Και μετά ήρθε η σιωπή και τα δάκρυα

....του Χάρη Τομπουλίδη

Σίγησαν όλα τα ραδιόφωνα που είχα στο σπίτι, γιατί ήταν συντονισμένα στο 3ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Το αδύναμο αυτό Πρόγραμμα, που προσπαθούσε με κόπους και με βάσανα να επικρατήσει της ηχορύπανσης των μπουζουκοσκυλλάδικων ιδιωτικών σταθμών που συνεχώς το παρενοχλούσαν, και να μας μεταδώσει λίγο πολιτισμό.

Το εύρισκα και το κρατούσα σαν κόρη οφθαλμού σε όλα τα ραδιόφωνα του σπιτιού μου. Τώρα έπαψε να υπάρχει. Απόλυτη σιγή. Ούτε ακόμη και οι παιδικές φωνούλες που τραγουδούσαν τον Εθνικό μας Ύμνο κάθε πρωί στις 8 και με ξυπνούν πριν πάω στη δουλειά ακούγονται πια.

Και σίγησε και η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, η παλαιότερη της Ελλάδας ίσως, με ιστορία 75 χρόνων. Μας αντιπροσώπευε επάξια σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και φιλοξένησε κορυφαίες προσωπικότητες της μουσικής και της τέχνης στις συναυλίες της. Το κύκνειο άσμα της, ένα Ρέκβιεμ για μια ορχήστρα, το μετέδωσε η ΝΕΤ πριν λίγες ημέρες μέσω της ΕΒU σε όλο τον κόσμο. 

Τα δάκρυα της βιολίστριας που έπαιζε τον επικήδειο της, μιλούσαν και μόνα τους. Στάλθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου για να δείξουν ποιοι παράγουν πολιτισμό και ποιοι είναι υπάνθρωποι. 

Δείτε τη συναυλία αυτή όπου μπορείτε. Τα λόγια περιττεύουν.



Χάρης Τομπουλίδης, πολίτης μιας ελεύθερης(;) χώρας