Περί στρατοπέδων μεταναστών.

.....του Νώντα Λειβαδίτη




   Το πιο «καυτό» θέμα ων τελευταίων ημερών είναι αυτό των μεταναστών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης που «έταξε» ο Υπουργός του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας με τι στόμφο και νταηλίκι δήλωνε πως «θα διωχτούν απ' τη χώρα όλοι οι παράνομοι μετανάστες», γέλασα, όχι από χαρά, αλλά εξαιτίας της πολιτικής αστειότητας του επανακάμψαντα στη θέση του συγκεκριμένου υπουργείου.


Καθώς λοιπόν έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, τι πιο λογικό για ένα κόμμα το οποίο έχει γίνει το ανέκδοτο των δημοσκοπήσεων, να επιστρατεύσει το πολυαγαπημένο θέμα των παράνομων μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Έτσι, όλοι θυμήθηκαν πόσο κακό κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στην εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και πόσο θα μειωθεί η εγκληματικότητα αν απελαθούν. Επειδή όμως οι απέλαση είναι βάρβαρη λύση για τους «ανθρωπιστές» πολιτικούς μας, αποφάσισαν να τους στείλουν διακοπές στην ελληνική ύπαιθρο, τοποθετώντας τους βέβαια σε στρατόπεδα και άλλους χώρους συγκέντρωσης. Αν το καλοσκεφτεί κανείς είναι μια πολύ καλή λύση, γιατί θα καθαρίσει το κέντρο της πρωτεύουσας, εν όψει εκλογών, και θα «τσιμπήσουμε» και καμιά ψήφο απ' τους κατοίκους του Αγ. Παντελεήμονα, της Κυψέλης, της Πλ. Κουμουνδούρου και άλλων περιοχών που ζουν πολλοί λαθρομετανάστες. Αυτό θα είναι και μια απάντηση στα ποσοστά που έχει πάρει η Χρυσή Αυγή στις τελευταίες δημοσκοπήσεις (λες και κανείς δεν γνωρίζει πως οι εκπρόσωποι του συγκεκριμένου κόμματος, εκφράζουν τις «δημοκρατικές» τους πεποιθήσεις στους μετανάστες που κλέβουν, σκοτώνουν και μας παίρνουν τις δουλειές). Όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή τους κράτους, της αστυνομίας, ακόμα και των ίδιων των κατοίκων, ευνοώντας έτσι θαμώνες του Κοινοβουλίου, οι οποίοι στο παρελθόν επέβαλλαν κι εκείνοι δια ροπάλου (στην κυριολεξία) τις απόψεις τους.

Σίγουρα κάποιοι που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο θα μου απαντήσουν «παρ' τους σπίτι σου να μείνουν» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Η δική μου απάντηση και άποψη αφορά τον ψηφοθηρικό χαρακτήρα που έχουν τέτοιες ενέργειες, αλλά και το γεγονός ότι βρίσκουν ανταπόκριση σε ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι. Ο ρατσισμός, και ενίοτε ο φασισμός, σημαίνουν έλλειψη παιδείας και βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε ημιμαθείς και εξαθλιωμένες κοινωνίες (όπως είναι ως ένα βαθμό η ελληνική). Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι κι εμείς οι ίδιοι σα λαός υπήρξαμε μετανάστες και σίγουρα θα τρέμαμε στην ιδέα αν μαθαίναμε ότι οι συγγενείς μας ζούσαν σε κάποιο εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο λίγο έξω απ' το Ντίσελντορφ. Επομένως, αναγνωρίζει κανείς πόσο εύκολο είναι να ξεγελαστούν οι κάτοικοι του κέντρου, παρά το γεγονός ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης εξακολουθεί να πιάνεται αδιάβαστος.