι" Ελληνες νοικοκυραίοι τους εκμεταλλέύονταν άγρια για όλες τις βαριές δουλειές, που κρίνονταν ανάξιες για την "ανώτερη" φύση των ιδιων, με την ανοχή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας(βλ. Μανωλάδα). Οι ίδιες κυβερνήσεις που, όπως είπες και εσύ, δημιούργησαν το πρόβλημα, τώρα το εκμεταλλεύονται για δημαγωγικούς λόγους, και για διασωθούν πολιτικά, στοχοποιώντας τους ενδεείς μετανάστες, που είναι τα μεγαλύτερα θύματα της αδιαφορίας τους, με δεκανίκι τους τραμπούκους της ΧΑ. Ο ίδιος άνθρωπος, που σήμερα, ως πρωθυπουργός, προπαγανδίζει ξεδιάντροπα το "νόμο και την τάξη", κατά αριστερών και μεταναστών, είναι αυτός, που, ως υπουργός εξωτερικών, άνοιξε τα σύνορα και στήριξε την άθλια και μίζερη πολιτική του ύπαρξη στον γελοίο και αδιέξοδο εθνικιστικό παροξυσμό, λόγω "Μακεδονικού", πριν από 20 χρόνια. Πρόκειται για εναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς τυχοδιώκτες και απατεώνες στην ιστορία του του τόπου. Αποφάσισε λοιπόν, τον υπερασπίζεσαι ή τον κατακρίνεις; Είσαι με τον Σαμαρά του 1993 ή του 2013; Όσο για τον φασισμό στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπαίνω καν στον κόπο να απαντήσω, αφού δε φρόντισες να στηρίξεις με στοιχεία τα όσα λες. Δεν υποτιμώ την σημασία των εκλογών,όπως και των άλλων δημοκρατικών μη βίαιων θεσμών, κάθε άλλο, είναι το πρώτο βήμα για την πτώση αυτής της επικίνδυνης κυβέρνησης, γι' αυτό και τονίζω διαρκώς την θεσμική διάσταση της στρατηγικής της Αριστεράς στο άρθρο. Αυτή δεν πρέπει φυσικά να υποτιμηθεί, αλλά στις καταστάσεις σήψης και παρακμής που έχουμε φτάσει, δεν αρκούν μόνο τα θεσμικά μέσα για την αντιμετώπιση των ταγμάτων εφόδου των νεοναζί. Δεν αρκεί μόνο η κατάκτηση της εξουσίας από την Αριστερά και η πολιτική βούληση, γιατί η προσπάθεια για εκδημοκρατισμό από τα πάνω απαιτεί χρόνο και θα επιφέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, αφού δεν είναι θέμα μόνο προσώπων αλλά και νοοτροπίας. Στο μεσοδιάστημα, άμεση προτεραιότητα είναι να μην υπάρξουν άλλα θύματα της ναζιστικής κτηνωδίας. Και αυτό, άπαιτεί εξωθεσμική δράση, και πολλές φορές, βία στη βία. Απαιτεί μορφές οργάνωσης που θα έχουν την ίδια αριθμητική και οργανωτική ισχύ με τη ΧΑ, ώστε να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στη δράση της, και ως φόβητρο για κάθε επίδοξο αυτουργό ρατσιστικών εγκλημάτων. Αν αυτό εσύ το αποκαλείς εμφύλιο, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ, αν και θα προτιμούσα τον όρο "δημοκρατική-αντιφασιστική άμυνα", απέναντι στον πόλεμο που ξεκίνησε η Δεξιά-ακροδεξιά. Μόνο υπό αυτην την έννοια χρησιμοποιώ τη λέξη εμφύλιος, ως έναν πόλεμο οργανωμένο και διευθυνόμενο από ό,τι πιο συντηρητικό και αντιδραστικό έχει να αναδείξει η χώρα σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού.
Διαγραφή