Η σημερινή κρίση , μια κρίση οικονομική και υλική, συνειδησιακή και αξιακή, αποκαθήλωσε όλες τις μέχρι πρότινος δεδομένες αλήθειες και συνήθειες. Το οικονομικό συμπαρέσυρε το πολιτικό και πολιτισμικό σε μια αλυσιδωτή παρακμή, θέτοντας υπό αμφισβήτηση καθιερωμένους θεσμούς και αξίες, με αποτέλεσμα άλλοι να επιδιώκουν την βελτίωση αυτών, ενώ άλλοι συνεπαρμένοι από το αίσθημα απογοήτευσης που τους έχει καταβάλλει, να απαιτούν την ολική ρήξη με αυτούς και την ανατροπή τους. Και ενώ όλα βρίσκονται μετέωρα ,με την σκόνη της αδιαμφισβήτητης μα αγνώστου κατεύθυνσης αλλαγής να μην έχει ακόμα κατευνάσει, οι σοκαρισμένοι κοινωνοί της κρίσης αναζητούν απεγνωσμένα μια απάντηση στα ερωτήματα που γέννησε η κατάρρευση του συνήθους.
Καταλήγουν λοιπόν στην πιστή ακολουθία λύσεων, που εκφράζονται από ειδικούς ή ανειδίκευτους , ειλικρινείς η λαοπλάνους. Ορισμένοι στρέφονται στην επιστήμη, άλλοι στην μεταφυσική. Άλλοι αναζητούν απαντήσεις στον κυκεώνα της συνομωσιολογίας, ενώ άλλοι στον κυνικό ρεαλισμό. Κάποιοι βρίσκουν τις λύσεις στην δογματική υιοθέτηση παρωχημένων θεωριών, ενώ άλλοι στις διεστραμμένες καπηλείες ιδεολογιών. Η κρίση παρέχει πρόσφορο έδαφος για την ανάδειξη επικίνδυνων ηγεσιών, που παγιδευμένες στο ψεύδος της δικής τους αλήθειας, υπό την επήρεια του γλυκού αρώματος, που αφήνει το ενδεχόμενο της εξουσίας, είναι ικανές να οδηγήσουν σε λάθος μονοπάτια, δρόμους εφιαλτικούς που στα λόγια φαντάζουν ουτοπικοί.
Η αβεβαιότητα οδηγεί σε φόβο και ο φόβος σε αποφάσεις ειλημμένες υπό καθεστώς πανικού. Από τον φόβο τρέφονται και αυτόν τρέφουν οι λαϊκιστές, που καταστροφολογώντας προτείνουν λύσεις κίβδηλες και ψευδείς με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας. Το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε σαθρό και διεφθαρμένο. Για να ανατραπεί η κατάσταση πρέπει να ανατραπούν πρόσωπα και αντιλήψεις, ειδάλλως είναι πιθανόν να καταρρεύσει πλήρως η σαθρή μας αυτή δημοκρατία, που τόσο μας πλήγωσε και τόσο μας πρόδωσε, δίχως μια ευκαιρία βελτίωσης.
-είναι όντως μια ισχυρή τάση στις μέρες μας. ακόμα και "χειραφετητικά" κινήματα μπορούν να οδηγήσουν ή ακόμα και να διεκδικήσουν περισσότερη ιεραρχία και κυριαρχία μέσω ενός φωτισμένου αρχηγού. η ιστορία το έχει δείξει.
ΑπάντησηΔιαγραφή-ο λαϊκισμός επίσης και αυτός εμφανίζεται ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, αλλά δεν είναι απαραίτητα αντιδραστικός, όταν όντως λειτουργεί απελευθερωτικά, όταν όντως απευθύνεται στον "λαό".
-ίσα ίσα που η κατεστημένη πολιτική έχει απωλέσει την ευθύνη απέναντι στις μάζες και έχει ξεχάσει από που πρέπει να αντλεί τη νομιμοποίησή της. δεν αναφέρεται πια σε τάξεις, σε πάθη, σε αγώνα, σε κοινωνική αλλαγή.
-ελπίδα μας τα κινήματα τα οποία δεν έχουν μόνο ως ρητορική "περισσότερη δημοκρατία" αλλά και των οποίων τα μέλη την έχουν εμπεδώσει μέσα από τη καθημερινότητάς τους, στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας τους.
-επέτρεψέ μου επίσης να προχωρήσω τον συλλογισμό σου ακόμα παραπέρα: πρέπει και να ανατραπούν οι δομές εκείνες που μας έφεραν ως εδώ και γεννούν τα πρόσωπα και τις αντιλήψεις που μας πρόδωσαν, ακριβώς για να δημιουργήσουμε νέες ιδέες και να προστατέψουμε τη δημοκρατία μας.
Άλεξ -πολιτικό.
Συμφωνώ Άλεξ στο ότι οι πολιτικοί αντιπρόσωποι ξέχασαν από που αντλούν την νομιμοποίησή τους, την εξουσία τους και ποιον πρέπει να υπηρετούν. Αυτό το κενό όμως σπεύδουν να το καλύψουν φωνές που χρησιμοποιούν έναν λόγο βαθιά λαϊκιστικό, αποσκοπώντας στην κινητοποίηση του πλήθους με ελπίδες κάλπικες και φρούδες, και μεθόδους παραδοσιακές και συντηρητικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ στην εμπέδωση της δημοκρατίας. Στην ερώτηση που πρέπει να κάνει ο καθένας στον εαυτό του; Τί δημοκρατία θέλω και πώς θα την διεκδικήσω;
Ο λαϊκισμός είναι μια έννοια ουδέτερη. Εγώ δεν την χρησιμοποιώ έτσι στο άρθρο αυτό.