....του Χρήστου Σαπατόρη
Καλησπέρα σας ‘’κύριες’’ και ‘’κύριοι’’. Ε, ναι λοιπόν γνωρίζω όλη την αλήθεια. Και ναι θα σας την πω.
Βαρέθηκα ‘’αγαπητά μου’’ μηρυκαστικά να ασχολούμαι με τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας, τις γνώμες μας και τις απόψεις σας. Αλλά θα σας πω από πού την γνωρίζω για να πειστείτε.
Μου την ψέλλισαν οι σπουδαγμένοι. Και έπειτα μου την ψιθύρισαν οι δικοί μου άνθρωποι. Αργότερα μου την εκμυστηρεύτηκε η ιδία η ιστορία. Και τέλος μου την είπε ένας τύπος με άσπρα γένια. Ένας άλλος censored ( δεν ήθελε θύματα αυτός ), ένας ακόμα με πράσινες κεραίες που ήθελε να τον φωνάζω ΕΛ ( μάλλον με μικρό μόριο, αφού τόνισε πως το θελε με κεφάλαια). Σας κάλυψα λοιπόν μικρά μου αρτιοδακτυλα; Ωραία στο θέμα μας λοιπόν την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι πως είμαστε ένα σάκος γεμάτος σκατά, (έτσι για να γεμίζει το στόμα μας). Και μην πάει ο νους σας στο κακό. Από την απαρχή του χρόνου μέχρι τώρα και για πολλά χρόνια ακόμα θα βρωμάμε σαν πτώμα.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον πολυτελή βόθρο που λέμε πατρίδα. Γεννιόμαστε. Και από τη στιγμή που χάνουμε την αθωότητα μας, μπαίνουμε στην κούρσα της αν μη τι άλλο εξαθλίωσης. Ευτυχώς που μας διδάσκουν στο δημοτικό , στο γυμνάσιο, στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο πως να σκεφτόμαστε οπισθοδρομικά και να κοιτάζουμε με παρωπίδες τον κόσμο. Ευτυχώς. Ετσι δεν πάνε χαμένα τόσα χρόνια εξέλιξης. Και ευτυχώς η διδαχή της αγάπης και της υψίστης γνώσης από τις θρησκείες, μας προσέφεραν, απλόχερα εκθαμβωτικές λάμψεις βεγγαλικών ΤΝΤ για ψυχαγωγία και ανακαλύψεις κύρους για τον 21ο αιώνα. Όπως η αποκάλυψη ότι η γη είναι σφαιρική.
Και ευτυχώς ζούμε στο χώμα των ΕΛ-ληνών αστρονόμων που γέννησαν την ελευθεριά, τη δημοκρατία και την δικαιοσύνη. Και τόσο καλά υπερασπίζονται ακόμα φυλακίζοντας κάθε διαφορετικό χρώμα, καταδικάζοντας κάθε τι με διαφορετικό άκουσμα, δικαιώνοντας το θέατρο του παράλογου. Και όχι δεν τα βλέπω όλα μαύρα. Απλά δεν αντικρίζω το λευκό. Αντίκρισα το λευκό σε κάνα δυο περιστάσεις και χαίρομαι για αυτό. Αλλά δεν ήταν αρκετό.
Αρχικά χάρηκα που καταφέραμε επιτέλους να απαλλαχτούμε από την ανθρωπιά μας, δόξα σοι ΜΑΣ. Και έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τον ιμπεριαλισμό των τριχρόνων Χασάν -με χάσατε λίγο εδώ, αλλά μην αγχώνεστε, δεν φταίτε εσείς.
Και έπειτα χάρηκα όταν βρήκαμε το νόημα στην σαρκική απόλαυση. Στο όφελος του πατώ επί πτωμάτων και του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Χάρηκα όταν βρήκαμε το νόημα στα μπουζούκια και στα πανηγύρια. Χάρηκα όταν βρήκαμε την ουσία στο έργο τέχνης των υγρών κρυστάλλων. Χάρηκα που δημιουργήσαμε μετά από έναν αδιάκοπο και ατελείωτο αγώνα έναν υπέροχο κόσμο, για να μεγαλώσουν αθώες ψυχές, με ανθρώπους ενάρετους, πρόσχαρους και γεμάτους ευγένεια. Γεμίσαμε με 300 ήρωες, σύγχρονους Σπαρτιάτες. 300 παπαγάλους, 300 Χ.Ο. παιδεραστές και τους 300 μπλε τσίρους τους.
Και τέλος χάρηκα που έμαθα την αλήθεια. Επιστράτευσα θεούς και δαίμονες για να το καταφέρω. Τέλος κατάλαβα πώς ήταν απλό. Την αλήθεια μου την είπε η ιστορία. Μου είπε πως υμνείτε τον Όμηρο αλλά δεν γνωρίζετε που πέθανε και που ετάφη. Μου είπε πως νοσταλγήσατε έναν Αριστοτέλη αλλά τον στείλατε να πεθάνει στη Χαλκίδα. Μου θύμισε τον μέγα Πλάτωνα που έκαιγε τα βιβλία του Δημόκριτου. Και αφουγκράστηκα μαζί της τον Σωκράτη που φονεύτηκε από τον σπουδαιότερο λαό της ιστορίας. Χάρηκα γιατί όσο φανατικά και να πασχίζετε να μου αποδείξετε πόσο σπουδαίος ήταν ο σάκος σας- που συνεχίζετε να γεμίζετε με μανία- βρεθήκατε ανακριβείς. Και τώρα που γράφω, για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι. Γιατί μόλις θυμήθηκα πως η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται.
