Ξυπνώντας μεσημέρι Κυριακής πια, μετά την καθιερωμένη πλέον Σαββατιάτικη κραιπάλη, ανοίγω την τηλέοραση μπας και πετύχω καμμία από τις ταινιάρες, που βάζει συνήθως το Mega ή ο Αnt1. Αφού λοιπόν κάπως το κεφάλι με τις ταινίες εκέινες που δεν καταναλώνουν και πολύ φαιά ουσία,φτιάχνω καφέ και σαν συνειδητοποιημένος και υπεύθυνος πολίτης που είμαι,κάθομαι να δω τις απογευματινές ειδήσεις(προτιμώ εκείνες με τους μεταφραστές για τους κωφούς,μπας και κάνω και καθόλου εξάσκηση).Και εδώ φτάνουμε στο κυρίως θέμα του άρθρου και τον λόγο που με έκανε να το γράψω.
Πέρα λοιπόν από τις πολιτικοοικονομικές συζητήσεις εσωτερικού χαρακτήρα,ο anchorman,προχωράει στις εξωτερικές ειδήσεις.Αρχίζει και μιλάει για τις συγκρούσεις στη Συρία. Γνωστό θέμα πλέον, βαρετό, σκέφτομαι, και ετοιμάζομαι να αλλάξω κανάλι. Και εκεί που πάω να ακουμπήσω το τηλεκοντρόλ,ακούω από τον καλοντυμένο κύριο της τηλεόρασης, που τόσο πολύ φαίνεται να νοιάζεται για τις ειδήσεις που ανακοινώνει, να επισημαίνει το εξής:¨Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να απομακρύνετε τα παιδιά από την τηλεόραση,καθώς οι εικόνες που ακολουθούν είναι εξαιρετικά σκληρές. Κάπου εδώ,σαν από μαγείας το χθεσινοβραδινό μεθύσι και η ζαλάδα έφυγαν τελείως από το μυαλό μου, και τη θεσή τους παίρνει η ιδέα να γράψω αυτά,που πραγματικά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν με είχαν απασχολήσει στο ελάχιστο.
Τί εννοούσε ο καλοντυμένος ποιητής, με την παραπάνω φράση; Έγιναν οι ειδήσεις ακατάλληλες διά ανηλικούς; Από πότε; Γιατί; Τί έχει η τηλεόραση που τα δικά μας τα παιδιά δεν πρέπει να δούνε ενώ τα παιδιά στη Συρία και άλλες χώρες το ζούνε καθημερινά;Τί είναι αυτό που θα καταστρέψει την παιδική τους αθωότητα;Το ρεπορτάζ όπως είδα αναφερόταν όπως είπα στη Συρία, και πιο συγκεκριμένα στον βομβαρδισμό από μέρος της επίσημης πολιτείας μιας αρκετά πυκνοκατοικημένης περιοχής. Και ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν αρκετά παιδιά.(ο αριθμός είναι απλά ασήμαντος. Λες και ο πόνος μιας μάνας απαλύνεται αν ο αριθμός των θυμάτων ήταν μικρός ή μεγάλος.). Ο λόγος λοιπόν που τα παιδιά έπρεπε να φύγουν από την τηλεόραση ήταν ότι το ρεπορτάζ περιείχε βίντεο με τους θανόντες και τους τραυματίες. Και είναι δυο τα ερωτήματα που θέλω να θέσω.Δεν πρόκειται να τα απαντήσω γιατί απλά δεν μπορώ.
Πρώτον,είναι σωστό να απομακρύνουμε εκείνην την ώρα τα παιδιά από την τηλεόραση;Και εμβαθύνοντας, είναι σημαντικότερη η φούσκα της παιδικής αθωότητας, έναντι στην αντικειμενική προβολή του κόσμου;Το δεύτερο ερώτημα είναι περισσότερο σαν συμπέρασμα του πρώτου.Όταν τα παιδιά βλέπουν την καθημερινή εξαθλίωση και των δικών τους γονιών,αλλά και αυτών των φίλων τους, είναι ή όχι υποκριτικό να τα ψευτοπροστατεύουμε,χρησιμοποιώντας την παιδική τους ηλικία σαν (ας μου επιτραπεί η έκφραση) "αντιόπλο"; Μήπως οι γονείς φοβούνται να απαντήσουν την αλήθεια στα παιδιά τους; Ότι δηλαδή υπάρχουν παιδιά στον κόσμο που πολεμάνε και σκοτώνονται για ένα ποτήρι νερό, για μια λάθος εντολή από τον ανώτερο αξιωματικό; Και ότι αυτά τα παιδιά δεν διάβασαν ποτέ τους παραμύθια, δεν τους δίδαξε κανείς τί σημαινει να σε αγαπάνε και να αγαπάς; Μήπως ήρθε η ώρα, να σπάσει αυτή η φούσκα που κατασκευάσαμε εμείς για τα παιδιά μας;
Και για να απαντήσω σε αυτούς που διαβάζοντας το άρθρο το πρώτο πραγμα που σκέφτηκαν ήταν:¨Εσύ τί κάνεις για όσα λες;¨ απαντάω ειλικρινά πως δεν κάνω τίποτα.Και ακόμα πιο ειλικρινά ντρέπομαι για αυτό.Επίσης όποιος μπορεί να απαντήσει τα παραπάνω ερωτήματα, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.
