Προσευχή, η συνήθεια που γιατρεύει!!!

....του Φοίβου Παλπάνη



Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει την πιο αρχέγονη τεχνική διαλογισμού. Γιατί, στην ουσία, η προσευχή σε μεταφέρει σε μια άλλη κατάσταση συνείδησης...
Σε συντονίζει με μια ανώτερη πνευματική δύναμη, δίνει κουράγιο και βοηθάει στο να αντέχουμε τους σωματικούς και πνευματικούς πόνους!! Αλλά όχι μόνο αυτό...

Σύμφωνα με πολλές έρευνες έχει αποδειχθεί οτι οι ωφέλειες του διαλογισμού είναι ποικίλες. Ο διαλογισμός επιδρά θετικά τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα. Μάλιστα, όσον αφορά στις επιδράσεις του διαλογισμού στην υγεία, μελέτες έδειξαν ότι οι συστηματικές ασκήσεις διαλογισμού, ίσως είναι εξίσου αποτελεσματικές με τα φάρμακα στην πρόληψη εγκεφαλικών επεισοδίων και εμφραγμάτων, καθώς χαλαρώνει το νευρικό σύστημα και μειώνει την αρτηριακή πίεση, κάτι που πιθανώς πραγματοποιείται με άλλες μορφές αυτοσυγκέντρωσης.

Όμως, τι ακριβώς συμβαίνει στη διαρκεια μιας τέτοιας πνευματικής κατάστασης όπως είναι η προσευχή; Η απάντηση σαφώς και είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά θα μπορούσαμε να υποστηρίζουμε ότι σε αυτές τις καταστάσεις ο ανθρωπος υπεισέρχεται σε μια ανώτερη πνευματική κατάσταση συνειδήσεως απ΄ αυτήν που βρίσκεται στην καθημερινότητα. Η ανιότερη αυτή κατάσταση συνίσταται στην αυξημένη διανοητική και φυσική ευεξία. Δηλαδή, αυτό που συνήθως ποικίλει, είναι ο σκοπός. Ωστόσο, η προσευχή όταν γίνεται από καρδιάς και υπάρχει προσήλωση, είναι ιδιαίτερα ενεργητική σε φυσικό και πνευματικό επίπεδο.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον νευροβιολόγο δρ. Άντριου Νιούμπεργκ , η προσευχή και ο διαλογισμός βελτιώνουν την ικάνοτητα συγκέντρωσης και ενισχύουν τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Ακόμα, ενισχύονται οι περιοχές του εγκεφάλου που αφορούν στην προσοχή και τη συμπόνια, ενώ κατευνάζονται αυτές που συνδέονται με αγωνία και με φόβο, περιορίζοντας, έτσι, τις αρνητικές και δυσάρεστες σκέψεις.

Η προσευχή, βέβαια, χρησιμοποιείται και ως «φάρμακο» από άτομα που πάσχουν από σοβαρές αρρώστιες με αξιόλογες εξελίξεις για την υγεία τους σε πολλά απο αυτά. Το μυστικό είναι οτι οι ασθενείς με μεγάλη πίστη και αυξημένη πνευματικότητα έχουν καλύτερους και πιο αισιόδοξους τρόπους αντιμετώπισης της νόσου. Έτσι, λοιπόν, πολλοί είναι οι ασθενείς με σοβαρές παθήσεις, οι οποίοι βασανίζονται με ερωτήματα γύρω απο τη θνησιμότητα, την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, το σκοπό της ζωής, τις απαντήσεις των οποίων αναζητούν στην πίστη και στην προσευχή. Αυτές είναι ικανές να τους δώσουν την αισιοδοξία και τον εφησυχασμό για το μέλλον, καθώς η αρρώστια απομακρύνει τα όνειρα και τις ελπίδες τους.

Κλείνοντας, ήθελα να τονίσω ότι υπάρχουν και γνώμες οι οποίες είναι αντίθετες με αυτές και υποστηρίζουν ότι το «θρησκευτικό κίνημα» δεν είχε ποτέ κανένα λόγο ύπαρξης και ανάμειξης με το «ιατρικό». Όμως, κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει τα ζωντανά παραδείγματα θεραπείας του καρκίνου εξαιτίας της προσευχής και κατά συνέπειας της πίστης, γιατί η προσευχή σύμφωνα με το γέροντα Πορφύριο μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας όσο ανίατη κι αν θεωρείται αυτή!

* Ο Φοίβος Παλπάνης είναι φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.