...του Νίκου Γούτα
Στις
διακοπές βγήκαμε, φάγαμε, ήπιαμε και το χαρήκαμε περισσότερο από τα
προηγούμενα έτη γιατί το είχαμε πιο πολύ ανάγκη λόγω της δύσκολης
χρονιάς. Υπήρχε, όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μας μια ενοχή (μπορώ
εγώ και όχι τόσοι άλλοι!γιατί;) αλλά και ένας φόβος (φέτος μπορώ,του
χρόνου;). Ώρες-ώρες σκεφτόμουν ότι η διασκέδαση των γιορτινών ημερών
(ναι!το αναγνωρίζω είναι πολύ φτιαχτή αλλά τόσο αναγκαία!) θα
συνταγογραφείται για να συνέλθει κάποιος μετά από την παρακολούθηση ενός
δελτίου ειδήσεων...
Φέτος στις γιορτές είπαμε
να μην κάνουμε τη χάρη σε κανένα από αυτά τα δελτία και να κρατήσουμε
την τηλεόραση κλειστή. Την ανοίγαμε μόνο για καμιά κλασσική
χριστουγεννιάτικη ταινία. Ακούγαμε μουσική. Οι μεγαλύτεροι μοιράζονταν
μαζί μας το παρελθόν τους και εμείς τους παρουσιάζαμε το μέλλον όπως το
θέλουμε και στο οποίο τους βάζαμε και εκείνους μέσα,όσο δύσκολο και αν
ήταν να το πιστέψουν. Μυρίζαμε από το σαλόνι ό,τι ψήνονταν στο φούρνο
και το φανταζόμασταν ακόμη πιο νόστιμο απ' ότι ήταν. Τα δώρα ήταν
λιγότερα αλλά τα εκτιμήσαμε περισσότερο όταν τα πήραμε και τα
ευχαριστηθήκαμε περισσότερο όταν τα δώσαμε.
Εμείς
,ενώ, κάθε χρόνο προσθέτουμε και από κάτι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο ή
στη διακόσμηση του σπιτιού, φέτος βάλαμε μόνο τα περσινά
στολίδια... Κάθε χρόνο τα καινούργια υποσκίαζαν τα παλιά. Κάθε χρόνο
θέλαμε κι άλλα...κι άλλα..αλλά τώρα εκτιμάμε περισσότερο αυτά που ήδη
έχουμε και αναγνωρίζουμε την ομορφιά τους. Φέτος νομίζω θα δυσκολευτώ να
ξεστολίσω γιατί οι κόκκινες μπάλες,τα αγγελάκια,οι άγιοι Βασίληδες και
τα φωτάκια έδειχναν πιο όμορφα από ποτέ.
Καλή χρονιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου