"Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς"

    .....του Χρήστου Παπά

   "Τα παιδιά της γειτονιάς του τον πειράζουνε." Δήλωση της Μαρίκας Παπαγκίκα για το χθεσινό συμβάν στην συναυλία του Γιώργου Νταλάρα.

Ο Νταλάρας καλώς έκανε και πήρε θέση. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε καθώς ο Νταλάρας έχει άποψη επί παντός επί στητού (για να μην φάω και καμιά μήνυση δεν θα γράψω κανένα συμπληρωματικό λαϊκό απόφθεγμα). Κανείς δεν συγχωρείτε για την αποχή και την αβουλία του στα κοινά. Και η άποψη του καθενός, δεκτή, ασχέτως εάν είναι τεκμηριωμένη ή όχι ή εάν συμφωνούμε ή όχι οι υπόλοιποι.

Αλλά κακώς την εξέφρασε με τον τρόπο με τον οποίο το έκανε.

Και έτσι δόθηκε το έναυσμα του ξεσηκωμού όλων των "αναμάρτητων" της Ελλάδας που σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης, των αγωνιστών του πολιτεύματος, των κολονών της δημοκρατίας και όλων των ελευθεριών του ανθρώπου οι οποίοι του έδειξαν, μέσα από τα απύθμενα βάθη της παιδείας των και του ελληνικού πολιτισμού, τον σωστό τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να εκφράζεται ο καθείς δημοσίως...

Θα τονωθεί και η τοπική γαλακτοβιομηχανία. Θα εξασφαλισθούν και θέσεις εργασίας. Πιθανώς να δημιουργηθούν και νέες.

Τι και εάν χάνουμε το τρένο των εξελίξεων, τι και εάν δεν έχουμε ιδέα για τα περισσότερα από όσα λέμε, τι και εάν αγνοούμε την έκφραση "σφαιρική αντίληψη", τι και εάν παρασυρόμαστε, όχι από τα πάθη, ούτε καν από τα λάθη που ώς γνωστόν είναι ανθρώπινα, αλλά από την βλακεία μας που μετεξελίσσεται σε μίσος και αποτυπώνεται με βία ενάντια σε όποιον διαφωνεί ή πιστεύουμε ότι διαφωνεί ή μας λένε ότι διαφωνεί ή ακούστηκε ότι διαφωνεί ή δεν βαριέσαι, διαφωνεί δεν διαφωνεί, έχει μια κάποια περιουσία και γυναίκα βουλευτή.

Ο Γιώργος Νταλάρας είναι η αιχμή του δόρατος του διεθνούς αιμοβόρου καπιταλισμού και του μουσικού ιμπεριαλισμού. Είναι προδότης της τάξης του επειδή βγάζει περισσότερα από τους παιδικούς του γείτονες και προδότης της πατρίδος επειδή εξέφρασε άποψη, και μάλιστα σε ιδιωτικό κανάλι (άπαπα), η γυναίκα του πήρε σαφή πολιτική θέση υπέρ του Μνημονίου και επειδή έτσι μου είπαν.

Και φτάνουμε στο σημείο όπου τα blogs, τα οποία ήταν ελπίδα για μια δικαιότερη, δημοκρατικότερη και πιο ελεύθερη διακίνηση ιδεών και άμεσης δημοκρατίας του λόγου, καταντούν αισχρότερα και πιο προπαγανδιστικά ακόμα και από τα ιδιωτικά ΜΜΕ!

Φτάνουμε στο σημείο όπου οι πολίτες, οι ανώτατοι προστάτες του πολιτεύματος, κατά τις προσταγές του συντάγματος, εφαρμόζουν αυτά τα οποία κατακρίνουν! Η ανώνυμη αλητεία, δεν είναι ούτε βήμα προόδου, ούτε δείκτης συμμετοχής στα κοινά και δημοκρατικής, ή έστω παραγωγικής, παρέμβασης.

Κακή η οικονομική βία της κυβέρνησης; Κακή. Κακή η απάνθρωπη και αρκετές φορές αδικαιολόγητη βία της αστυνομίας; Κακή. Κακή η βία των πολιτών; Κακή; Αναρωτιέμαι τι να σκέφτεστε πάνω στο ζήτημα. Μήπως να καταδικάσουμε τη βία, από όπου και εάν προέρχεται;

Αυτό δεν θα ήταν απόδειξη πώς σεβόμαστε τα δικαιώματα μας; Τους αγώνες αυτών που πάλεψαν για να τα αποκτήσουμε; Πώς αναγνωρίζουμε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μας; Πώς δεν αναλωνόμαστε σε εξάρσεις και εξαρτήσεις; Πώς συσπειρωνόμαστε και δεν διχαζόμαστε; Πώς επικεντρωνόμαστε στην ουσία και σε προσπάθειες βελτίωσης (εκδημοκρατισμού, εξανθρωπισμού, παίδευσης, κτλ) της παγκόσμιας κοινωνίας αρχίζοντας από τον εαυτό μας; Πώς υπηρετούμε την φωτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης μας;..Λέω μήπως.

Μήπως έτσι καταφέρουμε να φωτίσουμε τα μονοπάτια των καιρών και του μέλλοντος.

- Ο τίτλος είναι από τον πολυαγορασμένο δίσκο των 300.000 πωλήσεων του 1989.