Ας φρόντιζαν...

....του Νίκου Καμπούρη

    Μας λέει ο Καβάφης σε ένα ποίημα του:

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).

Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

---

Ας φρόντιζαν λοιπόν να δημιουργήσουν έναν Τέταρτο καλό. Αυτόν που δε θα έβλαπτε την ‘Συρία’ το ίδιο με τους άλλους τρεις...

Αυτόν που θα έκανε τον Ζαβίνα να κοκκινήσει από ντροπή για την ανοησία, που μας πούλαγε αυτά τα χρόνια ως εξυπνάδα.

Αυτόν που θα οδηγούσε τον Γρυπό στη φυλακή. Όχι γιατί ο Ζαβίνας, ως άξιος αντίπαλος, θα του είχε στήσει την παγίδα. Αλλά γιατί ο Τέταρτος, αυτός ο άγνωστος που ακόμα ψάχνουμε, θα είχε καταφέρει να ξεσκεπάσει τις καλά κουκουλωμένες ενοχές, απ’τα εγκλήματα εις βάρος της ‘Συρίας’.

Μαζί με τον Γρυπό, θα είχε ξεμπροστιάσει και τον Υρκανό. Αυτό το τέρας που διατείνεται ακόμα πως μοναδική του σκέψη είναι η ‘Συρία’. Έλα όμως, που όποτε το λέει, η ‘Συρία’ ακόμα πιο βαθια στη σήψη και την παρακμή βυθίζεται...

Ας φρόντιζαν λοιπόν οι κραταιοί θεοί να φτιάξουν τούτο τον Τέταρτο. Τον διαφορετικό. Αυτόν που θά ‘σπαζε τα δεσμά του φόβου και της ενοχής.

Όσο δεν τον φτιάχνουν, όλο και πιο πολλοί θα είναι αυτοί που θα έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Και όλο και κάποιος ‘Ζαβίνας’, ‘Γρυπός’ ή ‘Υρικανός’ θα βρεθεί στον δρόμο της παραπαίουσας καβαφικής ‘Συρίας’ για να σκυλέψει ό,τι απέμεινε από το Δημοκρατικό της σώμα...

Υ.Γ.
Όπου Συρία, βάλε Ελλάδα.
Όπου Ζαβίνας, Γρυπός ή Υρκανός, βάλε τον μάγκα νεοέλληνα επιχειρηματία, δημοσιογράφο ή πολιτικό.
Όπου Τέταρτος, βάλε την ελπίδα για το αύριο.
Όπου Κραταιος θεός, βάλε τον εαυτό σου. Όχι μόνο του. Μαζί με τους γύρω σου. Με αυτούς, που αν ξυπνήσουν, μπορούν να απαλλάξουν την καβαφική ‘Συρία’ από την ‘αψήφιστη εκλογή’ και να την οδηγήσουν στη συλλογική δημιουργία του ‘Τετάρτου’...