Ακούμε και ξανακούμε για τον περίφημο πια ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Για τις επίμονες προσπάθειες να κρατηθούμε στο ευρώ, για την κόκκινη
γραμμή που δεν είναι άλλη από την παραμονή στο κοινό νόμισμα.
Αν η ρητορική παράμενε στα επίπεδα του νομίσματος, θα μπορούσα ίσως – διαφωνώντας – να την κατανοήσω. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η Νέα Δημοκρατία αρχίζει να μιλάει για ευρωπαϊκή κουλτούρα και πολιτισμό. Κάπου εδώ, αρχίζω να δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το τηλεοπτικό κήρυγμα.
Ποιά είναι η ευρωπαϊκή κουλτούρα και ποιός είναι ο φορέας της; Απ’ τους «ντιντήδες» του πρώην (;) άτυπου συμβούλου του πρωθυπουργού, μέχρι την απευθείας συνομιλία με το Θεό, του ίδιου του πρωθυπουργού. Απ’ τις καταγγελίες για βασανισμούς με taser και τις δηλώσεις για μηνύσεις στην Guardian, μέχρι τον βουλευτή κύριο Μιχ. Ταμήλο που παραπονιέται ότι οι βουλευτές κάθονται ώρες στη Βουλή συζητώντας για τους υδάτινους πόρους λες και είναι επιστήμονες. Κάπου ανάμεσα σ’ όλα αυτά, θα ανακαλύψουμε κομμάτια του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Νέας Δημοκρατίας.
Ο βασικός πυλώνας της κυβέρνησης, όταν ακούει Ευρώπη, καταλαβαίνει Θάτσερ, στρατόπεδα συγκέντρωσης «λαθρομεταναστών», κάμερες παρακολούθησης της κυκλοφορίας και υπέρογκα mall που λειτουργούν όλο το 24ωρο. Οι όψιμοι θιασώτες του ευρωπαϊκού πολιτισμού (και μέχρι σήμερα ζηλωτές του πελατειακού κράτους) ζηλεύουν τα γήπεδα γκολφ της Ισπανίας και τα κλαμπ της Ίμπιζα. Μπορεί να ταξιδεύουν σ’ όλη την Ευρώπη εδώ και χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα δεν άφησαν ποτέ τη Ελλαδάρα (και όχι την Ελλάδα, στην οποία ακόμη τους περιμένουμε). Ακούνε Λονδίνο και σκέφτονται μόνο ψώνια, φοράνε μπλουζάκια με την ελληνική σημαία σε στρασάκια και καταλήγουν να τρώνε σουβλάκια στο Παρίσι. Όταν σπουδάζουν έξω, κάνουν παρέα μόνο με άλλους Έλληνες και ειρωνεύονται τους άλλους τρόπους, γιατί ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αληθινά για τον δικό τους. Ταξίδεψαν για χρόνια πρώτη θέση κι όμως ακόμη περιμένουμε το αεροδρόμιο στο οποίο θα αποβιβαστούν πραγματικά.
Η Ευρώπη της ΝΔ δεν περιλαμβάνει τον νεαρό Βέρθερο, τον Λουί Μαλ, τις προσπάθειες για κοινωνικό κράτος, τις ατομικές ελευθερίες, πόσω μάλλον τη γαλλική επανάσταση. Η Ευρώπη της ΝΔ δεν περιλαμβάνει θρησκευτικές ελευθερίες, ανοχή στη διαφορετικότητα ή πίστη στην επιστήμη.
Εδώ είναι η χώρα που υπουργός παιδείας μπορεί να αναπαράγει μύθους για τη «νοηματική» ελληνική γλώσσα, εδώ είναι η χώρα που η κυβέρνηση παράγει με ρυθμούς πολυβόλου πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, εδώ είναι η χώρα που επιτέλους πρέπει να ομολογήσουμε ότι γέμισαν τα νηπιαγωγεία μας, με ξένα παιδάκια. Εδώ, αναμένουμε με ενδιαφέρον τον επόμενο διευθυντή της ΕΡΤ. Συντονιστείτε.
Παρόμοια βέβαια, είναι η οπτική της ΝΔ για την ίδια την Ελλάδα. Ακούσαμε για την ελιά, το αμπέλι και το καράβι του Ελύτη. Πιθανότατα, οι της ΝΔ, θεωρούν ότι ο ποιητής ήταν ένας άριστος κατασκευαστής καλοκαιρινών καρτ ποστάλ. Αλλιώς, δεν θα ονειρεύονταν μια «πατρίδα» γεμάτη γκαζόν, συμβάσεις παραχώρησης αιγιαλού σε ιδιώτες και απεριόριστες δυνατότητες online κράτησης ξαπλώστρας σε υπερμοντέρνες ακτές.
Ας είναι όμως. Όποιος κοιμήθηκε Ιούλιο κάτω απ’ την ελάχιστη σκιά και ξύπνησε στην έρημη παραλία, υποψιάζεται ποιά είναι η μέρα που παράπεσε ανάμεσα στην Τρίτη και την Τετάρτη. Υποψιάζεται ακόμη ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν μπορεί να συγχωνεύεται με ένα νόμισμα. Για να μην πούμε για τον ελληνικό πολιτισμό και τις συγχωνεύσεις στις οποίες τον οδηγούν καθημερινά όλων των ειδών οι τηλεοπτικοί θαμώνες.
Στο όνομα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, όλες οι φοβίες, όλα τα μαχαίρια, όλοι οι αποκλεισμοί, όλες οι αυταρχικές μέθοδοι προτείνονται, τρία χρόνια τώρα, από τους φανατικούς της φτώχειας των άλλων. Σα μικρό αντίδοτο στη δυστοπία, που παρουσιάζουν ως ευρωπαϊκό μονόδρομο, διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε ένα στίχο του Γκόρπα: «θέλω να πάμε σ’ ένα πανηγύρι και ν’ αγοράσουμε τα πάντα με τα μάτια».
Βιαστείτε, θα μπορούσα να συμπληρώσω, όσο υπάρχουν ακόμη πανηγύρια.
υγ. ποστάκι παρασκευασμένο για την σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία, εκεί δίπλα στο εξαιρετικό κείμενο της Niemands. Πάνω απ’ όλα η παρέα.
http://tovytio.wordpress.com/2013/01/14/farsa/
Αν η ρητορική παράμενε στα επίπεδα του νομίσματος, θα μπορούσα ίσως – διαφωνώντας – να την κατανοήσω. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η Νέα Δημοκρατία αρχίζει να μιλάει για ευρωπαϊκή κουλτούρα και πολιτισμό. Κάπου εδώ, αρχίζω να δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το τηλεοπτικό κήρυγμα.
Ποιά είναι η ευρωπαϊκή κουλτούρα και ποιός είναι ο φορέας της; Απ’ τους «ντιντήδες» του πρώην (;) άτυπου συμβούλου του πρωθυπουργού, μέχρι την απευθείας συνομιλία με το Θεό, του ίδιου του πρωθυπουργού. Απ’ τις καταγγελίες για βασανισμούς με taser και τις δηλώσεις για μηνύσεις στην Guardian, μέχρι τον βουλευτή κύριο Μιχ. Ταμήλο που παραπονιέται ότι οι βουλευτές κάθονται ώρες στη Βουλή συζητώντας για τους υδάτινους πόρους λες και είναι επιστήμονες. Κάπου ανάμεσα σ’ όλα αυτά, θα ανακαλύψουμε κομμάτια του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Νέας Δημοκρατίας.
Ο βασικός πυλώνας της κυβέρνησης, όταν ακούει Ευρώπη, καταλαβαίνει Θάτσερ, στρατόπεδα συγκέντρωσης «λαθρομεταναστών», κάμερες παρακολούθησης της κυκλοφορίας και υπέρογκα mall που λειτουργούν όλο το 24ωρο. Οι όψιμοι θιασώτες του ευρωπαϊκού πολιτισμού (και μέχρι σήμερα ζηλωτές του πελατειακού κράτους) ζηλεύουν τα γήπεδα γκολφ της Ισπανίας και τα κλαμπ της Ίμπιζα. Μπορεί να ταξιδεύουν σ’ όλη την Ευρώπη εδώ και χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα δεν άφησαν ποτέ τη Ελλαδάρα (και όχι την Ελλάδα, στην οποία ακόμη τους περιμένουμε). Ακούνε Λονδίνο και σκέφτονται μόνο ψώνια, φοράνε μπλουζάκια με την ελληνική σημαία σε στρασάκια και καταλήγουν να τρώνε σουβλάκια στο Παρίσι. Όταν σπουδάζουν έξω, κάνουν παρέα μόνο με άλλους Έλληνες και ειρωνεύονται τους άλλους τρόπους, γιατί ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αληθινά για τον δικό τους. Ταξίδεψαν για χρόνια πρώτη θέση κι όμως ακόμη περιμένουμε το αεροδρόμιο στο οποίο θα αποβιβαστούν πραγματικά.
Η Ευρώπη της ΝΔ δεν περιλαμβάνει τον νεαρό Βέρθερο, τον Λουί Μαλ, τις προσπάθειες για κοινωνικό κράτος, τις ατομικές ελευθερίες, πόσω μάλλον τη γαλλική επανάσταση. Η Ευρώπη της ΝΔ δεν περιλαμβάνει θρησκευτικές ελευθερίες, ανοχή στη διαφορετικότητα ή πίστη στην επιστήμη.
Εδώ είναι η χώρα που υπουργός παιδείας μπορεί να αναπαράγει μύθους για τη «νοηματική» ελληνική γλώσσα, εδώ είναι η χώρα που η κυβέρνηση παράγει με ρυθμούς πολυβόλου πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, εδώ είναι η χώρα που επιτέλους πρέπει να ομολογήσουμε ότι γέμισαν τα νηπιαγωγεία μας, με ξένα παιδάκια. Εδώ, αναμένουμε με ενδιαφέρον τον επόμενο διευθυντή της ΕΡΤ. Συντονιστείτε.
Παρόμοια βέβαια, είναι η οπτική της ΝΔ για την ίδια την Ελλάδα. Ακούσαμε για την ελιά, το αμπέλι και το καράβι του Ελύτη. Πιθανότατα, οι της ΝΔ, θεωρούν ότι ο ποιητής ήταν ένας άριστος κατασκευαστής καλοκαιρινών καρτ ποστάλ. Αλλιώς, δεν θα ονειρεύονταν μια «πατρίδα» γεμάτη γκαζόν, συμβάσεις παραχώρησης αιγιαλού σε ιδιώτες και απεριόριστες δυνατότητες online κράτησης ξαπλώστρας σε υπερμοντέρνες ακτές.
Ας είναι όμως. Όποιος κοιμήθηκε Ιούλιο κάτω απ’ την ελάχιστη σκιά και ξύπνησε στην έρημη παραλία, υποψιάζεται ποιά είναι η μέρα που παράπεσε ανάμεσα στην Τρίτη και την Τετάρτη. Υποψιάζεται ακόμη ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν μπορεί να συγχωνεύεται με ένα νόμισμα. Για να μην πούμε για τον ελληνικό πολιτισμό και τις συγχωνεύσεις στις οποίες τον οδηγούν καθημερινά όλων των ειδών οι τηλεοπτικοί θαμώνες.
Στο όνομα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, όλες οι φοβίες, όλα τα μαχαίρια, όλοι οι αποκλεισμοί, όλες οι αυταρχικές μέθοδοι προτείνονται, τρία χρόνια τώρα, από τους φανατικούς της φτώχειας των άλλων. Σα μικρό αντίδοτο στη δυστοπία, που παρουσιάζουν ως ευρωπαϊκό μονόδρομο, διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε ένα στίχο του Γκόρπα: «θέλω να πάμε σ’ ένα πανηγύρι και ν’ αγοράσουμε τα πάντα με τα μάτια».
Βιαστείτε, θα μπορούσα να συμπληρώσω, όσο υπάρχουν ακόμη πανηγύρια.
υγ. ποστάκι παρασκευασμένο για την σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία, εκεί δίπλα στο εξαιρετικό κείμενο της Niemands. Πάνω απ’ όλα η παρέα.
http://tovytio.wordpress.com/2013/01/14/farsa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου