....του Δημήτρη Πλιάτσικα
Εκλογές 6ης Μαΐου 2012: αποτέλεσμα ακυβερνησία. Εκλογές 7ης Ιουνίου 2012, αποτέλεσμα το ίδιο;
Το καπηλευμένο πολιτικό σύστημα με τα σοβαροφανή πλέον εκλεγμένα από το λαό μέλη του κραυγάζει και πάλι. Δυστυχώς οι υπέρμετρες φιλοδοξίες κάποιων έμεινα <<κενό γράμμα>>. Ευτυχώς το πρώτο κόμμα δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Θα πρέπει να συνεργαστεί. Χρειάζεται ή καλύτερα επιβάλλεται η συνεργασία.
Συνεργασία. Μια σύνθετη σύνθετη λέξη αποτελούμενη από δύο συνθετικά (συν+εργασία). Σημαίνει η κοινή προσπάθεια-εργασία. Μια λέξη που φαντάζει τόσο κατανοητή σε όλους, αποτελεί τον εφιάλτη πολλών. Μια έννοια με αναμφίβολα θετικό νόημα φαίνεται να αποκτά το αντίθετο σήμερα. Κάτι το τόσο αρνητικό.. Γιατί;
Η Εξουσιομανία πολέμησε με την Συνεργασία και ηττήθηκε κατά κράτος. Η Συνεργασία θριάμβευσε και χαλυβδώθηκε ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, οι πιστοί στην θεότητα της εξουσιομανίας βρίσκονται ακόμα εθισμένοι. Μάχονται κατά της συνεργασίας αδηφάγα δείχνοντας θα λέγαμε εριστική επιμονή. Οι ίδιοι είναι προσκολλημένοι βίαια σε κάτι που οι ίδιοι θεοποίησαν και ευλαβικά το προσκυνούν. Ανώφελο. Θα πρέπει να περιθωριοποιήσουν τα προσωπικά τους οφέλη και τις σκοπιμότητες, να υποχωρήσουν και να συνεργαστούν
Είναι επιτακτική η ανάγκη να απαγκιστρωθούν από τις βαρειές παρωπίδες που κατηγορηματικά αρνούνται να βγάλουν και να δουν ξεκάθαρα και ρεαλιστικά το τοπίο. Καλούνται να γίνουν πιο ρηξικέλευθοι, πιο ελαστικοί, πιο συζητήσιμοι, πιο….. πιο…. Ανθρώπινοι.
Άδικα όμως. Επιμένουν στην άρνηση. Είναι δέσμιοι της εξουσιομανίας τους , τα δεσμά της οποίας φαντάζουν χρυσάφι. Ίσως και δικαιολογημένα, αφού για χρόνια τους χάριζε ένα πακτωλό, ώστε να λειτουργούν ανενόχλητοι, χωρίς ενδοιασμούς και ηθικούς φραγμούς.
Αναζητώ την αιτία.. Ποιος φταίει;;;; Ίσως εμείς, ο λαός, κοινός, οι κοινοί θνητοί που με θολωμένη κρίση δεν εκλέξαμε τα κατάλληλά άτομα. Ίσως ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του να είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Ίσως να μην θέλουμε να δούμε ξεκάθαρα το τοπίο και να απολαμβάνουμε την ομίχλη της ουτοπίας.
Τα θέμα είναι εάν αντέξουμε το ξεκάθαρο τοπίο το οποίο βρίσκεται προ των πυλών και κοντοζυγώνει. Μακάρι να φανούμε δυνατοί στο φώς της αλήθειας και να μην τυφλωθούμε.
Το καπηλευμένο πολιτικό σύστημα με τα σοβαροφανή πλέον εκλεγμένα από το λαό μέλη του κραυγάζει και πάλι. Δυστυχώς οι υπέρμετρες φιλοδοξίες κάποιων έμεινα <<κενό γράμμα>>. Ευτυχώς το πρώτο κόμμα δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Θα πρέπει να συνεργαστεί. Χρειάζεται ή καλύτερα επιβάλλεται η συνεργασία.
Συνεργασία. Μια σύνθετη σύνθετη λέξη αποτελούμενη από δύο συνθετικά (συν+εργασία). Σημαίνει η κοινή προσπάθεια-εργασία. Μια λέξη που φαντάζει τόσο κατανοητή σε όλους, αποτελεί τον εφιάλτη πολλών. Μια έννοια με αναμφίβολα θετικό νόημα φαίνεται να αποκτά το αντίθετο σήμερα. Κάτι το τόσο αρνητικό.. Γιατί;
Η Εξουσιομανία πολέμησε με την Συνεργασία και ηττήθηκε κατά κράτος. Η Συνεργασία θριάμβευσε και χαλυβδώθηκε ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, οι πιστοί στην θεότητα της εξουσιομανίας βρίσκονται ακόμα εθισμένοι. Μάχονται κατά της συνεργασίας αδηφάγα δείχνοντας θα λέγαμε εριστική επιμονή. Οι ίδιοι είναι προσκολλημένοι βίαια σε κάτι που οι ίδιοι θεοποίησαν και ευλαβικά το προσκυνούν. Ανώφελο. Θα πρέπει να περιθωριοποιήσουν τα προσωπικά τους οφέλη και τις σκοπιμότητες, να υποχωρήσουν και να συνεργαστούν
Είναι επιτακτική η ανάγκη να απαγκιστρωθούν από τις βαρειές παρωπίδες που κατηγορηματικά αρνούνται να βγάλουν και να δουν ξεκάθαρα και ρεαλιστικά το τοπίο. Καλούνται να γίνουν πιο ρηξικέλευθοι, πιο ελαστικοί, πιο συζητήσιμοι, πιο….. πιο…. Ανθρώπινοι.
Άδικα όμως. Επιμένουν στην άρνηση. Είναι δέσμιοι της εξουσιομανίας τους , τα δεσμά της οποίας φαντάζουν χρυσάφι. Ίσως και δικαιολογημένα, αφού για χρόνια τους χάριζε ένα πακτωλό, ώστε να λειτουργούν ανενόχλητοι, χωρίς ενδοιασμούς και ηθικούς φραγμούς.
Αναζητώ την αιτία.. Ποιος φταίει;;;; Ίσως εμείς, ο λαός, κοινός, οι κοινοί θνητοί που με θολωμένη κρίση δεν εκλέξαμε τα κατάλληλά άτομα. Ίσως ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του να είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Ίσως να μην θέλουμε να δούμε ξεκάθαρα το τοπίο και να απολαμβάνουμε την ομίχλη της ουτοπίας.
Τα θέμα είναι εάν αντέξουμε το ξεκάθαρο τοπίο το οποίο βρίσκεται προ των πυλών και κοντοζυγώνει. Μακάρι να φανούμε δυνατοί στο φώς της αλήθειας και να μην τυφλωθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου