Τη Μουτζούρα

....της Δόξας Τούφα

Σήμερα συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό.
Εσείς όλοι οι -που λέτε ότι είστε- φιλόζωοι
αλλά δεν έχετε δικό σας κατοικίδιο
(και εξαιρούνται τα ψαράκια, πουλάκια, χελωνάκια),
απλά δεν έχετε ιδέα.
Μην νομίσετε επουδενεί
πως επειδή χαϊδεύετε τ' αδέσποτα
ή δεν φοβάστε τα ζώα
και συμμετέχετε σε φεστιβάλ υπέρ της φιλοζωικής ομάδας τηςπόλης σας,

έτσι απλά, είστε και φιλόζωοι.
Απλά το τονίζω, δεν έχετε ιδέα.
Και όσοι δεν έχετε υιοθετήσει ΑΚΟΜΗ ζωάκι,
πρώτον δεν ξέρετε τι χάνετε,
δεύτερον σας οικτίρω.
Γιατί είστε απλά συγκαταβατικοί με τα ζώα, οι γνωστοί ζωο-ανεκτικοί.
Εγώ με τη Μουτζούρα, δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Βασικά, πάντα ήθελα να γράψω κάτι για τη Μουτζούρα.
Αλλά δεν μπορώ να βρω τις λέξεις
που να περιγράφουν αυτό που ζω εγώ μ' αυτό το πλασματάκι,
ίσως γιατί οι λέξεις που ψάχνω να βρω είναι
τόσο ιδανικές, τόσο αγνές, τόσο αληθινές,
που δεν χωράνε σε γράμματα παρά μόνο σε εκφράσεις.
Σοβαρά τώρα,
στη σκέψη και μόνο ότι θα πάθαινε ποτέ κακό,
αναρριχάται όλο το κορμί μου και νιώθω να πονάω.
Θλίψη.
Βαθιά.
Κι εδώ αποδεικνύεται πόσο το σώμα αλληλεπιδρά με την ψυχή.
Ένα τόσο λευκό συναίσθημα είναι ικανό
να σε κάνει να το νιώσεις
και να αφεθείς σ' αυτό
χωρίς δεύτερη σκέψη.
Γιατί απλά ο σκύλος σου
δεν είναι απλά ένας σκύλος
που αγαπάς πολύ,
είναι κομμάτι του εαυτού σου,
εξαρτάται εξ'ολοκλήρου από 'σένα,
στο έλεός σου,
μέγας θαυμαστής σου έχοντάς σε σα Θεό,
σ' αγαπά χωρίς αντάλλαγμα,
υπ' ευθύνης σου η ζωή του,
σ' ακούει πάντα και σε καταλαβαίνει όσο όχι εσύ ο ίδιος μα δε μιλά ποτέ,
και παρ' όλες τις γκάφες σου, συνεχίζει να μη σε κατακρίνει και να στέκεται πλάι σου,
φίλος κι αδερφός,
φύλακας άγγελός σου,
παρηγορητής,
φρουρός,
συνοδηπόρος στη ζωή σου,
το αυτοκολλητάκι σου.
Και εξ' αιτίας όλων των παραπάνω
δεν βρίσκω λόγια να πω
πόσο χαίρομαι πραγματικά που ήρθε στη ζωή μου,
πόσο σημαντική είναι για 'μένα,
πόσο αγαπάω τη μικρή μου, τη γλυκιά σκυλίτσα.
Το κουνάβι που σκυλοβρωμάει κυριολεκτικά.
Τη μαύρη δαιμονισμένη κάλτσα.
Τη Μουτζούρα.
Στο λόγο μου, αν ποτέ γινόμουν με κάποιο τρόπο διάσημη
και με καλούσαν σε live συνέντευξη στο Oprahs Winfreys live show,
όταν η συζήτηση θα έφτανε στη Μουτζούρα,
και σίγουρα η my friend, Oprah με ρωτούσε:
Darling, tell us, what's the privilege of having a dog?
Θα απαντούσα:
You never feel yourself alone.
(χειροκροτήματα)
Από πάνω σαν τηγάνι κι από κάτω σα βαμβάκι, ποια είναι;