Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

"Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς"

    .....του Χρήστου Παπά




   "Τα παιδιά της γειτονιάς του τον πειράζουνε." Δήλωση της Μαρίκας Παπαγκίκα για το χθεσινό συμβάν στην συναυλία του Γιώργου Νταλάρα.

Ο Νταλάρας καλώς έκανε και πήρε θέση. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε καθώς ο Νταλάρας έχει άποψη επί παντός επί στητού (για να μην φάω και καμιά μήνυση δεν θα γράψω κανένα συμπληρωματικό λαϊκό απόφθεγμα). Κανείς δεν συγχωρείτε για την αποχή και την αβουλία του στα κοινά. Και η άποψη του καθενός, δεκτή, ασχέτως εάν είναι τεκμηριωμένη ή όχι ή εάν συμφωνούμε ή όχι οι υπόλοιποι.

Αλλά κακώς την εξέφρασε με τον τρόπο με τον οποίο το έκανε.

Και έτσι δόθηκε το έναυσμα του ξεσηκωμού όλων των "αναμάρτητων" της Ελλάδας που σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης, των αγωνιστών του πολιτεύματος, των κολονών της δημοκρατίας και όλων των ελευθεριών του ανθρώπου οι οποίοι του έδειξαν, μέσα από τα απύθμενα βάθη της παιδείας των και του ελληνικού πολιτισμού, τον σωστό τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να εκφράζεται ο καθείς δημοσίως...

Θα τονωθεί και η τοπική γαλακτοβιομηχανία. Θα εξασφαλισθούν και θέσεις εργασίας. Πιθανώς να δημιουργηθούν και νέες.

Τι και εάν χάνουμε το τρένο των εξελίξεων, τι και εάν δεν έχουμε ιδέα για τα περισσότερα από όσα λέμε, τι και εάν αγνοούμε την έκφραση "σφαιρική αντίληψη", τι και εάν παρασυρόμαστε, όχι από τα πάθη, ούτε καν από τα λάθη που ώς γνωστόν είναι ανθρώπινα, αλλά από την βλακεία μας που μετεξελίσσεται σε μίσος και αποτυπώνεται με βία ενάντια σε όποιον διαφωνεί ή πιστεύουμε ότι διαφωνεί ή μας λένε ότι διαφωνεί ή ακούστηκε ότι διαφωνεί ή δεν βαριέσαι, διαφωνεί δεν διαφωνεί, έχει μια κάποια περιουσία και γυναίκα βουλευτή.

Ο Γιώργος Νταλάρας είναι η αιχμή του δόρατος του διεθνούς αιμοβόρου καπιταλισμού και του μουσικού ιμπεριαλισμού. Είναι προδότης της τάξης του επειδή βγάζει περισσότερα από τους παιδικούς του γείτονες και προδότης της πατρίδος επειδή εξέφρασε άποψη, και μάλιστα σε ιδιωτικό κανάλι (άπαπα), η γυναίκα του πήρε σαφή πολιτική θέση υπέρ του Μνημονίου και επειδή έτσι μου είπαν.

Και φτάνουμε στο σημείο όπου τα blogs, τα οποία ήταν ελπίδα για μια δικαιότερη, δημοκρατικότερη και πιο ελεύθερη διακίνηση ιδεών και άμεσης δημοκρατίας του λόγου, καταντούν αισχρότερα και πιο προπαγανδιστικά ακόμα και από τα ιδιωτικά ΜΜΕ!

Φτάνουμε στο σημείο όπου οι πολίτες, οι ανώτατοι προστάτες του πολιτεύματος, κατά τις προσταγές του συντάγματος, εφαρμόζουν αυτά τα οποία κατακρίνουν! Η ανώνυμη αλητεία, δεν είναι ούτε βήμα προόδου, ούτε δείκτης συμμετοχής στα κοινά και δημοκρατικής, ή έστω παραγωγικής, παρέμβασης.

