Ο Κοπετός της Δημοκρατίας

.....του Δημήτρη Πλιάτσικα

  
 ‘’Όποιος δεν φοβάται τη μορφή του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει’’. Η ρήση του Μάνου Χατζιδάκη αποτέλεσε ίσως τον πρόδρομο των σημερινών πολιτικών γεγονότων που βιώνει η Ελλάδα. Ο ίδιος αναφέρει, ‘’ η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά’’.

Η υποταγή και ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη ή συνδιαλλαγή δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκαφτόμαστε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα, αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουμε με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.

Αλησμόνητα, θα χαραχτεί στη μνήμη όλων μας το συμβάν που έλαβε χώρα σήμερα στην πρωινή εκπομπή του Γ.Παπαδάκη. ¨Ένας εκλεγμένος βουλευτής της Χρυσής Αυγής αφού ρίξει νερό σε μία βουλευτή αντίπαλης πολιτικής παράταξης χτυπάει μια τρίτη βουλευτή μιας ακόμη αντίθετης παράταξης από τη δική του. Αναρωτιέμαι πώς ορίζεται η πράξη αυτή….. Δυσκολεύομαι να ορίσω… νομίζω οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να δώσω έναν ολοκληρωμένο ορισμό.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η πράξη αυτή και άλλες παρόμοιες είναι τουλάχιστον καταδικαστέες και αποτελούν θρήνο για τη γενέθλια χώρα της Δημοκρατίας. Η εικόνα ενός άνδρα ο οποίος έχει σωματικά μυϊκή υπεροχή να τολμάει να σηκώνει το χέρι και δει δημοσίως σε μια γυναίκα είναι τουλάχιστον κραυγαλέα και αποτρόπαιη.

Ο εκάστοτε αντιμαχόμενος διάλογος ακόμη και οι έντονοι διαξιφισμοί που γίνονται μεταξύ πολιτικών καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα πρέπει να διεξάγονται επι ίσοις όροις. Λεκτικά ο καθένας μπορεί να επιτίθεται αλλά στη σωματική βία ο άνδρας λόγω της φύσης του υπερτερεί κατά πολύ. Οπότε είναι τουλάχιστον αδιανόητο να συμβαίνει.

Κατανοώ τη δυσαρέσκεια , την απογοήτευση, τον θυμό την οργή όλων των Ελλήνων. Η χώρα μας έχει φτάσει σε ένα τέλμα και τα προβλήματα της τείνουν να οξύνονται καθιστώντας το μέλλον ιδιαίτερα δυσοίωνο.

Το κίβδηλο πολιτικό σύστημα σαφέστατα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για τη σημερινή εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μας. Η τιμωρία όμως των εκάστοτε <<κενών >> πολιτικών δεν άργησε να έρθει. Η τιμωρία όμως δεν θα έρθει με τον εκφοβισμό και το γρονθοκόπημα, τα οποία φαίνεται να είναι τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα του κόμματος της Χρυσής Αυγής.

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κόμμα ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Θα πρέπει όμως όλοι να αναρωτηθούμε γιατί; Οι λόγοι ίσως να ποικίλουν. Σίγουρα όμως θα πρέπει να ξαναδούμε όλοι τη Χρυσή Αυγή με περισσότερη Φειδώ, πριν ξανά ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα.

Γιατί σίγουρα, όταν χτύπησαν τον λαθρομετανάστη δεν είπα τίποτα, ενδόμυχα ίσως να μου άρεσε κιόλας, όταν χτύπησαν το δημοσιογράφο είπα καλά του καναν , όταν χτύπησαν τον πολιτικό πανηγύριζα, όταν χτύπησαν εμένα;

Κλείνοντας θα ήθελα απευθυνόμενος σε όλους να αναρωτηθώ αν μας προκαλούν τρόμο όλα αυτά. Γιατί αν δεν μας τρομάζει το πρόσωπο του τέρατος, πρέπει να φοβόμαστε γιατί αυτό σημαίνει ότι αρχίζουμε να του μοιάζουμε.