Νούς και συναίσθημα

....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Κάποιοι σύγχρονοι ψυχολόγοι αναλύουν το φαινόμενο της ύπαρξης δύο εγκεφάλων σε έναν άνθρωπο. Στα πλαίσια του δυϊσμού στην ανθρώπινη σκέψη, πολλές φορές αναφερόμαστε στο νου, τη λογική δηλαδή, και στη ψυχή ή πιο συγκεκριμένα στο συναίσθημα.

Είναι γεγονός, ότι αρκετές φορές, σκεφτόμαστε βάση του συναισθήματος που έρχεται σε άμεση σύγκρουση με την λογική, ενώ αρκετά συχνά θέτουμε παράλογους στόχους και τους αποκαλούμε όνειρα. Και τα όνειρα, είναι το απαραίτητο εκείνο εφόδιο, που στις δύσκολες στιγμές της ζωής, όπως ένας χωρισμός, μια επαγγελματική αποτυχία, μας απογοητεύει και μας αφήνει εκτεθειμένους. Το όνειρο είναι η ελπίδα και η λογική είναι το αναγκαίο. Δίχως τους δύο αυτούς πυλώνες της σκέψης θα ήταν ίσως επίπονη η διαδικασία της ύπαρξής μας.

Ένα παράδειγμα για το τι εννοώ μια γυναίκα χωρίζει τον άντρα της επειδή εκείνος ερωτεύτηκε και θέλει να ζήσει με μια γυναίκα από τον εργασιακό του χώρο, έχοντας ήδη δύο παιδιά.Αφού πέρασε η επίπονη περίοδος των πικρών αντιπαραθέσεων για το σπίτι και την επιμέλεια των παιδιών πλέον έλεγε πως της άρεσε η ανεξαρτησία και ήταν χαρούμενη με τη μοναξιά της. Καθώς τα λεγε όλα αυτά ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια.* Μπορεί η λογική και η πεποίθησή

μας να λέει άλλα, αλλά το συναίσθημα είναι εκεί για να διαφωνήσει.

Δύο μήνες μετά τις εκλογές, θα μπορούσα να ισχυριστώ, ότι στην εκλογική αναμέτρηση τον πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το συναίσθημα. Το εκλογικό σώμα χωρίστηκε σε αυτούς που έμειναν στα παλιά από συνήθεια και κομματική προσήλωση, με κύριο γνώμονα και σταθερό ιδεολογικό φραγμό ίσως και μια μόνο κομματική αντιπαράθεση όπως για παράδειγμα τον αντί-κομμουνισμό. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός παράγοντας ήταν εμφανέστατα ο φόβος, και όπως είναι γνωστό, σε κάθε άνθρωπο επιδρά διαφορετικά ως μηχανισμός άμυνας. Σε κάποιον μπορεί να προκαλεί αυξημένη επιθετικότητα, ενώ σε κάποιον άλλο επιμονή στη θέση του με κάθε κόστος. Έτσι αντικρίσαμε τα ποσοστά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να πολλαπλασιάζονται, συναντώντας κανείς αύξηση και στις συντηρητικές κομματικές δυνάμεις της χώρας.

Καλό είναι το συναίσθημα, καλή και η λογική, πάσχουμε όμως από την τελειότητα και την αρμονική συνύπαρξη των δύο. Ίσως αν μάθουμε ποίες στιγμές να χρησιμοποιούμε το ένα και 

το άλλο ίσως τότε καταφέρουμε να ζούμε καλύτερα.

*(σελ 38 <<Η συναισθηματική νοημοσύνη>> του Daniel Goleman)