Κακή η οικονομική βία της κυβέρνησης; Κακή. Κακή η απάνθρωπη και αρκετές φορές αδικαιολόγητη βία της αστυνομίας; Κακή. Κακή η βία των πολιτών; Κακή; Αναρωτιέμαι τι να σκέφτεστε πάνω στο ζήτημα. Μήπως να καταδικάσουμε τη βία, από όπου και εάν προέρχεται;

Αυτό δεν θα ήταν απόδειξη πώς σεβόμαστε τα δικαιώματα μας; Τους αγώνες αυτών που πάλεψαν για να τα αποκτήσουμε; Πώς αναγνωρίζουμε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μας; Πώς δεν αναλωνόμαστε σε εξάρσεις και εξαρτήσεις; Πώς συσπειρωνόμαστε και δεν διχαζόμαστε; Πώς επικεντρωνόμαστε στην ουσία και σε προσπάθειες βελτίωσης (εκδημοκρατισμού, εξανθρωπισμού, παίδευσης, κτλ) της παγκόσμιας κοινωνίας αρχίζοντας από τον εαυτό μας; Πώς υπηρετούμε την φωτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης μας;..Λέω μήπως.

Μήπως έτσι καταφέρουμε να φωτίσουμε τα μονοπάτια των καιρών και του μέλλοντος.

- Ο τίτλος είναι από τον πολυαγορασμένο δίσκο των 300.000 πωλήσεων του 1989.

2 σχόλια:

  1. Το γιαούρτωμα κάνει καλό, στρώνει επιδερμίδα, ενδεχομένως και χαρακτήρα. Το γιουχάρισμα επίσης, βοηθάει τις φωνητικές χορδές και αποφεύγεις να ακούσεις τις π*ρδές που σου πετάει ο συνομιλητής σου - παύλα- συνδιαλεγόμενος.

    Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο δεν παίρνεις θέση σε μια συναυλία σου για κάτι τόσο φλέγον περιμένοντας να ακούσεις παλαμάκια. Έκανε βλακεία ο Νταλάρας, όχι επειδή εξέφρασε τις πεποιθήσεις του γενικά. Αλλά επειδή τις εξέφρασε σε μια συναυλία που στο κάτω κάτω μόνο αυτός έχει το μικρόφωνο και κανείς δεν μπορεί να του απαντήσει ώστε να γίνει ένα σωστό debate (που θα'λεγαν και στο Mega).
    Επομένως, ο κόσμος απήντησε με "ουυυυ" και γιαούρτια. Άκουσα και για μια καρέκλα, αλλά τι να πεις; Μπορεί να φταίει και το ΣΤΑΡ για την παραπληροφόρηση που ήθελε να κάνει το συμβάν πιο "πικάντικο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί στην Ελλάδα έχουν βάλει ποτέ την γραμμή ανάμεσα στην "γνήσια έκφραση της λαικής οργής" και στον τραμπουκισμό του όχλου; Μπορώ να πω ότι μέχρι στην επίθεση στον Χατζηγάκη ξέρω γω πάνω κάτω η ιδέα ήταν "αν δεν ανοίξουν κεφάλια όλα επιτρέπονται", και με αυτό πήγαινε και μια ολόκληρη κουλτούρα χλευασμού κάτι, από τα λέηζερ την διακοπή του αγώνα και την εισβολή οπαδών, στο "γαμιέται η μάνα" του κάθε ποδοσφαιρστή, στις μούτζες στην παρέλαση, στο να "μπουκάρουν με ντου" σε ομιλίες και εναλλάξ να ρητορεύουν παριστάνοντας τον γκάντι και πάλι να λένε κάτι για σεξ και για μάνες, στις φουσκωτές κούκλες της ΔΑΠ, στα βίντεο του λαζόπουλου με φωτογραφίες πολιτικών να κουνιούνται σε κώλους αγελάδων ή τι άλλη χαζομάρα έκανε, μαλάκα πλάκα πλάκα είναι όλοι για τα μπάζα ρε.

    Και μαζί με τον χλευασμό και τις απειλάρες για "γαμήσια", μόλις βγει κάποιος δημαγωγός, γλύφτης ψεύτης, ή κανένας τύπος σαν τον Ψωμιάδη, ή να μοιράζει υποσχέσεις, τότε αλλάζει το τροπάριο και τον φωνάζουν το καλό και τίμιο παληκάρι! Αχαχα είναι γελοίο αλλά αν το σκεφτεί κανείς το επόμενο επίπεδο αυτής της κατάστασης είναι το πελατειακό κράτος, το δεν ψηφίζουμε όποιον σκέφτεται μακροπρόθεσμα (λιτότητα κτλ) ψηφίζουμε κάποιον που μας λέει θα μας τα μοιράσει κατευθείαν και αν πάμε για φούντο θα τον βγάλουμε κλέφτη και προδότη! Χωριατίες ρε φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή