....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη
Φαντάζεσαι πως κάπου, κάποτε, κάτι...
μετεωρίζεσαι για ώρες
το σύμπαν, ο κόσμος, το πέρα και έξω και αλλού
κι ίσως πως αν τότε, αν όχι, κάτι άλλο θα είχε γίνει αντ' αυτού...
υποθετικές ευθύνες και πάλι υποθετικές σκόπιμες ανευθυνότητες
γιατί πάντα αρεσκόμαστε στα σκάνδαλα και τις εξιχνιάσεις μυστηρίων.
Ονειρεύεσαι τις τάχα δικές σου αναβεβλημένες, ηρωικές και ένδοξες φανταστικές εκστρατείες του παρελθόντος
ανεπιβεβαιώσιμες κι ανύπαρκτες έξω από τη φαντασία σου
κι ωστόσο
σ' αρέσει να ασχολείσαι, να ρεμβάζεις,
να γίνεσαι πρωταγωνιστής και πεσών επαναστάτης ληθαργικών ονείρων ενός άλλου "τότε" σου
αλλά...
είμαστε εδώ.
Γύρνα πίσω στο τώρα, γιατί
Ακόμα είμαστε εδώ.
Όσο κι αν το 'θελες να μην ήταν το τώρα το ένδοξο άλλοθι των μεγαλοφανταστεπιτευγμάτων σου
αυτός είναι ο κόσμος μας. Το τώρα και εδώ.
Είμαστε για να πιστοποιήσουμε αυτά που πέρασαν
είμαστε για να καθησυχάσουμε με την αδιαμφισβητησιμότητα της ύπαρξής μας αυτά που πεζοπορούν
και είμαστε
για να ''πιάσουμε θέση'' για όσα θά 'ρθουν,
κι όταν έρθουν
να τους παραχωρήσουμε τη θέση μας
μη μείνουν όρθια και φύγουν στη μέση της παράστασης
αφού έτσι κι αλλιώς εμείς θα πλησιάζουμε στο τέλος της δικής μας ερμηνείας.
Πρέπει κάτι να κάνουμε. Κάτι.
Δεν ξέρω ακριβώς. Όμως πρέπει.
Τίποτα δε σου χαρίζεται χωρίς να καταβάλλεις έστω και το ελάχιστο
για να δείξεις πως το εκτιμάς.
Γίνε ο δημιουργός του τώρα, ο καθημερινός ήρωας του σήμερα
-του δικού σου σήμερα-
ο παρών, στεκούμενος κι αληθινός εσύ.
Όχι ο άλλος, εκείνος που φαντάστηκες ομοίωμά σου κάποιες νύχτες
ή κάποιες στιγμές που σου 'παν πως δε θα μπορέσεις, πως έκανες λάθη,
πως υπάρχει το ακατόρθωτο, πως μετριάζεται το ασυμβίβαστο.
Παράτησε για λίγο τον θίασο από μαριονέτες του μυαλού σου στον οποίο είσαι θιασάρχης
κι έλα για λίγο στο τώρα.
Έλα να κάνουμε αυτό το "Κάτι"
που εκτός των άλλων
θα σε μεταμορφώσει
από απλό πρωτομαριονετάρχη
σε έναν μεγαλειώδη υπερασπιστή και παρόντα επαναστάτη του εαυτού και της ζωής σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου