Πειράματα…..

....της Άννας Ζάχου

Ούσα χημικός το πείραμα είναι η βάση της επιστήμης μου….ούσα ανθρώπινος οργανισμός βιώνω την καθημερινότητα δοκιμάζοντας τις αντοχές μου…παρατηρώ,ακούω,βγάζω τα συμπεράσματά μου και μετά εφαρμόζω είτε απορρίπτοντας τα δεδομένα,είτε αφομοιώνοντας τα….

Νιώθω λοιπόν ότι είμαι μέρος ενός μεγάλου πειράματος,που αφορά σε μια ενιαία Δημοκρατία,ευρωπαικής επιρροής,κατευθυνόμενη από παγκόσμιους φορείς….και σαν εξεταζόμενο αντικείμενο δεν μπορώ να εκφέρω ελεύθερη γνώμη,δεν μπορώ να αλλοιώσω τα δεδομένα….πρέπει να ακολουθώ την ”πραγματικότητα” που μου ορίζουν.Φυσικά σαν μεμονωμένο άτομο,μπορώ να έχω τις αντιδράσεις,τις αμφιβολίες και τις ενστάσεις μου,αλλά ο ρόλος του ερευνητή είναι να αποτρέψει οποιαδήποτε παρέμβαση στο άρτια δομημένο πρόγραμμά του.Και πώς το επιτυγχάνει αυτό;;;

Έχω αναφερθεί στο παρελθόν για το πώς χειραγωγούνται οι μάζες….ένα κύριο εργαλείο είναι ο φόβος…και στην εποχή μας υπάρχει παντού…αλλά δε θα αναλωθώ πάλι σε αυτό….Μέσο καθοδήγησης είναι και η δύναμη…δύναμη στα χέρια ορισμένων πειραματόζωων…..η όλη έμπνευση μου ήρθε σκεπτόμενη το Das Experiment(2001),μιας από τις αγαπημένες μου γερμανικές ταινίες….στα πλαίσια ενός πειράματος λοιπόν δίνεται εξουσία σε μια ομάδα ανθρώπων που μπορούν να την ασκήσουν σε άλλους(δεν γράφω λεπτομέρειες για όσους δεν έχουν δει τη ταινία)…για να είναι πιο πειστική η διαδικασία τα ”υποχείρια” φορούν στολές ώστε να διαχωρίζεται σε ποια ομάδα ανήκουν.Ο καθένας γνωρίζει οτι λαμβάνει μέρος σε ένα πείραμα,παρόλα αυτά η δύναμη της εξουσίας που τους έχει χαριστεί είναι τόσο μεγάλη ώστε φτάνουν σε ακρότητες για να την υπερασπιστούν…..Για να ελέγξεις κάποιον δεν χρειάζεται να τον χτυπήσεις…μπορείς να το καταφέρεις τέλεια και με το να τον γλυκάνεις…..

Επόμενος συνειρμός,βασισμένος κι αυτός σε μία ακόμα αγαπημένη γερμανική ταινία…Die Welle(2008)…

Για να καταφέρεις μια ομάδα ατόμων να σε ακολουθεί πιστά κι άκριτα,ένωσέ την με κοινά σημεία….σβήσε την έννοια της μονάδας κι κληροδότησέ τους την πεποίθηση ότι έξω από το σύνολο είναι καταδικασμένοι σε κοινωνική απομόνωση και καταστροφή….η ταινία αναφέρεται σε ένα πείραμα που λαμβάνει χώρα σε ένα σχολείο.Ο καθηγητής προσπαθώντας να διδάξει την έννοια της δικτατορίας,παροτρύνει τους μαθητές να υποκριθούν οτι η τάξη είναι μια κοινωνία που καθοδηγείται μόνο από τον έναν αναμφισβήτητο αρχηγό.Το έργο του γίνεται ευκολότερο μέσω της ομοιομορφίας(τα παιδιά φοράνε συγκεκριμένα ρούχα)και του αποκλεισμού από κάθε ”ξένη” παρεμβολή….τα αποτελέσματα έρχονται άμεσα….στο βωμό της ”κοινωνίας” που τους προσφέρθηκε κάθε μονάδα είναι διατεθειμένη να εκτελέσει οτιδήποτε της ζητηθεί…

Και στα δύο παραπάνω κινηματογραφικά αριστουργήματα η κατάληξη κορυφώνεται με τραγικό τρόπο…ένα συγκλονιστικό περιστατικό που έρχεται να ”ξυπνήσει” τα πειραματόζωα και να αντιληφθούν την πραγματικότητα…..

Κι αναρωτιέμαι…στο δικό μας πείραμα,που δεχόμαστε αστόχαστα τα όσα μας διοχετεύουν και μας επιβάλλουν,που οι μονάδες έχουν φωνή,αλλά μόνο για να κωφεύουν τους υπόλοιπους,ποιό τραγικό γεγονός θα έρθει να μας ξυπνήσει;;;;;