Ο αναμάρτητος πρώτος τη ψήφο βαλέτω

.....της Αγγελικής Μαυρομμάτη



    Πρόβλημα : Έχουμε μία εντολή συνεργασίας η οποία δίνεται σε έναν και μοιράζεται σε πολλούς. Πρώτα την πήρε ο Αντώνης γιατί είχε μαζέψει τη μεγαλύτερη ομάδα. Δεν ήθελε να την κρατήσει όμως καθώς τον δυσκόλευε η συνεργασία και την γύρισε πίσω. Μετά την πήρε ο Αλέξης καθώς ήταν δεύτερος στη σειρά. Κι αυτός όμως δεν τα πήγαινε καλά με τις άλλες ομάδες οπότε την επέστρεψε με συνοπτικές διαδικασίες. Τέλος την έλαβε δικαιωματικά ο Ευάγγελος, ο οποίος ωστόσο μη διαφέροντας και πολύ στο πνεύμα ομαδικότητας αναγκάστηκε να ακολουθήσει την λογική «από ‘δω παν κι άλλοι».


Ερώτημα: Σε ποιον έπρεπε να καταλήξει η εντολή; Αιτιολογείστε την απάντησή σας!

Σύμφωνα με το άρθρο 37 παράγραφος 1 του Συντάγματος της Ελλάδος η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δίνεται στον πρόεδρο του κόμματος που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής.

Τι είναι πρακτικά η διερευνητική εντολή; Η προσπάθεια των τριών πρώτων κομμάτων να επιχειρήσουν μια διακομματική συνεργασία με σκοπό την επίτευξη της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης, ή αλλιώς της δεδηλωμένης. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου ωστόσο όχι μόνο κανένα κόμμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία αλλά φαίνεται πως όλα τα κόμματα δυσκολεύτηκαν ακόμη και να συνεργαστούν. Το κλειδί του προβλήματος είναι η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη στα πολιτικά πρόσωπα, στο πολιτικό σύστημα, στην φαινομενική κυβέρνηση που οδήγησε στην ουσιαστική ακυβερνησία και στα κόμματα μεταξύ τους.

Αν νομίζεις όμως πως αυτό είναι άλλο ένα κατηγορώ προς όλους τους πολιτικούς, κάνεις λάθος. Εγώ θέλω να μιλήσω για μια άλλη πλευρά της έλλειψης εμπιστοσύνης, αυτή που φάνηκε πριν λίγες εβδομάδες. Θέλω να μιλήσω για την εμπιστοσύνη –που δεν έχεις- στην αξία της ψήφου σου.

Η πλειονότητα των ψηφοφόρων προσέγγισε τις κάλπες με την λογική «Θα τους τιμωρήσω, θα ψηφίσω ανατρεπτικά και θα γίνει χαμός μες τη Βουλή.». Ναι πρακτικά όσοι το σκεφτόσασταν αυτό ίσως και να το πετύχατε. Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής ενός υποφαινόμενου πατριωτικού αλλά επί της ουσίας εθνικιστικού και άκρως ρατσιστικού κόμματος ανήλθε σε τέτοιο σημείο που οι βουλευτές της καταλαμβάνουν πλέον 21 έδρες.

Το παράδοξο είναι ότι από την αμέσως επόμενη ημέρα άρχισαν να εμφανίζονται βίντεο με φασιστικές ενδείξεις, και παλιά άρθρα με χιτλερικές αναφορές και να σου τα status στο facebook με τις βαριές κατηγορίες περί έλλειψης δείκτη νοημοσύνης προς τους ψηφοφόρους της .

Συμφωνώ με το ξέσπασμα, θεμιτή και η αντίδραση, δεν είναι όμως λίγο ετεροχρονισμένη; Που ήταν όλα αυτά τα βίντεο το Σάββατο και την Παρασκευή; Που ήταν τα άρθρα και οι ένθερμοι υποστηρικτές της αντι-χρυσαυγίτικης λογικής; Γιατί δεν προβλέψαμε να παραγγείλουμε χάρτινη συσκευασία και καταλήξαμε τη Δευτέρα να κλαίμε πάνω απ’ το σπασμένο μπουκάλι και το χυμένο γάλα;

Επειδή δεν πιστέψαμε στην αξία της ψήφου μας. Θεωρήσαμε τόσο δεδομένο το δικαίωμα που πλησιάσαμε απερίσκεπτα τις κάλπες, επιλέξαμε περισσότερο από οργή και αντίδραση και λιγότερο από ιδεολογία και πεποίθηση γιατί συνηθίσαμε, ενίοτε δικαίως, να ρίχνουμε το φταίξιμο στους πολιτικούς και το σύστημα. Ε λοιπόν αυτή τη φορά φταίμε εμείς. Φταις εσύ, εγώ και όλοι οι υπόλοιποι που ψήφισαν την Κυριακή. Φταίμε γιατί αν οποιοσδήποτε από τους αρχηγούς των τριών πρώτων κομμάτων καθόριζε τα αποτελέσματα των εκλογών σίγουρα δε θα ήταν αυτά που είδαμε το πρωί της Δευτέρας. Τα αποτελέσματα τα καθορίσαμε όλοι εμείς, μία ψήφο τη φορά. Όχι δεν είναι η μία ψήφος η δική σου που έκανε την τρομερή διαφορά, ακόμη και αναλογικά να το δεις μόνος σου είσαι πολύ κάτω από το 3%. Ωστόσο αυτή ακριβώς η λογική μας έφερε στη σημερινή πραγματικότητα. Δεν υπολόγισες σωστά την ψήφο σου, δεν εμπιστεύθηκες την αξία των δικαιωμάτων σου και τώρα προσπαθείς να στείλεις τα κατηγορώ σου σε μία διεύθυνση χωρίς παραλήπτη.

Ευτυχώς στο δημοκρατικό πολίτευμα οι εκλογές διαδέχονται η μία την άλλη. Κι επειδή οι επόμενες απ’ ότι φαίνεται δεν αργούν να ανακύψουν, αφιέρωσε λίγο χρόνο και σκέψου ποιος σε εκφράζει, ποιον εμπιστεύεσαι και ποιον θα ήθελες όντως να δεις στην βουλή και όχι ποιος θα καταφέρει να εκνευρίσει περισσότερο τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά αν καθίσει δίπλα του στα έδρανα.

Δώσε την ευκαιρία στις απόψεις και τις ιδέες σου να μετατραπούν σε πρωτοβουλίες και αξιοποίησε το δικαίωμα συμμετοχής στο δημοκρατικό πολίτευμα στο έπακρο του.

Εμπιστεύσου την ψήφο σου και βάλε στο φάκελο όχι την αγανάκτηση και την απαξίωσή σου αλλά την ιδεολογία και τα ιδανικά σου.

http://pressandshout.blogspot.gr/2012/05/blog-post_571.html