....της Φρόσως Τερζόγλου
Λένε ότι «Ζούμε αναμφισβήτητα στην εποχή της εικόνας». Και πότε δεν ζούσαμε λέω εγώ; Αυτά τα άτιμα τα μάτια, μας έχουν κάνει συνεχείς παρατηρητές της ζωής. Είναι οι αφέντες μας. Πάνε πακέτο με εμάς. Πρώτα ελέγχουν αυτά και μετά ειδοποιούν και το μυαλό. Και ακόμη και για αυτούς που για κάποιο λόγο δεν διαθέτουν την αίσθηση της όρασης, τα μάτια παραμένουν εκεί για να επιτελούν την άλλη λειτουργία τους, την έκφραση συναισθημάτων μέσα από την ευχάριστη λάμψη τους ή τα δάκρυά τους.
Αλλά ας επανέλθουμε στο σήμερα και την εικόνα. Κατακλυζόμαστε από πολύχρωμες, εντυπωσιακές εικόνες. Αφίσες στους δρόμους, διαφημίσεις στην τηλεόραση, όλα κατασκευάσματα υπολογιστών με σκοπό να τραβήξουν τα βλέμματα και το μυαλό. Έπειτα, ηθοποιοί, μοντέλα, τραγουδιστές..Μπροστά η λάμψη και η απόλυτη ομορφιά. Πίσω ένα ολόκληρο επιτελείο: μακιγιέρ, σκηνοθέτες, φωτογράφοι και κομμωτές και πολλοί πλαστικοί χειρουργοί. Και ακόμη πιο πίσω όλοι εμείς. Εμείς που από τη μία ποθούμε, λατρεύουμε, κυνηγάμε, ζητάμε την τέλεια εικόνα και από την άλλη ζηλεύουμε, τρωγόμαστε, βασανιζόμαστε, άλλη για το όχι και τόσο μεγάλο της στήθος ή τα όχι και τόσο μεγάλα χείλη, άλλος για τους όχι και τόσο γραμμωμένους κοιλιακούς ή τα όχι και τόσο μεγάλα μπράτσα.. Ειδικά τώρα που έρχεται και καλοκαίρι, χαμός..
Προφανώς και δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι και να επαναπαυόμαστε στο «σ’ όποιον αρέσω». Είναι απαραίτητο να περιποιούμαστε την εξωτερική μας εμφάνιση, να γυμναζόμαστε και να τρεφόμαστε σωστά για να είμαστε υγιείς. Όμως να μην ξεχνάμε το μέσα, το άλλο μισό της ύπαρξης μας, αυτό που λέγεται ψυχή, χαρακτήρας, αλήθεια. Αυτό είναι. Έχουμε χάσει ή αποφεύγουμε την αλήθεια. Η εμμονή με την εικόνα δημιουργεί έναν κόσμο που βασίζεται σε κάτι πρόσκαιρο όπως η ομορφιά. Παλεύουμε ή γλυκοκοιτάζουμε αυτά που φαίνονται αλλά καμιά φορά ξεχνάμε τι κρύβεται πίσω από αυτό. Ξεχνάμε την ουσία και όσο αυτή η αντίληψη ανακυκλώνεται καταλήγει να μας βλάπτει όλους ανεξαιρέτως, όπως, όποιοι και να είμαστε.
Οπότε ας κρατήσουμε και ας προσπαθούμε να μην ξεχνάμε ότι είναι πολύ ωραίο ένα ζευγάρι όμορφα μάτια αλλά ό, τι και να κάνει, μόνο αυτό δεν φτάνει. Δεν συγκρίνεται, δεν αντικαθιστά ένα γεμάτο συναίσθημα και αλήθεια βλέμμα, μια δουλεμένη ψυχή. Το ένα θα μείνει στο μυαλό ή και στη μνήμη αλλά το άλλο θα αποκτήσει επιπλέον και μία θέση στην καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου