Περί κοινωνικής δικτύωσης

....από τη θεία Σούλα

Δε θα είχα κανένα λόγο να υποκριθώ πως διατελώ ούσα συντηρητική και καθωσπρέπει, αλλά, τελευταία, η ιδέα ότι η τάση της ιντερνετικής κοινωνικής δικτύωσης έχει φτάσει σε μία εξωπραγματική διάσταση ξεπεσμού τριγυρνά όλο και πιο συχνά στο μυαλό μου.

Και προς επίρρωση της θέσης μου αυτής προτίθεμαι ν’ αναλύσω μεμονωμένα κάποιες από τις περιπτώσεις απερίγραπτης ηλιθιότητας που συναντώ καθημερινά, κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου στο φαινόμενο της μαζικής διαδικτυακής αποβλάκωσης. 

Θα ήθελα να ξεκινήσω μιλώντας για τον πυρετό του facebook, ελληνιστί φατσοβιβλίου, ή όπως αλλιώς αυτό αποκαλείται. Και πιο συγκεκριμένα, ας ξεκινήσω με την εξής ερώτηση: Γιατί κάθε φορά που ανοίγω την Αρχική Σελίδα μου πρέπει να έρχομαι αντιμέτωπη με θεάματα όπως αυτό της ενημέρωσης « Ο χρήστης ‘Κίτσα μωρή μαλάκω’ είναι αρραβωνιασμένος με το χρήστη ‘Ποπάι , ο ερωτικός εξωγήινος’»; Γιατί όλη αυτή η προσπάθεια φθοράς της αισθητικής μου; Χάθηκε ο κόσμος και οι δυο τους να επέλεγαν το όνομα «είμαι μεγάλο ούφο» , έτσι ώστε να ξέρουμε κι εμείς οι μη επιδειξιομανείς-μη κάνγκουρες (ή κάγκουρες;) , αλλά παρόλ’ αυτά καημένοι, να αποφεύγουμε την αποδοχή των αιτημάτων φιλίας τους; 

Μιας και προηγουμένως έθιξα το θέμα της προσβολής της -ομολογουμένως πολύ φίνας- αισθητικής μου, νιώθω τώρα την ανάγκη να επεκταθώ σε ενός άλλου είδους προσβολή. Αυτήν της γλώσσας. Διότι, αγαπημένε πλην ανορθόγραφε χρήστη του facebook, πόσα ορθογραφικά λάθη ν’ αντέξουν πια να δουν τα γέρικά μου μάτια σε μία ενημέρωση της κατάστασής σου; Μετά τα τρία θα χρειάζεται να ενημερώσω κι εγώ τη δική μου κατάσταση, δηλώνοντας πως, λόγω της αίσθησης αυτοσεβασμού μου, θα παρακαλούσα όλους τους εικονικούς μου φίλους ν’ αρχίσουν τη λογοτεχνία, για να μην αρχίσω εγώ τα λεξοτανίλ, κι ακόμη τονίζοντας πως δεν πέρασα τα νιάτα μου μαθαίνοντας πολυτονικό και ξεψαχνίζοντας κάθε είδους εγχειρίδιο ορθής έκφρασης για να τα ξεχάσω όλα αυτά εν μία νυκτί στη δίνη της εικονικής ανοησίας!

Τρίτη και τελευταία γκρίνια αναφορικά με το φατσοβιβλίο. Η γκρίνια αυτή τη φορά έγκειται στη λανθασμένη ονομασία του. Μήπως, βρε αδερφέ, να μετονομαζόταν σε «ένα-οποιοδήποτε-μέρος-του-σώματος-book»; Διότι, κάθε φορά που βλέπω νεαρούς και νεαρές να κοινοποιούν φωτογραφίες τους ,οι οποίες τους απεικονίζουν από τη μέση και κάτω, και να χαίρονται με τον αριθμό των σχολίων για τα ωραία τους μπράτσα-στήθη-πόδια, νιώθω μία θλίψη, κι έτσι κατεβάζω την Εξελικτική Θεωρία από τη βιβλιοθήκη, προσπαθώντας να δω αν η εξέλιξη του “Homo sapiens sapiens” προβλέπεται να είναι η ίδια μ’ αυτήν του “Homo habilis”, δηλαδή αν ουσιαστικά οδεύουμε (ή έχουμε ήδη φτάσει) σε καιρούς “Homo erectus- ίτιδας”, όπου υποτασσόμαστε σκυφτοί , πουλώντας τη δύναμη του μυαλού μας για ένα «λάικ», γινόμαστε δέσμιοι της μαζικής κοινωνικής αποδοχής, καθώς κι εμμονικοί μ’αυτήν, χάνοντας τελικά την πνευματική μας υπόσταση, αφού μετατρεπόμαστε σε κάτι υλικό- σε ωραία μπράτσα-στήθη-πόδια, το οποίο σε καμία περίπτωση δε θα μείνει ωραίο για πάντα. 

Παγιδευόμαστε κάπως έτσι στη δίνη της ρηχότητας, κι άντε μετά να πάει μπροστά ο μάταιος τούτος κόσμος. Όσο καταστροφολογική κι αν ακούγεται η αντίληψη αυτή, η εμπειρία που μου δίνει η σχετικά ώριμη ηλικία μου είναι αρκετή ώστε να με κάνει να διαισθανθώ την ορθότητά της. Ας συγχωρεθεί η πιθανότατα μεγάλη δόση κακίας και υπερβολής την οποία προσέδωσα στο συγκεκριμένο άρθρο. 

Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την απεριόριστη ελπίδα να χαρακτηριστούν οι παραινέσεις μου ως χρήσιμες, ή έστω, ενδιαφέρουσες, και να χρησιμοποιηθούν σωστά, με στόχο τη βελτίωση της διαδικτυακής κοινωνικής ζωής όλων μας, αφού βέβαια προηγηθεί μία δέηση στον Μεγαλοδύναμο, του οποίου η βοήθεια κρίνεται απαραίτητη για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου ιντερνετικού αύριο.