Η τηλεόραση

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Η τηλεόραση σήμερα, τείνει να εξαφανίσει την ατομική γνώμη ή μάλλον να την εντάξει σε ομαδοποιήσεις. Σε καλεί σε μια δική της λογική, νομίζεις ότι έχεις επιλογή ανάμεσα σε μια πληθώρα τηλεοπτικών σταθμών. Είναι όμως μια ψυχική αυταπάτη. Η τηλεόραση σε κλείνει στα studio της προσαρμογής, τι κι αν σήμερα δε δεις ένα κανάλι, αύριο θα δεις διότι, πολύ απλά δεν έχει καμιά διαφορά. Σε κάνουν να νομίζεις ότι επιλέγεις αυτά που θες να δεις, όμως τα θεάματα της οθόνης, είναι ικανά να καλύψουν τις φαντασιώσεις, τις ψυχώσεις αλλά και τα πολλά κενά που σου άφησε η μέρα καθώς ήσουν προσηλωμένος στη δουλεία σου.

Θα ήθελα στο σημείο αυτό, να αναφερθώ στο ασυνείδητο, το οποίο δείχνει την ύπαρξή του στις κινήσεις μας, που γίνονται μηχανικά, δίχως δηλαδή να καταλαβαίνουμε. Αυτή η παρένθεση, ήταν για να σας δείξω, ότι η τηλεόραση μπορεί να μας επηρεάσει, χωρίς να καλά καλά να το σκεφτούμε. Μπήκε δυναμικά μέσα στη ζωή μας και μας επιβλήθηκε, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι μέχρι και την εμφάνιση του ίντερνετ και την εδραίωση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μας επέβαλε το δικό της τρόπο ζωής, αφήνοντας την κι εμείς με τη σειρά μας, να εισβάλει κατά αυτόν το τρόπο στην προσωπική μας σφαίρα. Η φράση << το είπε στη τηλεόραση>> της προσέδιδε κύρος αυθεντίας, όπως και σήμερα.

Η παγκοσμιοποίηση, ήρθε μέσω της τηλεόρασης, ξαφνικά το DNA άρχισε όμως να διαμαρτύρεται, διότι ο κάθε λαός είναι διαφορετικός, μη με παρεξηγήσετε εδώ δεν τίθεται θέμα ποιότητας, αλλά θέλω να πω, ότι δε μπορείς να πουλήσεις κλιματιστικά σε έναν εσκημόο, πως να το κάνουμε. Για να το αποσαφηνίσω καλύτερα αυτό, εννοώ ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα είχαν μάθει σε ένα άλλο τρόπο ζωής, αυτόν το καταναλωτισμό σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα που έμοιαζαν ξένα και γλυκά, ήταν εισαγόμενο, άμα ρωτήσετε έναν παππού έχει να σου πει για εποχές πείνας με τις ώρες. Έτσι όταν είδαν πολλά αγαθά μαζί και προσιτά δεν είχαν πολλούς ενδοιασμούς και αντιστάσεις, αλλά ποτέ τους, όπως λέει και το τραγούδι, δε διάβασαν Μαρξ και φυσικά αναφέρομαι στο Κεφάλαιο που μιλάει για την αρχή του καπιταλισμού.

Η τηλεόραση άλλαξε τη ζωή μας, μας έκανε σύγχρονα υπερήφανα τετράποδα και παντογνώστες. Πλέον δε σε ξεκουράζει μια βόλτα στο δρόμο το βράδυ, άσε που μπορεί να σου επιτεθεί και κανένας αφού κάθε μέρα τα λέει η τηλεόραση, αλλά σε ξεκουράζει μια οθόνη. Διότι η εικόνα, αιχμαλωτίζει καλύτερα από ένα κάγκελο. Αν δε μπορείς να την σπάσεις αυτή, που σε κάνει κάθε μέρα πλύση εγκεφάλου, τότε ψάξε να βρεις μια καλή ταινία, βάλε την στο DVD-player και απόλαυσε την και θα έχεις κάνει χρήσιμη την άσημη. Το μυαλό είναι δικό σου, μην αφήνεις κανέναν να στο κλέψει και να σε ρίξει σε λήθαργο, κανένας δε μπορεί να σου πει πως να ζεις, όλοι λένε αυτό που έχουν ζήσει, τίποτα παραπάνω, μη γίνεις και εσύ άλλη μια απομίμηση. Άσε την τηλεόραση έξω από το σπίτι και τη ζωή σου.

Όλο αυτό το δοκίμιο-άρθρο, ήταν έμπνευση από το τραγούδι TV screen του Iggy Pop.

http://www.youtube.com/watch?v=AKYCaHYYF3U