Πέρα λοιπόν από τις πολιτικοοικονομικές συζητήσεις εσωτερικού χαρακτήρα,ο anchorman,προχωράει στις εξωτερικές ειδήσεις.Αρχίζει και μιλάει για τις συγκρούσεις στη Συρία. Γνωστό θέμα πλέον, βαρετό, σκέφτομαι, και ετοιμάζομαι να αλλάξω κανάλι. Και εκεί που πάω να ακουμπήσω το τηλεκοντρόλ,ακούω από τον καλοντυμένο κύριο της τηλεόρασης, που τόσο πολύ φαίνεται να νοιάζεται για τις ειδήσεις που ανακοινώνει, να επισημαίνει το εξής:¨Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να απομακρύνετε τα παιδιά από την τηλεόραση,καθώς οι εικόνες που ακολουθούν είναι εξαιρετικά σκληρές. Κάπου εδώ,σαν από μαγείας το χθεσινοβραδινό μεθύσι και η ζαλάδα έφυγαν τελείως από το μυαλό μου, και τη θεσή τους παίρνει η ιδέα να γράψω αυτά,που πραγματικά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν με είχαν απασχολήσει στο ελάχιστο.
Τί εννοούσε ο καλοντυμένος ποιητής, με την παραπάνω φράση; Έγιναν οι ειδήσεις ακατάλληλες διά ανηλικούς; Από πότε; Γιατί; Τί έχει η τηλεόραση που τα δικά μας τα παιδιά δεν πρέπει να δούνε ενώ τα παιδιά στη Συρία και άλλες χώρες το ζούνε καθημερινά;Τί είναι αυτό που θα καταστρέψει την παιδική τους αθωότητα;Το ρεπορτάζ όπως είδα αναφερόταν όπως είπα στη Συρία, και πιο συγκεκριμένα στον βομβαρδισμό από μέρος της επίσημης πολιτείας μιας αρκετά πυκνοκατοικημένης περιοχής. Και ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν αρκετά παιδιά.(ο αριθμός είναι απλά ασήμαντος. Λες και ο πόνος μιας μάνας απαλύνεται αν ο αριθμός των θυμάτων ήταν μικρός ή μεγάλος.). Ο λόγος λοιπόν που τα παιδιά έπρεπε να φύγουν από την τηλεόραση ήταν ότι το ρεπορτάζ περιείχε βίντεο με τους θανόντες και τους τραυματίες. Και είναι δυο τα ερωτήματα που θέλω να θέσω.Δεν πρόκειται να τα απαντήσω γιατί απλά δεν μπορώ.
Πρώτον,είναι σωστό να απομακρύνουμε εκείνην την ώρα τα παιδιά από την τηλεόραση;Και εμβαθύνοντας, είναι σημαντικότερη η φούσκα της παιδικής αθωότητας, έναντι στην αντικειμενική προβολή του κόσμου;Το δεύτερο ερώτημα είναι περισσότερο σαν συμπέρασμα του πρώτου.Όταν τα παιδιά βλέπουν την καθημερινή εξαθλίωση και των δικών τους γονιών,αλλά και αυτών των φίλων τους, είναι ή όχι υποκριτικό να τα ψευτοπροστατεύουμε,χρησιμοποιώντας την παιδική τους ηλικία σαν (ας μου επιτραπεί η έκφραση) "αντιόπλο"; Μήπως οι γονείς φοβούνται να απαντήσουν την αλήθεια στα παιδιά τους; Ότι δηλαδή υπάρχουν παιδιά στον κόσμο που πολεμάνε και σκοτώνονται για ένα ποτήρι νερό, για μια λάθος εντολή από τον ανώτερο αξιωματικό; Και ότι αυτά τα παιδιά δεν διάβασαν ποτέ τους παραμύθια, δεν τους δίδαξε κανείς τί σημαινει να σε αγαπάνε και να αγαπάς; Μήπως ήρθε η ώρα, να σπάσει αυτή η φούσκα που κατασκευάσαμε εμείς για τα παιδιά μας;
Και για να απαντήσω σε αυτούς που διαβάζοντας το άρθρο το πρώτο πραγμα που σκέφτηκαν ήταν:¨Εσύ τί κάνεις για όσα λες;¨ απαντάω ειλικρινά πως δεν κάνω τίποτα.Και ακόμα πιο ειλικρινά ντρέπομαι για αυτό.Επίσης όποιος μπορεί να απαντήσει τα παραπάνω ερωτήματα, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου