Το σχέδιο

.....της Δόξας Τούφα

   Κρατάω καλά στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη σκηνή του εαυτού μου με την γιαγιά μου όταν ήμουν γύρω στα επτά.

Η γιαγιά μου έπλενε τα πιάτα κι εγώ έβλεπα τηλεόραση. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν αυτό που με έκανε να κλάψω. Σκηνές βίας, φωνές, όπλα, βόμβες, παιδιά να κλαίνε, πτώματα, άνθρωποι να ζητάνε λίγο φαγητό, δέντρα να καίγονται και τον δημοσιογράφο να αποδίδει με λόγια την όλη καταστροφή. Η γιαγιά μου με άκουσε, γύρισε και με κοίταξε, παράτησε τα πιάτα στον νεροχύτη και με πλησίασε.

"Τι έπαθες;" με ρώτησε και με πήρε αγκαλιά.

"Τίποτα!" της απάντησα μαζεύοντας τις μύξες μου γρήγορα.

"Έλα πες μου." ξαναείπε με έναν τόνο όσο τρυφερό τόσο και επιτακτικό..

"Τίποτα, απλά σκέφτομαι.."

"Μπορώ να μάθω τι σκέφτεται πάλι αυτό το κεφαλάκι;"

"Μια μέρα γιαγιά, θα αλλάξω τον κόσμο και τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβαίνει!" της απάντησα με αποφασιστικότητα.

Εκείνη με αγκάλιασε πιο σφιχτά και γέλασε.. "Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο μικρή μου, κι εγώ έτσι έλεγα αλλά κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, δεν υπάρχει τρόπος. Πάντα η ιστορία θα γράφεται με αίμα."

Τσατίστηκα, την έσπρωξα και έφυγα.

Ώρες και μέρες ολόκληρες με βασάνιζαν τα λόγια της. Αυτό το 'δεν μπορείς' κι αυτό το 'δεν υπάρχει τρόπος'. Και πίσω απ' όλα αυτά ένα μεγάλο 'γιατί, γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά τα κακά;'.

Έτσι, με περίσσιο στόμφο και νεύρο, με τεράστιο πείσμα και εγωισμό, κατέληξα στο ότι έπρεπε να αποδείξω πως και τρόπος υπάρχει και 'μπορώ'.

Σκέφτηκα, ξανασκέφτηκα, ρώτησα, ξαναρώτησα, παρατήρησα, προβληματίστηκα, σπαζοκεφάλιασα, αγχώθηκα μέχρι που το βρήκα! ΕΥΡΗΚΑ!

Αφού φόρεσα το καλό μου το χαμόγελο και την νικηφόρα ματιά, σαν παγόνι, κατέβηκα στο σπίτι της γιαγιάς. Πρώτα έπρεπε να το μάθει αυτή, ο κόσμος μπορούσε να περιμένει λίγο ακόμη..

"Αν θες να ξέρεις ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!" της φώναξα με διαπεραστική φωνή τραβώντας της όλο το ενδιαφέρον. Χαμογέλασε συγκαταβατικά, με τον τρόπο που με κοιτάζει πάντα και με εκνευρίζει γιατί ξέρει τι θα πω πριν το πω.

"Ναι γέλα γέλα εσύ! Θες να με ακούσεις πρώτα και να ειρωνευτείς μετά; Ή να πάω να το πω σε όλους και να το μάθεις τελευταία;"

"Είμαι όλη αυτιά!" είπε και κάθισε απέναντί μου δίνοντας μια επισημότητα που μου ανέβασε κι άλλο το ηθικό. 

"Λοιπόν, ήρθα να σου αποδείξω πως ήσουν λάθος τις προάλλες! Μπορώ να αλλάξω τον κόσμο αν αλλάξω τον εαυτό μου. Αν γίνω τίμιος άνθρωπος και σωστός, τότε ένας από τους δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη, εγώ, θα στρέψει ελάχιστα την ανθρωπότητα σε έναν καλύτερο δρόμο. Το επόμενο βήμα είναι να με βοηθήσεις εσύ και να γίνεις κι εσύ σωστή και τίμια και να κλείνεις την βρύση για να μην τρέχει το νερό τζάμπα. Τότε δύο από τους δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη, εσύ κι εγώ, θα στρέψουν ελάχιστα την ανθρωπότητα  σε έναν καλύτερο δρόμο. Τώρα αν το πω στην μαμά και στον μπαμπά και σε όλη την τάξη μου που έχει είκοσι τέσσαρα παιδιά και στην δασκάλα κι αυτοί το πουν στους δικούς τους συγγενείς και φίλους κι εκείνοι με την σειρά τους το πουν στους δικούς τους και πάει λέγοντας, τότε αμέσως αμέσως γινόμαστε πολλοί σωστοί και τίμιοι άνθρωποι που θα στρέψουμε ακόμη πιο πολύ την ανθρωπότητα σε έναν καλύτερο δρόμο. Κι αν τύχει και το μάθει καμιά κουτσομπόλα και το πει παντού ή αν τύχει και το μάθει κανένας δημοσιογράφος και το γράψει στην εφημερίδα του τόσο το καλύτερο!!! Μετά θα το μάθουν τα κανάλια, θα το συζητάν στα καφενεία, θα το φωνάζουν στην λαϊκή, θα γίνει χαλασμός! Εσύ δεν λες πως φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι; Αλυσίδα θα πάει αυτό, από στόμα σε στόμα θα το μάθουν όλοι το λαμπρό σχέδιό μου! Τόσα χρόνια κάναμε τόσα λάθη και καθησυχαζόμασταν στο ότι δεν μπορούσαμε ενώ απλά δεν θέλαμε. Γιατί γιαγιά, να ξέρεις πως όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς να το κάνει αυτό μέχρι τώρα; Είναι τόσο απλό! Το σχέδιό μου θα πιάσει γιαγιά, απλά χρειάζομαι την βοήθεια όλων μας! Λοιπόν τι λες;" ολοκλήρωσα τον μονόλογό μου λαχανιασμένη, όλα με μια ανάσα τα είχα πει! Δεν πήγαν άδικες οι πρόβες στον καθρέφτη..

Παρατήρησα πως δάκρυσε! Αυτό ήταν, επιβεβαιώθηκα! Αφού έκανα την γιαγιά μου να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη τότε το σχέδιό μου ήταν σπουδαίο και θα πετύχαινε!

10 χρόνια αργότερα και η θεωρία μου δεν έχει αλλάξει. Όσο μεγαλώνω βέβαια αντιλαμβάνομαι πόσο μεγάλα και πολλά είναι τα εμπόδια για την επίτευξη του. Πρώτα για 'μένα που βρίσκω δυσκολίες στο να είμαι πάντα σωστή και τίμια και μετά στους άλλους που τους λείπει η θέληση και δεν προσπαθούν καθόλου. Ποτέ δεν σταμάτησα όμως και δεν νομίζω να σταματήσω ποτέ, να πιστεύω στο σχέδιό μου.