~Δείξε_\/_ Έλεος~

.....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Εσύ που βιάστηκες να σφίξεις της ελευθερίας μου τον ξύλινο ποδόγυρο

αλυσοδένοντάς τον πάνω στο αγκαθωτό νερό

Εσύ που υπέστης της αγάπης μου το δόσιμο

και γέμισες καρφιά την εύπλαστη χαρά μου

Εσύ που σήκωσες το βλέμμα πάνω μου

ψυχρά πυροβολώντας

και σκορπίστηκαν οι στάχτες της φτωχής καλοσύνης μου ολόγυρα

Πες μου

σκέφτηκες ποτέ... γιατί;

milă de mine

 

Εσύ που έκανες το ακατόρθωτο του μίσους σου

λευκαίνοντας τις άσημες πληγές μου από σαρκοβόρο θάνατο

Εσύ που χάραξες το πάθος μου για τη ζωή

με φόβους για το αύριο και το μετά του πόνου

Εσύ που στάλαξες μια κούφια έρημο στην όασή μου

λιθοβολώντας με στο χείλος της απελπισίας

και σκίστηκαν τα λιγοστά κουρέλια μου στην άβυσσο κυλώντας

Πες μου

αναρωτήθηκες ποτέ... γιατί;

სამწუხაროა ჩემზე

Εσύ που ύφανες αργά του ιστού το δηλητήριο

και έφτιαξες αντίλαλους του γέλιου των χαιρέκακων

Εσύ που γέμισες μικρά ερπετά τις στάμνες μου

και ο τόπος μου ξεράθηκε στη λειψυδρία

Εσύ που έσπρωξες τα όνειρά μου ανήλικα

κατακρημνίζοντάς τα στο κενό της ματαιοδοξίας

και έξυσες του τάφου τους το χώμα να μην αναπαυθούν ποτέ

Πες μου

κατάλαβες ποτέ... γιατί;

kasihan pada saya

Άνοιξε την καρδιά σου σε παρακαλώ

என்னை இரக்கப்படுகிறேன்

Καθάρισέ την από την σηψαιμική απαίσια δυσωδία

piedad de mi

Άφησε κάτω τα κτηνώδη σου μαστίγια

ցավալի է ինձ վրա

Και κοίταξέ με απαλά, όπως θα ταίριαζε να δει

άνθρωπος έναν άλλον άνθρωπο

mənə rəhmət

Και πες μου πως ποτέ

ποτέ ξανά

δε θα σηκώσεις το μαχαίρι σου

να κατακρεουργήσεις την ψυχή μου

Αδελφέ μου.

Σε παρακαλώ.