Θρησκεία ή placebo?

.....του Νίκου Καλούδη



 
    Πάντα μου άρεσαν οι συζητήσεις ηλικιωμένων. Άλλες έχουν πλάκα, άλλες σε εκνευρίζουν, άλλες έχουν κάτι να σου πουν, άλλες όχι. Είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι από τον καθένα έχεις να πάρεις κάτι. Δε σας λέω πως κάθομαι να συζητήσω με ηλικιωμένους διότι θα έπεφτα μέσα στο λεγόμενο ‘’χάσμα των γενεών’’.. Αλλά όταν μου δοθεί η ευκαιρία να ακούσω στο δρόμο, σε μια δημόσια υπηρεσία, σε ένα σπίτι, σε ένα λεωφορείο.. θα την εκμεταλλευτώ..


Προχτές ήμουν μπροστά σε μια τέτοια συζήτηση μεταξύ ηλικιωμένων, μέσα στο λεωφορείο, περί θρησκειών θεού κλπ. Κλασσικό έτσι? Ένας εκ των κυρίων μιλούσε τόσο λογικά, με τόση διαύγεια σκέψης που με εξέπληξε τόσο πολύ. Η πιο λογική πρόταση που άκουσα από τα χείλη του και είμαι υπέρμαχος αυτής αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να την εκφράσω τόσο λιτά και απέριττα είναι: ‘‘Τη λέξη ‘‘θεός’’ την εφηύρε η άρχουσα τάξη.. το κεφάλαιο!’’. Τόσο απλά, με μια πρόταση και με πολλές
άλλες που την πλαισίωναν μιλάει λογικά και λέει πραγματικά όλα αυτά που σκέφτομαι όταν οι κλασσικές φοιτητοσυζητήσεις καταλήγουν σε θεολογικά ζητήματα..

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δε λαμβάνουν αβίαστα ό,τι τους ταΐζουν.. Μου αρέσουν αυτοί που δεν έχουν μπει σε τριπάκια που προσπαθεί καθημερινά η κοινωνία να τους βάλει και να δέχονται τα εύπεπτα ερεθίσματα. Δε θέλω να το παίξω άθεος, επαναστάτης και αλτέρνατιβ τυπάκι αλλά πραγματικά απελπίζομαι όταν οι άνθρωποι που εμείς η νεολαία αποκαλούμε ‘’συντηρητικούς’’, έχουν πιο λογικές απόψεις από εμάς τους ίδιους και έχουν μπει στη διαδικασία της ανάλυσης και της
αμφισβήτησης.

Η φράση που παρέθεσα παραπάνω, από τον συμπαθή αυτόν κύριο, έλεγε τόσο απλά ότι οποιαδήποτε ανώτερη δύναμη έχει απευθυνθεί ο άνθρωπος σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ήταν καθαρά από προσωπική ανασφάλεια και φόβο. Έχουμε φόβους φίλοι μου. Ανασφάλειες. Κόμπλεξ. Όλη αυτή οι κοινωνία που μεγαλώνουμε μας οδηγεί στο να απευθυνόμαστε σε κάτι ανύπαρκτο, κατ εμέ, για να
καλύψουμε το κενό που μας δημιουργούν αυτές οι ατέλειες σαν ανθρώπινα όντα. Γιατί απλούστατα μας έχει βάλει σε έναν αγώνα δρόμου να κυνηγούμε υλικά αγαθά και να μην ασχολούμαστε με ουσιώδη πράγματα που πραγματικά αξίζουν.

Η άρχουσα τάξη, το κεφάλαιο προφανώς δε θέλει ο άνθρωπος να πιστέψει στις δυνάμεις του. Γι αυτό και έχει δημιουργήσει αυτόν τον ‘’καρκίνο’’ των θρησκειών. Σκεφτείτε πόσοι πόλεμοι έχουν γίνει εν ονόματι της θρησκείας, που στο κάτω κάτω υποκινούνται από έναν φανατισμό μαζών και μια ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ του στυλ ‘’ο δικός μου θεός είναι καλύτερος’’. Και αν όχι από αυτά, καθαρά λαμβάνονται τα θεολογικά στοιχεία για πρόφαση.

Ο άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται. Να αμφισβητεί. Να καταρρίπτει και να ξαναδημιουργεί. Να καταλάβει πως ο ίδιος έχει τη δύναμη μέσα του και όχι κάποιος γεράκος με μπαστούνι πάνω στα σύννεφα. Δε θέλω να προσβάλω θρησκευόμενους και πιστούς ανθρώπους απλά θέλω να τους βάλω στη διαδικασία να σκεφτούν τι είναι όλο αυτό που πιστεύουν.. θρησκεία ή placebo?