Μικροί σταλαγμίτες

...της Ζωής Παπαδοπούλου

Έβλεπα παντού πινακίδες για τον Νότο.

«Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ.»
Έτσι απλά.
Η ευτυχία βρίσκεται στα νότια.
Όμως ποτέ μου δεν τις ακολούθησα.
Κι ένιωθα ελεύθερος.
Έτσι απλά.
Ένιωθα ελεύθερος.


Το δειλινό ερχόταν προς εμένα.
Και συντροφιά με τις ακτίνες πλήθαιναν και οι πινακίδες.
«Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ.»
Όμως ούτε και τότε πείστηκα.
Διάλεγα πάντοτε τα βόρεια (ενίοτε τα ανατολικά).
Γιατί ένιωθα ελεύθερος,
αφού μπορούσα να επιλέξω κάτι άλλο από αυτό που «ΑΤΕΧΝΑ» διαφημιζόταν.
Ένιωθα ελεύθερος.

Κάποτε έφτασα στα βόρεια
-γέννημα της ελευθερίας μου η διαδρομή-
κι έμαθα τι σημαίνει δυστυχία, φυλακή.
Τότε κατάλαβα πως
εξαρχής στα βόρεια θέλαν να μας στείλουν. Κι ίσως γι' αυτό οι πινακίδες βρίσκονταν εκεί.
Ανήμπορος ωστόσο να επαναστατήσω,
Έσφιξα δυνατά το χέρι του μεγάλου (μου) αδελφού
Και συγκεντρώθηκα στα βήματά μου.