.....του Νώντα Λειβαδίτη
Η χώρα μας, τους τελευταίους 18 μήνες, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βιώνει μια δεύτερη δικτατορία, αυτή των εταίρων της και των δανειστών της, η οποία ίσως να μην είναι τόσο προφανής όσο αυτή των Συνταγματαρχών το 1967, αλλά είναι ιδιαίτερα εξαντλητική για μισθωτούς, συνταξιούχους και φορολογούμενους. Η συγκεκριμένη δικτατορία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση μείωση μισθών και συντάξεων (με ταυτόχρονη αύξηση των τιμών όλων των βασικών αγαθών), κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και πολλά άλλα «χαράτσια» για να μην μείνουμε δυσαρεστημένοι.
Η κυβέρνηση της χώρας μας, η οποία υπενθυμίζω πως έχει εκλεγεί για να εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, δέχεται χωρίς καμία αντίδραση τις επιταγές της τρόικα και του Δ.Ν.Τ αδιαφορώντας αν οι πολίτες της μπορούν να ανταποκριθούν στα συνεχή φορολογικά μέτρα που τους επιβάλλονται. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι να βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν κυκεώνα δόσεων, δανείων, μέτρων, χωρίς να μπορούμε πια να αντιταχθούμε προς όλη αυτή την κατάσταση που θέλει την Ελλάδα έρμαιο των εταίρων της. Το ερώτημα βέβαια θα έπρεπε να ήταν γιατί, μια χώρα με τέτοιο ένδοξο παρελθόν, παρακολουθεί σχεδόν άπραγη τα συνεχή μέτρα που της επιβάλλονται από τους σύγχρονους δικτάτορες όλων των χωρών με οικονομικά προβλήματα. Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα έχει να κάνει με την συγκροτημένη αντίδραση (αν υπάρξει) των Ελλήνων πολιτών προς όλη αυτή την εξαθλίωση που βιώνει η χώρα μας όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
Αν λοιπόν αυτή η αντίδραση γίνει με γνώμονα το καλό μας, αλλά και της πατρίδας μας, τότε η ίσως βρεθεί μια λύση να ξεφύγουμε απ' αυτό το αδιέξοδο. Αν όχι, τότε η συγκεκριμένη κατάσταση θα συνεχίσει να διαιωνίζεται με μοναδικά θύματα όλους εμάς που τόσα χρόνια στηρίζουμε τους πολιτικούς άρχοντες, οι οποίοι μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση, χωρίς να καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια να εκπροσωπήσουν επαρκώς αυτούς οι οποίοι τους έχουν επιλέξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου