Οι ζωές μας με τις bitches

.....της Έφης Δίντση

 

Δύσκολη ζωή η συγκεκριμένη είναι η αλήθεια αλλά όχι και μη αντιμετωπίσιμη. Τι ακριβώς φοβόμαστε δηλαδή μπροστά σε μία bitch; Που θα μας κοιτάξει στραβά όταν θα περάσουμε από μπροστά της και κατευθείαν θα ψιθυρίσει κάτι στη φίλη της; Ή μήπως που θα κάθεται στην ίδια παρέα με εμάς  και στα ξαφνικά θα πετάει δήθεν κομπλιμέντα  που κρύβουν μέσα τόση κακία συγκεντρωμένη, που και η ίδια η Κρουέλα θα ζήλευε; Σίγουρα βέβαια η δική μας η Κρουέλα θα ευχόταν εκείνη κιόλας τη στιγμή να μεταμορφωνόμασταν σε ανυπεράσπιστα Δαλματίας για να μας πετσοκόψει αλλά σε καμία περίπτωση δε θα της κάνουμε αυτή τη χάρη!

      Δεν κατάλαβα δηλαδή.Επειδή ίσως πριν χρόνια να είχαμε ερωτευτεί τον ίδιο άντρα ή επειδή ξαφνικά μετά από καιρούς να ξεκινήσαμε κάτι όμορφο με το μεγάλο, κατά πολύ καιρό πριν  πρώην, και πρώτο έρωτά της πρέπει τώρα να τα τραβάμε όλα αυτά; Όλον αυτόν τον αρνητισμό και το μίσος; Και το χειρότερο; Κάποιες φορές συμβαίνει αυτό χωρίς καν να υπάρχει λόγος! Έτσι απλά.

       Βέβαια ας είμαστε αντικειμενικοί. Πόσες από εμάς δεν έχουν βρεθεί τόσο στη θέση του θύματος όσο και της bitch; Για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά ακόμη και χωρίς λόγο είμαστε κ εμείς κάποιες φορές άκαρδες bitches  που ξεπερνάμε τα όρια χωρίς να σκεφτόμαστε ότι με την αλόγιστη αυτή συμπεριφορά μας φέρνουμε σε δύσκολη θέση τους γύρω μας, και ακόμη περισσότερο το άτομο που λαμβάνει την κακία μας και το μίσος μας. Έτσι απλά και εμείς, επειδή «μας τη δίνει η φάτσα της» όπως συνήθως λέμε για να δικαιολογήσουμε την αδικαιολόγητη στάση μας.

     Όπως και να έχει πάντως, επειδή ακριβώς έχουμε βρεθεί στη θέση του θύματος, ας σκεφτούμε καλύτερα τι πάμε να κάνουμε όταν την επόμενη φορά θα είμαστε έτοιμες να μεταμορφωθούμε σε bitches.