Η αξία της ελεύθερης Βούλησης

.....του Δημήτρη Πλιάτσικα

   

     Εάν δεν κοιτάς εκεί που πρέπει να πας, θα πας εκεί που κοιτάς λέει μια μια ρωμαϊκή παροιμία . Και ο Επίκουρος συμπληρώνει εάν δεν αισθάνεσαι αυτό που βούλεσαι και που πρέπει, δεν αισθάνεσαι αυτό που δεν πρέπει.


Ενώ λοιπόν έχουμε κληθεί στη ζωή μας γι’άυτο το μεγάλο σκοπό της ελεύθερης βούλησης και της επιλογής μέσα από εσωτερική προσπάθεια να αναπτυχθούμε προσωπικά και να εξελιχθούμε πνευματικά αναπτύσσοντας παράλληλα το συναίσθημα της πληρότητας, τι συμβαίνει και πολλές φορές ζούμε σαν να μην υπάρχει αυτός ο μεγάλος και υψηλός στόχος , με αποτέλεσμα η ζωή μας να καταλήγει σε αποτυχία;

Η πλαστουργική μας ιδιότητα βρίσκεται σε εξέλιξη. Η προσήλωση και ο παρωπιδισμός που δείχνουμε στις βιοτικές μέριμνες που μπορεί να είναι επιτυχημένες, όπως σπουδές, επάγγελμα, κοινωνική προσφορά ,οικογένεια κλπ είναι θεμιτή, αξιοπρόσεκτη, καλοδεχούμενη και τις περισσότερες φορές αναγκαία. Τίθεται όμως ένα σπουδαίο ερώτημα: Γιατί μετά την κατάκτηση των υλικών αγαθών δεν έρχεται και η ανάλογη και αναμενόμενη πνευματική ευτυχία, αλλά τις περισσότερες φορές υπάρχουν πόνος δυστυχία απελπισία και διαζύγια; Μήπως ο πνευματικός στόχος, η πίστη , η κατανόηση η εσωτερική γαλήνη και το αίσθημα της ελευθερίας είναι αλληλένδετα με τα υλικά αγαθά; Μήπως αλλού κοιτάμε και αλλού πάμε;

Ως άνθρωποι υλιστές συχνά παρασυρόμαστε από δευτερεύοντες στόχους-την αποθησαύριση αγαθών, την κατάκτηση εξουσίας, την αύξηση της περιουσίας μας- ξεχνώντας το εν ου εστί. Το ελεύθερο αυτεξούσιο λίγο συμφέρει όταν με το ένα πόδι επικρίνουμε τα κακώς κείμενα και με το άλλο προσκυνάμε την ηδονή σε όλες τις μορφές εξουσίας, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση προς μια κατεύθυνση. Και τότε αναπτύσσεται το πάθος του θυμού από την έλλειψη προσωπικής ικανοποίησης .

Ωστόσο αν στοχαστούμε πως όλα επιλέγονται από την ελεύθερη βούληση , δεν έχουμε πολλά περιθώρια για παράπονα έξω από εμάς. Η ανθρώπινη μοίρα μπορεί να είναι ταυτισμένη με την ελεύθερη σκέψη αλλά έχει μεγάλη εξάρτηση και δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί όσο κι αν εξελιχθεί ο άνθρωπος από την ηδονή και τη νίκη.

Όποιος όμως επιζητά μονό τη νίκη ή την ηδονή έρχεται αντιμέτωπος όχι μονό με την ψυχική του φθορά αλλά και με τη φθορά του σώματος του που υφίσταται τις μεταβολές της συναισθηματικής αστάθειας που τον ταλανίζει.

Η εξάρτηση γενικά από τα υλικά αγαθά δημιουργεί την μεγαλύτερη παγίδα της ανθρώπινης ύπαρξης που μπορεί να σε οδηγήσει στον όλεθρο. Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε έναν υλιστικό και τεχνοκρατικό κλοιό και προσπαθεί μάταια να πάρει ανάσες ελευθερίας. Πνίγεται όμως από τα απόνερα της ασφυκτικής πίεσης της καθημερινότητας και της εργασίας στην οποία επιδίδεται με στόχο να αποκτήσει μεγαλύτερο αμάξι από το γείτονα και να αποσπάσει έτσι λίγο θαυμασμό ικανοποιώντας έτσι την ελεύθερη επιλογή του.

Το νόημα της πραγματικής ελευθερίας από την οποία έχει παρέλθει ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα να απομακρυνθεί από τις παρελθούσες εξαρτήσεις αλλά και να διαφυλαχθεί από τις μέλλουσες. Όποιος επιθυμεί πραγματικά να γευθεί την ελευθερία πρέπει να αποφασίσει να απαλλαγεί από τα υλιστικά βαρίδια και φορτία.

Ελεύθερος και ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που κάποτε στη ζωή του λέει στοπ.Η ελεύθερη επιλογή σημαίνει την ανάπτυξη της δυνατότητας μας να πλησιάσουμε τον ανώτερο σκοπό. Αυτό από μόνο του δεν είναι βέβαιο ότι θα φέρει και την ευτυχία. Ίσως η ευτυχία να είναι εκείνη η τυχερή συγκυρία όπου η ψυχή, το πνεύμα και το σώμα βρίσκονται συντονισμένα στην υπέρτατη ευχαρίστηση και στην ανόθευτη πνευματική ελευθερία και αλήθεια.

Τελικά η ιδέα που έχουμε για τα πράγματα δημιουργεί την ευτυχία ή τη δυστυχία μέσα από την ελεύθερη βούληση.