Καλώς ή κακώς το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

…..του Κωστή Πειρατή Καραμπατζού

    Όταν στην Λιβύη χρειάστηκε να φτάσουν στο 2011 για να πάρουν θέση στο λεξιλόγιο του οι λέξεις «ντιμοκρατί» και «ντικτατορί», όπως άκουσα προσφάτως να τις προφέρουν, λέξεις που εμείς τις πρωτοπλάσαμε και πρωτοεντάξαμε στην κοινωνία μας 4-5.000 χρόνια πριν, είναι λογικό να νιώθουμε μια υπερηφάνεια (έχοντας την αίσθηση πως είμαστε κάποια πολιτιστικά σκαλοπάτια παραπάνω). Πού πήγε όμως αυτή η πολιτική υπεραξία μας; Μήπως αλλοιώθηκε ή ακόμη χειρότερα χάθηκε στην πορεία του χρόνου; Αδιαμφισβήτητα και κάτι τέτοιο συνέβη. Επειδή όμως στόχος μου δεν είναι να καταπιαστώ με μια ιστορική πολιτική ανάλυση της χώρας, την οποία λίγο πολύ γνωρίζουμε όλοι, αλλά με την μεταπολιτευτική νοοτροπία, θα αναφερθώ σε καταστάσεις που όλοι βλέπουμε γύρω μας.

Ας ασχοληθούμε λοιπόν με την «λαμπρή» γενιά του Πολυτεχνείου. Ή μήπως τελικά όπως φαίνονται τα πράγματα στο σημείο που έχουμε φτάσει, δεν ήταν και τόσο λαμπρή..; Ασφαλώς και δεν γενικεύω, αναφερόμενος στο 100% όλων των πραγματικών αγωνιστών και ιδεολόγων, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων των γενεών αποδείχτηκαν μάλλον συνεχιστές της προηγούμενης νοοτροπίας, δείχνοντας με κάθε ευκαιρία τα αμέτρητα συμπλέγματα (κόμπλεξ δηλαδή) που είχαν μαζέψει είτε από έλλειψη μόρφωσης είτε από την κοινωνική τους κατάσταση.

Και να που η 'Ελλαδάρα' αρχίζει να αποκτά και να παράγει διευθυντές, στελέχη, επιστήμονες, πολιτικούς και κατ' επέκταση να γεμίζει με σπιταρόνες, αμαξάρες, γραφειάρες και διάφορα άλλα είδη πολυτελείας. Δυστυχώς όμως στην άκρως ανθίζουσα αυτή περίοδο υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ : Όλες αυτές οι κατακτήσεις ήταν ψεύτικες. Ψεύτικες, γιατί δεν γίνεται κάποιος, μέχρι πρότινος, κτηνοτρόφος να βαφτιστεί αντιπρόεδρος ενός καταστήματος ΔΕΗ, απλά για να βολευτεί. (Συγνώμη... για να ανθίσει η χώρα ήθελα να πω.) Δεν γίνεται κάποιος τραυματιοφορέας να βαφτίζεται σε μια μέρα Νοσοκόμος. Δεν γίνεται από εκεί που έμεναν δύο οικογένειες σε ένα σπίτι ξαφνικά ένα από τα μέλη να αποκτά δικό του σπίτι αλλά και εξοχικό σε προκλητικό χρονικό διάστημα. 

Επειδή όμως ο σοφός λαός έχει εκφραστεί, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια... Αν και στην περίπτωση αυτή το ψέμα έδειξε υψηλότερα ποδάρια(30 και πλέον χρόνια), παρ' όλα αυτά, η σοφή ρήση επιβεβαιώθηκε. Είναι τυχαίο ότι την τελευταία 8ετία που σιγά σιγά αρχίζουν να τελειώνουν τα 'ψεύτικα' λεφτά, εμφανίζεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, με αποκορύφωμα τις μέρες μας που δεν ξέρουμε που να πρωτοκοιτάξουμε;! Και δεν πάω μακριά, στους πολιτικούς δηλαδή, αλλά και στον απλό λαό. Το χειρότερο όμως με αυτές τις γενιές είναι ότι γαλούχησαν τα παιδιά τους με αυτές τις απόψεις και με αυτές τις μεθόδους (δεν νομίζω ότι ο πολιτικός το ρουσφέτι το κάνει για τον εαυτό του.): «έχουμε λεφτά θα πας έξω να σπουδάσεις», «έχουμε λεφτά θα πας σε ιδιωτικό σχολείο», «έχω γραφείο δικό μου θα δουλέψεις εκεί», «έχουμε γνωστό δεν θα πας στον Έβρο να υπηρετήσεις», «κοίταξε να μπεις στο δημόσιο να είσαι σίγουρος και άσε τις φιλοδοξίες». 

Μια ερώτηση: Αυτός που δεν έχει λεφτά, θα πάει στο παρατημένο δημόσιο σχολείο, δε θα σπουδάσει, κι αν σπουδάσει και δεν έχει 'πλάτες', δε θα βρει δουλειά, θα υπηρετήσει στα κατσάβραχα και τέλος θα δουλεύει-παράγει για να ταΐζει τους ατέλειωτους βολεμένους στο δημόσιο; Φτάσαμε όμως σε σημείο που το ένα ψέμα μετά το άλλο σβήνουν (βλέπε άνοιγμα επαγγελμάτων, παύση διορισμών, κ.α.) και δυστυχώς για κάποιους το βόλεμα τους, στο μυαλό τους, καταρρέει...