....του Νικόλαου Μεντενζή
Είναι σαφές ότι στη σημερινή εποχή που ζούμε, στην εποχή του 2013, που χαρακτηρίζεται ως εποχή της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολούν τους περισσότερους Έλληνες είναι η οικονομία της χώρας.
Η οικονομία της Ελλάδας μας έχει κατακερματιστεί και πάει από το κακό στο χειρότερο. Μια χώρα με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό, μια χώρα με κουλτούρα. Η χώρα του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, έχει καταντήσει να είναι το «μαύρο πρόβατο» σε όλη την Ευρώπη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όλης αυτής της κατάστασης αναδύθηκε, όταν άρχισε να διαδίδεται στους πολίτες η είδηση για το τεράστιο ύψος του ελληνικού χρέους, το λεγόμενο δημόσιο χρέος, που ήταν περίπου στα 300 δις προς το τέλος του 2009. Παρατηρώντας συγκριτικά το ποσό αυτό με άλλες χώρες, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν χώρες που πλήττονται από μεγαλύτερο χρέος. Η απάντηση που μπορεί να δοθεί σε αυτή την παρατήρηση είναι ότι σε σχέση με το πλούτο της χώρας μας, το χρέος της είναι αναμφισβήτητα πολύ μεγάλο. Το χρέος της Ελλάδος αυτά τα χρόνια είναι κοντά στο 100% του ΑΕΠ της.
Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι μπορεί μεν να αυξάνεται το ποσό του ελληνικού χρέους, αλλά αυξάνεται ταυτόχρονα και το ΑΕΠ της χώρας μας. Είναι καλό σε αυτό το σημείο να δώσουμε έναν ορισμό του ΑΕΠ, που είναι από τα βασικότερα κλειδιά της οικονομίας μας.
Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, λοιπόν, είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες, δηλαδή είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών που παράγει μια χώρα σε ένα συγκεκριμένο έτος, γι’ αυτό κιόλας έχει έτος βάσης.
Είναι φανερό ότι το ποσοστό κοντά στο 100% του ελληνικού χρέους είναι υψηλό. Στατιστικά μάλιστα θεωρείται το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα από το 2009 μέχρι σήμερα αποδεικνύεται πως δίνει κατά μέσο όρο σε τόκους 10 δις ετησίως.
Με τέτοιους ρυθμούς φαίνεται ότι σε 10 χρόνια οι τόκοι που πλήρωσε η χώρα μας ανέρχονται στα 100 δις ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση παρατηρούμε μηδενικό έλλειμμα. Δε σημαίνει όμως ότι το χρέος της χώρας δεν μπορεί να διογκωθεί, διότι μπορεί, από τη μια πλευρά, να παράγονται χρήματα για να καλύπτονται κάποιες ανάγκες της χώρας μας, αλλά, από την άλλη, συγχρόνως θα χρειαστούν περισσότερα, γιατί θα πρέπει να καλυφθούν και οι τόκοι του χρέους της. Συνεπώς οι τόκοι της χώρα έχουν μεγάλες αρνητικές επιδράσεις στο χρέος της. Ο ρόλος όμως των τόκων που διογκώνουν το χρέος της χώρας μας διογκώνει και το χρέος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ’ επέκταση όλης της παγκόσμιας οικονομίας.
Πρόκειται δηλαδή για ένα φαινόμενο «ντόμινο» το οποίο δε θα έχει σταματημό, αν οι τσάροι της οικονομίας επικεντρώνονται και επιρρίπτουν ευθύνες μόνο στο «μαύρο πρόβατο» και δεν επιβλέπουν και τα άλλα «πρόβατα» που φαίνεται να έχουν ξεστρατίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου