Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Ήρθε η ώρα

....της Μαρίνας Δονικιάν

Ευτυχώς για μερικούς δεν πηγαίνω ακόμα σχολείο και συγκεκριμένα δημοτικό, γιατί ο εξάψαλμος που θα ακολουθήσει σχετικά με αυτήν την γελοιότητα με την αλλαγή της ώρας, θα συνοδευόταν με εκρηκτικά και διάφορες άλλες κατάρες.

Ναι, ακόμα πιστεύω ο,τι εγώ χάνω μια ώρα κι όχι απαραίτητα ύπνου γιατί δικιά μου είναι και την κάνω ο,τι θέλω χωρίς να δώσω λογαριασμό σε κανέναν από αυτούς που θέλουν να μου την κλέψουν.

Κάπου εδώ θα πρέπει να συζητήσω και τον προβληματισμό μου όσον αφορά ποιός μου την σπάει περισσότερο, αυτο το γκρουπ γελοίων ανθρώπων που αποφασίζουν έτσι να αλλάξουν την ώρα ή όσων όχι μόνο δεν αντιδρούνε αλλά μου την λένε κιόλας με εκείνη την εξωφρενική ατάκα του οτί θα κερδίσω την ώρα μου πίσω τον Οκτώβρη!

Δηλαδή ναι, χθες εκεί που ήταν 11 το βράδυ ξαφνικά έπρεπε να θεωρηθεί 12 κι έτσι εγώ να μην δω ας πούμε το επεισόδιο μου γιατί πολύ απλά εκείνη η ώρα εξαιτίας μιάς βλακείας, απλά "χάθηκε". Έτσι παφ σα να μην υπήρξε ποτέ. Ξέρεις όμως τί υπήρξαν; Οι ανάγκες μου που εγώ είχα αποφασίσει να τις ικανοποιήσω εκείνη ακριβώς την ώρα που μου στέρησαν έτσι άδικα. 

Ωραία, δηλαδή εγώ απόψε να δω κατευθείαν το επόμενο απ' το χθεσινό μου επεισόδιο και κάπου τον ερχόμενο Οκτώβρη να θυμηθώ να δω αυτό που θα έπρεπε να δω χθες γιατί έτσι. Εγώ λέω, να γίνει κατευθείαν Οκτώβρης τώρα για να τελειώνουμε. Ή μάλλον γιατί δε γίνεται ο,τι ώρα να'ναι να ησυχάσουμε περισσότερο;

Για να μη μιλήσω για το φιάσκο του ξυπνήματος. Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του κι ας πούμε έπρεπε εγώ Κυριακάτικα να ξυπνήσω στις εννιά το πρωί. Αφού μου  διαλύθηκε με το έτσι θέλω τους η μία ώρα μου και αναγκάστηκα να συμβιβαστώ, έπρεπε τώρα να μπω στην διαδικασία του τί ώρα να βάλω εγώ τώρα ξυπνητήρι για να χτυπήσει λες και είναι εννιά το πρωί σαν χθες αλλά στο αύριο; Να αλλάξω την ώρα στο κινητό μου ξυπνητήρι ή θα αλλάξει μόνο του με αποτέλεσμα εγώ να ξυπνήσω ο,τι ώρα να'ναι;

miscellanious:

Στην Ρωσία από το 1970, η ώρα δεν υποκύπτει σ'αυτήν την παγκόσμια εξολόθρευση της ατομικότητας και της καταπάτησης του προσωπικού ωραρίου. Η ώρα στις 11 για παράδειγμα, παραμένει να είναι 11 όταν όλοι εμείς οι εξυπνάκηδες αποφασίζουμε να κάνουμε ταξίδι στο κοντινό μέλλον αφήνοντας αναπάντητα μυστήρια σε όλα εκείνα τα επεισόδια που δε παίχτηκαν ποτέ επειδή κάποιος άλλος το αποφάσισε για εκείνα και που ο ίδιος τους ο θεατής δε τα προάσπισε απαιτώντας την ώρα που τους ανήκει πίσω.

Οι αγελάδες λέει, μουλαρώνουν (!) και δε δίνουν το γάλα τους αν πάει ο αγροτέτοιος να τις αρμέξει νωρίτερα ή αργότερα από το μοναδικό σωστό ρολόι που είναι το βιολογικό. Στάσου φίλε μου(ουυυ) του λέει, επειδή εσύ αποφάσισες να είναι τώρα ξαφνικά έξι η ώρα εγώ να βγάλω γάλα λες και είμαι καμιά μηχανή ενώ ήμουν... "προγραμματισμένη" να στο προσφέρω πριν ή μετά από μιά ώρα;  Φυσικά καταλαβαίνετε επίσης οτί αν αλλάξει κι ο αγρότης την δική του ώρα ξυπνήματος έστω ναι κατά μία ώρα αλλάζει κι εκείνου εξίσου όλο του το πρόγραμμα.

Κι όλα τώρα αυτά όλα συντελούν στο χάος άνευ λόγου και στην ταραχή μιας ήδη εφιαλτικής αρμονικής τάξης των πραγμάτων μόνο και μόνο για να'ναι μεγαλύτερη η μέρα και άλλες τέτοιες τρίχες ή για να σκοτεινιάζει αργότερα. Who cares. Ας κάτσουν αυτοί οι σπάστες να βρούνε λύσεις σε άλλα φλέγοντα ζητήματα όπως η ασιτία κι ας αφήσουν τον ήλιο να βασιλεύει στις 7 κι ας ήταν πιό ωραίο να είναι 6. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου