Θα ήθελα μονάχα να ξέρεις η απουσία σου βροχή
που πέφτει λίγη λίγη...
που όμως, δίχως να το θέλω,
γίνεται με τον καιρό θάλασσα
και με πνίγει.
Όσο και αν είμαστε μακριά
πολλά κι αν είναι τα μίλια
ακόμη το αισθάνομαι πως
σε φιλώ στα χείλια.
Οι στάλες που πέφτουνε
με οδηγούν στα χείλη σου,
στην τρυφερή αγκαλιά σου
αφού εκεί κοιμάμαι ήσυχα
με τον ήχο της καρδιάς σου.
Γιατί ένα φιλί για να γεννηθεί
θέλει δύο χείλη,
ένας έρωτας για να ζήσει
θέλει δύο κορμιά.
Ενώ εγώ για να υπάρχω
θέλω μόνο ΕΣΕΝΑ.
*Η Βασιλική Τσιαμήτα είναι φοιτήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου