από Dubium
Γράψτε, σχολιάστε αντιδράστε. Προς τί ο δισταγμός; Προς τί ο φόβος;
Το δράμα της σημερινής νεολαίας είναι το γεγονός πως γαλουχηθήκαμε σε μια κοινωνία όπου δεν χρειάστηκε ποτέ να διεκδικήσουμε, να μιλήσουμε, να εκφραστούμε. Μεγαλώσαμε μαθημένοι στην σιωπή και την αδράνεια. Υιοθετήσαμε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που ως νέοι έπρεπε να ενοχοποιήσουμε. Αυτό το κατεστημένο της αδράνειας και της αυτολογοκρισίας, καλούμαστε τώρα να ανατρέψουμε.
Ο καθένας με τις δικές του σκέψεις κα προσλαμβάνουσες καλείται να εκφραστεί ελεύθερα μέσα από άρθρα, παρεμβάσεις, σχόλια, διάλογο , διαφωνία. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται ντροπή και δισταγμό για τις απόψεις του. Ντροπή πρέπει να αισθάνονται αυτοί που δεν έχουν άποψη.
Ορισμένοι θα σκεφτείτε την κριτική των γνωστών σας, άλλοι αρνητικά σχόλια ανθρώπων του μικρόκοσμού μας, ορισμένοι θα υποτιμήσετε τον εαυτό σας και θα πείτε πως δεν μπορείτε να γράψετε. Αλλά αν διστάσετε τώρα λιποτακτείτε μπροστά στο σάπιο φαινόμενο που θέλουμε να καταπολεμήσουμε, να ανατρέψουμε. Συστρατεύεστε σιωπηρά μαζί του. Αν διστάσετε τώρα θα διστάζετε για μια ζωή. Και είναι άσχημη μια ζωή μέσα στον φόβο της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Είναι μια έμμεση και ουσιαστικά οικειοθελής παραχώρηση και στέρηση του ιδανικού της ελευθερογνωμίας. Η σιωπή είναι συνενοχή.
Σχολιάστε, διαφωνήστε, φωνάξτε, τοποθετηθείτε, αμφισβητείστε, συμβάλλετε με την φωνή σας σε αυτόν τον αγώνα των επιχειρημάτων, σε όποιο ύφος, όποια γλώσσα, με πάθος και σθένος. Οι δημόσιες τοποθετήσεις είναι οι πιο συνεπείς, οι πιο ελεύθερες από τα δεσμά του φόβου, και οι πιο παραγωγικές. Το μικρόφωνο είναι μπροστά σας και το κοινό περιμένει να δεχτεί αυτά που έχετε να του πείτε. Το μόνο που λείπει είναι η φωνή σας.
Γράψτε, σχολιάστε αντιδράστε. Προς τί ο δισταγμός; Προς τί ο φόβος;Το δράμα της σημερινής νεολαίας είναι το γεγονός πως γαλουχηθήκαμε σε μια κοινωνία όπου δεν χρειάστηκε ποτέ να διεκδικήσουμε, να μιλήσουμε, να εκφραστούμε. Μεγαλώσαμε μαθημένοι στην σιωπή και την αδράνεια. Υιοθετήσαμε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που ως νέοι έπρεπε να ενοχοποιήσουμε. Αυτό το κατεστημένο της αδράνειας και της αυτολογοκρισίας, καλούμαστε τώρα να ανατρέψουμε.
Ο καθένας με τις δικές του σκέψεις κα προσλαμβάνουσες καλείται να εκφραστεί ελεύθερα μέσα από άρθρα, παρεμβάσεις, σχόλια, διάλογο , διαφωνία. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται ντροπή και δισταγμό για τις απόψεις του. Ντροπή πρέπει να αισθάνονται αυτοί που δεν έχουν άποψη.
Ορισμένοι θα σκεφτείτε την κριτική των γνωστών σας, άλλοι αρνητικά σχόλια ανθρώπων του μικρόκοσμού μας, ορισμένοι θα υποτιμήσετε τον εαυτό σας και θα πείτε πως δεν μπορείτε να γράψετε. Αλλά αν διστάσετε τώρα λιποτακτείτε μπροστά στο σάπιο φαινόμενο που θέλουμε να καταπολεμήσουμε, να ανατρέψουμε. Συστρατεύεστε σιωπηρά μαζί του. Αν διστάσετε τώρα θα διστάζετε για μια ζωή. Και είναι άσχημη μια ζωή μέσα στον φόβο της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Είναι μια έμμεση και ουσιαστικά οικειοθελής παραχώρηση και στέρηση του ιδανικού της ελευθερογνωμίας. Η σιωπή είναι συνενοχή.
Σχολιάστε, διαφωνήστε, φωνάξτε, τοποθετηθείτε, αμφισβητείστε, συμβάλλετε με την φωνή σας σε αυτόν τον αγώνα των επιχειρημάτων, σε όποιο ύφος, όποια γλώσσα, με πάθος και σθένος. Οι δημόσιες τοποθετήσεις είναι οι πιο συνεπείς, οι πιο ελεύθερες από τα δεσμά του φόβου, και οι πιο παραγωγικές. Το μικρόφωνο είναι μπροστά σας και το κοινό περιμένει να δεχτεί αυτά που έχετε να του πείτε. Το μόνο που λείπει είναι η φωνή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου