Τι σημαίνει «εξαρτιέμαι»;

.....της Έφης Δίντση

  Από ετυμολογικής άποψης σημαίνει, εκτός των άλλων «να βρίσκεται κάποιος υπό τη δικαιοδοσία ή την εξουσία κάποιου άλλου». Από ψυχολογικής, σωματικής και πνευματικής άποψης όμως;
Είναι δύσκολο για κάποιον να παραδεχτεί ότι εξαρτιέται, ή πιο απλά γαντζώνεται από κάποιον. Είναι, για τους περισσότερους, σα να παραδέχεται αυτομάτως ότι δεν έχει τη δική του δυνατή προσωπικότητα, ότι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να έχει το άτομο το οποίο πιστά ακολουθεί και θαυμάζει δίπλα του. Συνήθως έτσι συμβαίνει. Συναντάμε κάποιον που για πολλούς και διάφορους λόγους έχει στην ενέργειά του κάτι που μας μαγνητίζει και μας υποβάλλει χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι σιγά σιγά αρχίζουμε να κάνουμε ό, τι αυτός επιθυμεί, να προσπαθούμε να του μοιάσουμε και το χειρότερο; Ασυναίσθητα να επιθυμούμε να «κλέψουμε» λίγη από τη δόξα του.

Από την άλλη μεριά η έννοια εξαρτιέμαι μπορεί να έχει και μια θετική χροιά. Κάποιος, για παράδειγμα, που πάντα στη ζωή του ήταν ανεξάρτητος, χωρίς να στηρίζεται στην παρέα, στη φιλία ή στον έρωτα των άλλων, μπορεί να έρθει εκείνη η στιγμή στη ζωή του που να συναντήσει ανθρώπους τους οποίους, χωρίς κακεντρέχεια και ζήλια, θαυμάζει και θέλει να συλλέξει από αυτούς οτιδήποτε θετικό και αξιόλογο μπορεί. Κάνει παρέα μαζί τους, συναναστρέφεται, συζητάει και ουσιαστικά μαθαίνει από αυτούς! Τους κάνει φίλους του και τους συμβουλεύεται κάθε φορά που το έχει ανάγκη ξέροντας ότι θα τον βοηθήσουν και θα του σταθούν, χωρίς να τον παρεξηγήσουν ή να τον θεωρήσουν γαντζωμένο από πάνω τους.

Υπάρχει ωστόσο και η «υπαρξιακή» εξάρτηση, η οποία έγκειται στο φόβο των ανθρώπων απέναντι στη μοναξιά και ίσως να είναι από τις πιο δύσκολες μορφές εξάρτησης έναντι σε ανθρώπους. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα που από το φόβο τους και μόνο μη μείνουν μόνοι επιδιώκουν να κάνουν παρέες και να συναναστρέφονται πάντοτε με κάποιον, χωρίς όμως να νιώθουν κάτι γι αυτόν, είτε αγάπη, είτε έρωτα, είτε απλή συμπάθεια. Απλά φοβούνται.

Τέλος, η χειρότερη ίσως μορφή εξάρτησης γενικότερα είναι αυτή από ουσίες. Είναι κάτι πολύ δύσκολο στις μέρες μας και δυστυχώς, λόγω καταστάσεων που επικρατούν στον κόσμο και επειδή γενικά σα γενιά ίσως και να έχουμε χάσει λίγο το πραγματικό νόημα της ζωής, εμφανίζονται όλο και περισσότερα κρούσματα. Είτε οι ουσίες αυτές είναι τα ναρκωτικά, είτε η νικοτίνη, είτε το αλκοόλ, είτε ακόμη και το κινητό μας που τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξάρτηση, δεν παύει να είναι κάτι κακό, άσχημο και πολλές φορές δυστυχώς θανατηφόρο.

Τι μπορούμε να πούμε, λοιπόν, για την εξάρτηση; Είναι κάτι καλό; Κάτι κακό; Τι δείχνει γι' αυτούς που εξαρτώνται; Αδυναμία χαρακτήρα; Φόβο; Περιέργεια να δοκιμάσουν κάτι καινούριο; Θαυμασμό προς πρόσωπα από τα οποία μπορούν να επωφεληθούν; Πότε καταλαβαίνουμε ότι εξαρτιόμαστε από κάποιον ή κάτι; Πότε καταλαβαίνουμε ότι είναι καιρός να πάψουμε να εξαρτιόμαστε; Πότε καταλαβαίνουμε ότι αυτή η εξάρτηση δε μας κάνει καλό και είναι επιβλαβής για εμάς; Και το σημαντικότερο, πώς παύουμε να εξαρτιόμαστε από κάποιον ή από κάτι; Γιατί σε αυτό ακριβώς το ερώτημα κρύβεται η δύναμη του κάθε ανθρώπου.