Δημοκρατία...η κυριοτάτη των επιστημών, τα καλά και τα δίκαια σκοπουμένη

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

Η δημοκρατία (θεωρητικά) είναι το πολίτευμα που θεμελιώνεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και η λειτουργία του ρυθμίζεται σύμφωνα με την βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών. Ο Περικλής, μιλώντας για «δημοκρατία», αναφέρεται στην «πεμπτουσία των πολιτευμάτων».
Ο Βενιζέλος είχε πεί πως η δημοκρατία είναι «το λιγότερο ανήθικο πολίτευμα που δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο ν' αναδειχθεί όσο και αν σήμερα βάλλεται…»

Αν σκεφτούμε λίγο τη δημοκρατία, θα διαπιστώσουμε ότι ως πολιτικό σύστημα δεν παραμένει στατικό, εν αντιθέσει εξελίσσεται και προσαρμόζεται ανάλογα με την εποχή. Σαφώς και υπάρχουν σταθερά στοιχεία και αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, το δημοκρατικό ήθος, το κράτος δικαίου κι άλλα. Θα περιοριστώ και θα κάνω λόγο για την ελευθερία ως ένα από τα κύρια και σταθερά στοιχεία της δημοκρατίας  με βάση την σύγχρονη πραγματικότητα.

Οι πολίτες σε καιρούς δημοκρατικούς εκφράζονται ελεύθερα, κινούνται ελεύθερα χωρίς δεσμεύσεις, διασφαλίζεται σ'εκείνους η δυνατότητα να ψηφίζουν όποιο κόμμα επιθυμούν, αποδεικνύοντας έτσι την πολιτική τους ετερότητα. Η ελευθερία στη δημοκρατία αποστρέφεται κάθε «δουλεία» και εξαναγκασμό. Οι πολίτες προασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, διεκδικούν με πάθος, αγωνίζονται. Όμως έρχεται η στιγμή, όπου η ελευθερία και κατ' επέκταση η δημοκρατία βάλλεται, πίνοντας το κοκτέιλ του θανάτου, από την διαφθορά των αρχόντων, την ηθική ανορεξία,τ ην “γλυκιά γεύση” της εξουσίας. Γκρεμίζεται με αργούς ρυθμούς όταν οι ηγέτες αποφασίζουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους και τότε συγκεντρώνεται η εξουσία στα χέρια των λίγων. Αρχίζει να επικρατεί η αδιαφορία, η αδράνεια σε ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος. Καλλιεργείται ο ατομικισμός και η απουσία πνεύματος αλληλεγγύης. Οι πολίτες χειραγωγούνται ιδεολογικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αποπροσανατωλίζεται η κοινή γνώμη. Κυριαρχεί ο ανταγωνισμός στις ανθρώπινες σχέσεις, η κρίση των συλλογικών οραμάτων και των αξιών. Επέρχεται η κρίση των πολιτικών κομμάτων και η απομάμκρυνσή τους  από το κοινωνικό σύστημα και την λαϊκή τους βάση. Δημιουργούνται φαινόμενα διαφθοράς και σφετερισμού της εξουσίας. Παρατηρούμε, δηλαδή, την αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών.

Η δημοκρατία στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η δημοκρατία είναι ο αγώνας, ο άθλος που οδηγεί στο έπαθλο. Ο «αγωνοζόμενος λαός» έχει στόχο να κατακτήσει την ελευθερία του θυσιάζοντας την ατομικότητά του στο δημοκρατικό ήθος. 'Ισως τότε να δικαιωθεί ο Αριστοτέλης που υποστήριζε πως η δημοκρατία είναι “η κυριοτάτη των επιστημών, τα καλά και τα δίκαια σκοπουμένη”. Δυστυχώς, σήμερα η δημοκρατία εμφανίζεται με το πρόσωπο μιας «βιασμένης γυναίκας». Αυτό το «πολύτιμο αγαθό» χάνει τις αξίες του και τις σταθερές του, αμαυρώνεται καθημερινά το όνομά του. Μήπως πρέπει ν' αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα λόγια του Ισοκράτη;:

«η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας αυτοκαταστρέφεται,

διότι ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΗΚΕ το δικαίωμα της ελευθέριας και της ισότητας,

διότι έμαθε τους πολίτες της να θεωρούν

την ΑΥΘΑΔΕΙΑ ως δικαίωμα,

την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ως ελευθερία,

την ΑΝΑΙΔΕΙΑ του λόγου ως ισότητα

και την ΑΝΑΡΧΙΑ ως ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ»