Ζούμε στη χώρα του υπαρκτού Σουρεαλισμού. Εδώ , που ό,τι δηλώσεις είσαι. Εδώ, που ό,τι ισχυριστείς ισχύει. Εδώ, που το ψέμα είναι ο κανόνας και η συνδιαλλαγή το μέσο. Δεκαετίες επί δεκαετιών , γενιές επί γενεών, η υποκρισία, η υστεροβουλία και η ανηθικότητα ανδρώνονταν, σε μια κοινωνία που σάπιζε εκ των έσω με αργά αλλά σταθερά βήματα.
Πρωθυπουργοί εκλέγονταν με σύνθημα μια Ελλάδα των δανεικών και των επιδοτήσεων. Πρωθυπουργοί, που αδρανούσαν και αγόραζαν χρόνο. Που φώναζαν πως λεφτά υπάρχουν...
Πρότυπα-καρικατούρες ανάγονταν σε ογκόλιθους πολιτισμού, που το μόνο που προσέφεραν ήταν μια ρηχή και επιπόλαιη διασκέδαση. Δήθεν πνευματικοί ηγέτες, που αντί να ανοίγουν νέους ορίζοντες για το Έθνος, κοιτούσαν την προσωπική τους αποκατάσταση και ευημερία. Μικροαστοί κακομοίρηδες πίστευαν πως μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο. Μια κομματική ανέλιξη, ένα ρουσφέτι ή μια εξυπηρέτηση τούς καθιστούσε παράγοντες περιοπής, σε έναν δήθεν εξελισσόμενο κόσμο.
Εμείς οι ίδιοι στην τελική, βολευόμασταν σε μια επίπλαστη πραγματικότητα ‘ονειρεμένων’ ευκαιριών, με δυνατότητες που υποτίθεται πως άνοιγαν προοπτικές για μια καλύτερη ζωή. Μια ζωή όμως, με δανεικά.
Και έφτασε η στιγμή να αναρωτηθούμε:
Ως πότε; Ως πότε θα τρεφόμαστε από τα ψεύδη και την ανικανότητα; Ως πότε θα δεχόμαστε τους ανίκανους ως ικανούς; Ως πότε το άδικο θα υπερισχύει του δικαίου; Η χώρα έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά σε κάθε τομέα: Η Παιδεία παραπαίει, η Υγεία φυτοζωεί, ο Πολιτισμός παρακμάζει, η Θρησκεία απογοητεύει. Γιατί; Γιατί φτάσαμε στο σημείο όπου οι πάντες κατηγορούν τους πάντες και τελικά, κανένας δεν είναι αυτός που φταίει; Γιατί επιτρέψαμε σε κάθε λογής απατεώνες να ρυθμίσουν τη ζωή μας; Και σήμερα, γιατί επιτρέπουμε στους ίδιους απατεώνες να μάς οδηγήσουν στην επόμενη μέρα;
Ήρθε η ώρα, ως κοινωνία να αλλάξουμε ρότα. Να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, τι κάναμε και πού βρεθήκαμε. Και αφού καταφέρουμε να γνωριστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, θα μπορέσουμε να σβήσουμε ό,τι αμαύρωσε το παρελθόν μας και υπονομεύει το παρόν.
Τότε και μόνο τότε θα απαλλαγούμε από τους κάθε λογής αυτόκλητους ‘Σωτήρες’ που το μόνο που κάνουν είναι να μάς ρίχνουν ακόμα βαθύτερα στην κινούμενη άμμο της οπισθοδρόμισης και της παρακμής.
Αν εμείς φταίγαμε ελάχιστα για τη σημερινή κατάντια, θα φταίμε απόλυτα αν δεν την ανατρέψουμε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή