Δίλημμα

......της Κατερίνας Μάρα

    Το να είναι κανείς συνειδητοποιημένος σημαίνει πολλά πράγματα.

Λόγου χάρη, συνειδητοποιημένος έλληνας είναι αυτός που ξέρει πως, από στιγμή σε στιγμή, θα τον «χτυπήσουν» εκεί που πονάει περισσότερο. Ύστερα, θα του προσφέρουν απλόχερα μια πελώρια και ευρύχωρη κλούβα, ώστε να ζήσει άνετα μια ευτυχισμένη, παθητική ζωή. Άλλωστε το μόνο που χρειάζονται τα σκυλιά για να ζήσουν χαρούμενα και ευτυχισμένα είναι στέγη, τροφή και πολλά, πολλά χάδια καθώς και γλυκόλογα να τους χαϊδεύουν τα μεγάλα τους αυτιά.


Κάνουν ότι τους λένε και εκτελούν διαταγές χωρίς να αντιμιλήσουν και χωρίς να υψώσουν τον τόνο της φωνής τους καθώς είναι ευρέως γνωστό πως όταν ένα σκυλί γαβγίζει, η καλύτερη αντίδραση θα ήταν ο εκφοβισμός με μία πέτρα, δείγμα υπεροχής και ανωτερότητας. Αυτά τρομαγμένα βάζουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια κλαψουρίζοντας, μα δε γαβγίζουν ποτέ ξανά.

Ο συνειδητοποιημένος έλληνας λοιπόν, είναι προφανές πως έχει πολλές ομοιότητες με τούτα τα σκυλιά. Μα διακρίνει κανείς μια διαφορά. Όταν του βάζουν να πιει νερό, έχει την ικανότητα να καταλάβει εάν αυτό είναι καθαρό ή όχι, αν είναι «διεφθαρμένο», άσχετα αν δεν διαθέτει την οξυδέρκεια που χρειάζεται ώστε να το αναφέρει στο αφεντικό του. Παρόλα αυτά παριστάνει πετυχημένα τον αδαή και συνεχίζει την αυτοκαταστροφική του αποστολή.

Το να είναι κανείς ανίδεος απ την άλλη μεριά έχει κι αυτό διάφορες ερμηνείες.
Παραδείγματος χάρη, ο ανίδεος έλληνας διαθέτει ακριβώς το αντίθετο ορισμό απ αυτόν του συνειδητοποιημένου, μιας και έχει ήδη αναφερθεί. Παρόλο που μοιάζει αφελής και αφηρημένος, βροντοφωνάζει αγέρωχα υποστηρίζοντας με αναρχική ευλάβεια την ρίζα της επανάστασης. Παράλληλα, αγνοεί τους περιορισμούς στους οποίους έχει ακούσια εγκλωβιστεί και ζωγραφίζει τα όνειρα και τα σχέδιά του σε πανό που βρίσκονται δίπλα σε μαύρες και κόκκινες σημαίες.

Ο ανίδεος έλληνας θα παραμείνει ανίδεος, ανημέρωτος και άβουλος μέχρι να καταφέρει επιτέλους να κλείσει το μεγάλο του στόμα και να τιθασεύσει τις ασυμβίβαστες σκέψεις του.

Τελικά, τα περιθώρια εξέλιξης ενός ονειροπόλου νέου έλληνα κυμαίνονται μεταξύ δύο βασικών αξόνων, του συνειδητοποιημένου και του ανίδεου. Μα αυτή η απόφαση αποτελεί ένα μεγάλο δίλημμα διότι στην δική του κοινωνία, καταναλώνοντας έτοιμη, μασημένη τροφή θα ήταν δύσκολο να διακρίνει την ειρωνεία που υπάρχει άφθονη σε κάθε τι που ακούει, διαβάζει ή, ακόμα και ο ίδιος, γράφει.