Συνεχίστε να τα βλέπετε όλα λευκά, έτσι δεν θα υπάρχει λόγος για αλλαγή.
Μου την ψέλλισαν οι σπουδαγμένοι. Και έπειτα μου την ψιθύρισαν οι δικοί μου άνθρωποι. Αργότερα μου την εκμυστηρεύτηκε η ιδία η ιστορία. Και τέλος μου την είπε ένας τύπος με άσπρα γένια. Ένας άλλος censored ( δεν ήθελε θύματα αυτός ), ένας ακόμα με πράσινες κεραίες που ήθελε να τον φωνάζω ΕΛ ( μάλλον με μικρό μόριο, αφού τόνισε πως το θελε με κεφάλαια). Σας κάλυψα λοιπόν μικρά μου αρτιοδακτυλα; Ωραία στο θέμα μας λοιπόν την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι πως είμαστε ένα σάκος γεμάτος σκατά, (έτσι για να γεμίζει το στόμα μας). Και μην πάει ο νους σας στο κακό. Από την απαρχή του χρόνου μέχρι τώρα και για πολλά χρόνια ακόμα θα βρωμάμε σαν πτώμα.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον πολυτελή βόθρο που λέμε πατρίδα. Γεννιόμαστε. Και από τη στιγμή που χάνουμε την αθωότητα μας, μπαίνουμε στην κούρσα της αν μη τι άλλο εξαθλίωσης. Ευτυχώς που μας διδάσκουν στο δημοτικό , στο γυμνάσιο, στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο πως να σκεφτόμαστε οπισθοδρομικά και να κοιτάζουμε με παρωπίδες τον κόσμο. Ευτυχώς. Ετσι δεν πάνε χαμένα τόσα χρόνια εξέλιξης. Και ευτυχώς η διδαχή της αγάπης και της υψίστης γνώσης από τις θρησκείες, μας προσέφεραν, απλόχερα εκθαμβωτικές λάμψεις βεγγαλικών ΤΝΤ για ψυχαγωγία και ανακαλύψεις κύρους για τον 21ο αιώνα. Όπως η αποκάλυψη ότι η γη είναι σφαιρική.
Και ευτυχώς ζούμε στο χώμα των ΕΛ-ληνών αστρονόμων που γέννησαν την ελευθεριά, τη δημοκρατία και την δικαιοσύνη. Και τόσο καλά υπερασπίζονται ακόμα φυλακίζοντας κάθε διαφορετικό χρώμα, καταδικάζοντας κάθε τι με διαφορετικό άκουσμα, δικαιώνοντας το θέατρο του παράλογου. Και όχι δεν τα βλέπω όλα μαύρα. Απλά δεν αντικρίζω το λευκό. Αντίκρισα το λευκό σε κάνα δυο περιστάσεις και χαίρομαι για αυτό. Αλλά δεν ήταν αρκετό.
Αρχικά χάρηκα που καταφέραμε επιτέλους να απαλλαχτούμε από την ανθρωπιά μας, δόξα σοι ΜΑΣ. Και έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τον ιμπεριαλισμό των τριχρόνων Χασάν -με χάσατε λίγο εδώ, αλλά μην αγχώνεστε, δεν φταίτε εσείς.
Και έπειτα χάρηκα όταν βρήκαμε το νόημα στην σαρκική απόλαυση. Στο όφελος του πατώ επί πτωμάτων και του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Χάρηκα όταν βρήκαμε το νόημα στα μπουζούκια και στα πανηγύρια. Χάρηκα όταν βρήκαμε την ουσία στο έργο τέχνης των υγρών κρυστάλλων. Χάρηκα που δημιουργήσαμε μετά από έναν αδιάκοπο και ατελείωτο αγώνα έναν υπέροχο κόσμο, για να μεγαλώσουν αθώες ψυχές, με ανθρώπους ενάρετους, πρόσχαρους και γεμάτους ευγένεια. Γεμίσαμε με 300 ήρωες, σύγχρονους Σπαρτιάτες. 300 παπαγάλους, 300 Χ.Ο. παιδεραστές και τους 300 μπλε τσίρους τους.
Και τέλος χάρηκα που έμαθα την αλήθεια. Επιστράτευσα θεούς και δαίμονες για να το καταφέρω. Τέλος κατάλαβα πώς ήταν απλό. Την αλήθεια μου την είπε η ιστορία. Μου είπε πως υμνείτε τον Όμηρο αλλά δεν γνωρίζετε που πέθανε και που ετάφη. Μου είπε πως νοσταλγήσατε έναν Αριστοτέλη αλλά τον στείλατε να πεθάνει στη Χαλκίδα. Μου θύμισε τον μέγα Πλάτωνα που έκαιγε τα βιβλία του Δημόκριτου. Και αφουγκράστηκα μαζί της τον Σωκράτη που φονεύτηκε από τον σπουδαιότερο λαό της ιστορίας. Χάρηκα γιατί όσο φανατικά και να πασχίζετε να μου αποδείξετε πόσο σπουδαίος ήταν ο σάκος σας- που συνεχίζετε να γεμίζετε με μανία- βρεθήκατε ανακριβείς. Και τώρα που γράφω, για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι. Γιατί μόλις θυμήθηκα πως η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται.
Συνεχίστε να τα βλέπετε όλα λευκά, έτσι δεν θα υπάρχει λόγος για αλλαγή.
e?
ΑπάντησηΔιαγραφή